Σάββατο 31 Δεκεμβρίου 2022
Happy New Year!
Τρίτη 6 Δεκεμβρίου 2022
Σπιτι μου σπιτάκι μου....
Καμμιά φορά αργά το βράδυ
ξαναγυρίζω στο παλιό μας σπίτι.
Με προσμονή την πόρτα ανοίγω,
αναζητώντας μέσα στο σκοτάδι
κι εγώ δεν ξέρω τι αναζητώντας.
Με το κλειδί στο χέρι ακόμα
το σιδερένιο εκείνο το μεγάλο,
από δωμάτιο σε δωμάτιο τριγυρίζω
αγγίζοντας, μυρίζοντας
και
βλέποντας, σχεδόν
σε κάθε αέρινό μου βήμα,
μήπως και είναι κάπου εδώ
πάντα ζεστό το χέρι του πατέρα.
Του αδερφού μου η προστατευτική
αγριάδα
κι αυτή της μάνας μου
η πανταχού παρούσα απουσία
μήπως και είναι εδώ.
Το πάτωμα, οι τοίχοι, το ίδιο
σπίτι.
Μήπως ακόμα μπαίνει από την
μπαλκονόπορτα
η απέραντη πλατεία που αγαπούσα.
Και ξαφνικά καταλαβαίνω ότι κλαίω.
Κλαίω απελπισμένα στ’ όνειρό μου.
Τα δάκρυά μου όλα τα θαμπώνουν.
Όλα όσα το φως της μνήμης
καταυγάζει
Τόλης Νικηφόρου
( από τη συλλογή «Μια κιμωλία στον
μαυροπίνακα» εκδ. Μανδραγόρας 2012
Πηγή: Andro.gr https://www.andro.gr/special-categories/badges/poems-house/2/
Diy: Αννίκας...δια χειρός 6/12/2022
Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2022
Ιδέες και προτάσεις για τα Χριστούγεννα…..εύκολες Χριστουγεννιάτικες μπάλες από φελιζόλ
Οι Χριστουγεννιάτικες μπάλες δεν είναι ιδιαίτερα ακριβές στο εμπόριο. Αν βέβαια ¨κρατάει¨ η τσέπη σας υπάρχουν επιλογές που και όμορφες είναι και καλαίσθητες. Όμως οι χειροποίητες μπάλες για το Χριστουγεννιάτικο δέντρο, έχουν άλλη αξία, όπως κάθε χειροποίητο που είναι μοναδικό, με τις ατέλειές του, τα λάθη του, αλλά και τις εμπειρίες που κρύβει η κάθε δημιουργία.
Τετάρτη 9 Νοεμβρίου 2022
" Μια αποκλίνουσα σκέψη" ......για δημιουργία
Δεν είναι εμμονή. Είναι αυτή η σπίθα, αυτό το κάτι παραπάνω σε μια ¨αποκλίνουσα¨ σκέψη δημιουργίας να ξορκίσει τον παραλογισμό των ημερών, την τραγικότητα σ’ αυτό που μας περιβάλλει. Είναι ένας τρόπος να αξιοποιήσεις τον χρόνο με φαντασία, με παιχνιδιάρικη διάθεση, είναι η επιμονή που δεν φοβάται την κριτική.
Πέμπτη 15 Σεπτεμβρίου 2022
Του Σεπτέμβρη.......
Στα μισά κιόλας ο Σεπτέμβρης να αναμοχλεύει πάνω στην άμμο τα μισοσβησμένα όνειρα που ετοιμάζονται να αποδημήσουν. Τα μεσημέρια στάζουν ακόμα ιδρώτα. Χθες βράδυ μια ξαφνική ψιχάλα έφερε μια υποψία δροσιάς, σήμερα ο ήλιος έχει την κάψα του Αυγούστου. Κι όμως τα βράδια όταν φυσάει ένας γλυκός νοτιάς σε κάνει να νιώθεις πως το φθινόπωρο είναι εδώ, με τσάντα σχολική παραμάσχαλα και γόνατα γρατζουνισμένα, μ' ένα κοφίνι σαββατιανό στον ώμο κι ένα ματσάκι βασιλικό, αγιασμένο, απ' του Σταυρού το Τίμιο ξύλο.
Αλαφροπατώντας μπήκε ο Σεπτέμβρης στον κατάξερο κήπο, από μια ξεχασμένη μισάνοιχτη πόρτα, σαν να μην ήθελε να αναστατώσει τις σκέψεις για όσα αγγίξαμε με τ’ ακροδάχτυλα το καλοκαίρι, έστω για λίγο, κι ύστερα τα φυλάξαμε σε μια κόχη της ψυχής. Μια βαλίτσα γεμάτη όνειρα του καλοκαιριού οι αποσκευές μας. Πνοή αναζωογόνησης, μιας και σε λίγο η καθημερινότητα θα εισβάλλει βίαια στις ψυχές μας. Και εμείς επαίτες του ήλιου, θα στριμώχνουμε τις μέρες, να πορευτούμε με στωικότητα ως το επόμενο καλοκαίρι που έγινε κιόλας νοσταλγία.
Πέμπτη 18 Αυγούστου 2022
Ένα ταξίδι απρόσμενο........
Ήταν μια Παρασκευή
απόγευμα, ο ήλιος έψηνε την πέτρα, η πόλη άχνιζε σαν καϊμακλίδικος καφές και
μεταξύ αστείου και σοβαρού ζητιάνεψα ένα ταξίδι όσο πιο ορεινά γίνεται. Έτσι γεννιούνται
τα καλύτερα ταξίδια, ξαφνικά κι απρόσμενα, σε μια παρόρμηση εσωτερικής ανάγκης
για απόδραση.
Δεν είμαι πάντα των γρήγορων αποφάσεων. Το « αμ’ έπος αμ’
έργον» δεν με χαρακτήριζε ποτέ. Ειδικά όταν πρόκειται για ταξίδι πρέπει να
επεξεργαστώ όλες τις παραμέτρους και μετά να αποφασίσω. Ο καιρός, η διαδρομή,
ένα (προπάντων) καθαρό δωμάτιο, οι προσβάσιμες περιοχές, είναι από τα πρώτα που μπαίνουν
στη λίστα για εξερεύνηση. Έχει περάσει πια ο καιρός της τρέλας και του ρίσκου με
οδηγό και πυξίδα την καρδιά.
Αυτή τη φορά ήταν αλλιώς.
Τρίτη πρωί ετοιμάζαμε βαλίτσες για Ήπειρο!
Σύβοτα!
Εκεί όπου η μέρα τελειώνει χορτάτη από φως και χρώματα, εκεί όπου η φαντασία καλπάζει ιχνηλατώντας ξέρες κι απάτητους όρμους δαρμένους απ' τη βουλιμία του ανέμου,
εκεί όπου τα βράδια αφουγκράζεσαι τον ήχο της σιωπής, εκεί όπου άνθρωποι και φύση γίνονται ένα.
Παρασκευή 1 Ιουλίου 2022
Ιούλιος.......
Κάπου, κατά το Νοτιά, κάποιος φοβερός δράκος πρέπει ν' άνοιξε το φλογισμένο στόμα και να 'χυσε την πυρή ανάσα του πάνω στα στάχυα. Οι μαλαματένιες θάλασσες κυμάτισαν με απόγνωση στη θανατερή πνοή.
Η φλόγα της γης και η λαύρα του ανέμου έσμιγαν και ξάπλωσαν παλμικά κύματα, που σκέπασαν με τρεμουλιάρικο πέπλο τα πάντα, λες κι ο κάμπος ήταν λίμνη από νερό ταραγμένο κι αχνιστό»....................
Μ. Καραγάτσης απ' τον Συνταγματάρχη Λιάπκιν
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ !
Τετάρτη 8 Ιουνίου 2022
Δημιουργικές ιδέες και πρακτικές λύσεις που λύνουν τα χέρια.
Λοιπόν με τούτα και με κείνα, με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας και λίγο παραπέρα και…. γενικά στο μισό πλανήτη, ξεχάσαμε μια σημαντική παράμετρο για την ποιότητα της ζωής. Την αισθητική.
Την αισθητική που δεχόμαστε και που μπορεί να υστερεί πολύ από την ουσία και αυτή που μεταδίδουμε εμείς. Αν και η ποιότητα της ζωής μας εξαρτάται από τις συνήθειες μας, η αισθητική λένε είναι το καλό και το ωραίο.
Χμμ ….το καλό ίσως, το ωραίο μπορεί να είναι από υπέροχο, χαριτωμένο ή απλά ενδιαφέρον. Τέλος πάντων λέω να μην αναλύσουμε τον όρο της αισθητικής και να δούμε με άλλο μάτι την πρακτική δημιουργία που αφορά την καθημερινότητα, που μπορεί να ανανεωθεί ή να αξιοποιηθεί με μικρές διορθωτικές παρεμβάσεις.
Τη δημιουργία δηλ. που σαν κινητήρια δύναμη σε ωθεί να μάθεις, με το βλέμμα του θεατή ή του μαθητή, να δοκιμάσεις, οτιδήποτε μπορεί να σε διδάξει.
Λένε, πως καλλιτέχνης γεννιέσαι δεν γίνεσαι.
Παρασκευή 13 Μαΐου 2022
"Πενία τέχνας κατεργάζεται"
Ας τα πάρουμε απ' την αρχή! Μια φορά και έναν
καιρό το τραπεζάκι του καθιστικού κοσμούσε ένα γυάλινο κηροπήγιο. Καθώς το
φως έπεφτε απ’ το μεγάλο παράθυρο, το ταγιάρισμά του έπαιρνε διάφορα χρώματα.
Είχε μια γοητεία αρμονίας και μια έκρηξη χρωμάτων που καμάρωνα. Στην πρώτη του ζωή είχαμε δεθεί συναισθηματικά. Ώσπου...
Τετάρτη 11 Μαΐου 2022
Χρόνια πολλά Μαμά!
Με αφορμή τη Γιορτή της Μητέρας!
Κυριακή 8 Μαΐου
Χρόνια Πολλά σε όλες τις Μανούλες! Αυτές που ζουν δίπλα μας κι αυτές που ζουν στην καρδιά μας!
Ένας ηλίανθος, δώρο της κόρης μου, για να μου θυμίζει, λέει, πως είναι ο ήλιος της ζωής μου! 💓
Κυριακή 1 Μαΐου 2022
"Η τελευταία λέξη" 28ο Συμπόσιο Ποίησης
Πηγή: Διαδίκτυο
Γη αλλότρια. Απόγευμα μετά από
μια βδομάδα.
Κάθισμα ένα παλιό τσίγκινο κουτί,
έξω απ’ τη σκηνή, στην άκρη του
καταυλισμού.
Θυμάται η Anya την πατρίδα.
Όλα ήταν όμορφα την Άνοιξη,
όπως δεν ήταν ποτέ
κι αλίμονο, ούτε ποτέ θα γίνουν.
Ακόμη κι αν τελειώσει ο πόλεμος,
με κάποια επιείκια στους
ηττημένους,
δε γίνεται να ξεχάσω
το φόβο,
τον αντίλαλο απ’ το θρήνο,
τη γη που έτρεμε απ’ τις οβίδες,
τον αέρα που μύριζε μπαρούτι,
τις οιμωγές απ’ τις σειρήνες
και την κλαγγή των όπλων.
Περπάτησα μέσα στη νύχτα,
χωρίς να ξέρω για πού.
Τα πόδια κόλλαγαν στη λάσπη.
Τα μάτια κουρασμένα δεν έβλεπαν
παρά τις αναμνήσεις.
Πιο δυνατές απ’ τη φωτιά πολέμου.
Σε ξέσκιζαν.
Μ’ αυτές οδοιπορούσα. Φοβόμουν.
Βαριά η σιωπή.
Συλλογιζόμουν αυτούς που μείναν
πίσω.
Η μάνα κι ο πατέρας,
άταφοι κι οι δύο.
Κανένα πένθιμο τραγούδι.
Ένα δάκρυ μόνο για σάβανο
και για καντήλι τ’ άστρο τ’
αποσπερίτη.
Ψυχές στους τέσσερις ανέμους
σκορπισμένες στα χαλάσματα,
βιασμένες απ’ τ’ άδικο.
Φιλόξενη η χώρα που μας δέχτηκε,
δε λέω, μα δεν είναι όπως το σπίτι,
εξορία είναι.
Κι οι δρόμοι της περιπλάνησης
ατέλειωτοι θα ναι.
Όμως μέσα απ’ τον πόνο και το
θάνατο
την τελευταία λέξη δεν την είπαμε ακόμα.
Συμμετείχε στο 28ο Συμπόσιο Ποίησης που διοργάνωσε η Αριστέα με «αντιπολεμικό» θέμα.
Δεν έχει πρόσωπο ο πόλεμος, κρύβεται πίσω απ’ το προσωπείο και τον παραλογισμό για τα συμφέροντα εκείνων που εμπορεύονται την ζωή και τύχη του κόσμου.
Αλλά «ακόμη κι αν τελειώσει .......» οι άνθρωποι πάντα θα ανάβουν ένα κερί στη μνήμη για όσα άφησαν βαθιά σημάδια στην ψυχή τους.
"ξαναθυμούνται, διαβαίνοντας λιβάδι απ' ασφοδύλι, πόνους παλιούς, που μέσα τους κοιμούνται" (Λ. Μαβίλης)
Μέσα από τις απουσίες και τον ξεριζωμό πάντα θα υπάρχει εκείνο το ανθρώπινο που στερεώνει τις αντοχές, όσες απέμειναν, μαζί με την πικρή ελπίδα του γυρισμού. Η δύναμη της αγάπης για ζωή μετουσιώνει τον πόνο σε γνώση για να χαράξει νέα πορεία, γιατί μέσα στο τραγικό υπάρχει πάντα η ελπίδα, αυτός ο σπόρος που φυτρώνει και καρπίζει για να είναι η ζωή νικηφόρα, να βγει απ’ τα χαλάσματα, να ενώσει τον κόσμο απ' την αρχή. Έστω και με την πίκρα της αβεβαιότητας, όχι να βγουν νικητές απ' το σωρό των χαμένων οραμάτων, αλλά τουλάχιστον ζωντανοί. Κομποδένουν ένα δάκρυ που συγκρατούν με αξιοπρέπεια, κουβαλούν μια κουβαριασμένη ελπίδα και πορεύονται.
Είθε αυτή η κραυγή ειρήνης που βγήκε στους
δρόμους για να καλύψει την ψυχική μας γύμνια, να μην είναι «φωνή βοώντος…..»
Ευχαριστώ όσους τίμησαν με λόγο ή ψήφο τη συμμετοχή μου. Ιδιαίτερα ευχαριστώ την Αριστέα για την έμπνευση, τη διοργάνωση και
την φιλοξενία στο Η ζωή είναι ωραία και θερμά συγχαρητήρια σε όλους και στην Σταυρούλα Δεκούλου για την πρώτη θέση.
Χρόνια Πολλά!
Καλό Μήνα!
Δευτέρα 18 Απριλίου 2022
Των Παθών Μεγάλη Εβδομάδα!
«Ιδού ο Νυμφίος έρχεται……»
Οι τελευταίες ανταύγειες απ’ το
ηλιοβασίλεμα στα τζάμια έπαιρναν μια γλύκα τριανταφυλλένια κι όσο χαμήλωνε ο
ήλιος, οι μαβιές κορδέλες των πολυελαίων έγιναν ένα αδιόρατο σύνορο ανάμεσα
στον κτιστό και τον άκτιστο κόσμο.
Στο ξεβλαστάρωμα του Απρίλη, παράταιρη μια πένθιμη Εβδομάδα για να ζυγιάσει την ψεύτικη έγνοια μας, τους πικρόχολους στοχασμούς. απλοί θεατές με ένα κόμπο λύπης. Διαφορετικοί, ίδιοι με τις εποχές που μας άλλαξαν. Τίποτα δεν μας αγγίζει πια, όλα τα ζούμε σαν έξω από μας, μακριά απ’ τη συνείδηση.
Πέμπτη 7 Απριλίου 2022
Τετάρτη 26 Ιανουαρίου 2022
Χιόνι.....
Χόρευαν παιχνιδίζοντας οι νιφάδες και στοιβάζονταν άτακτα στην αυλή και στ’ ανήλια. Ολόκληρη η πόλη παραδομένη στην αγκαλιά του χιονιά, που σαν καλόγνωμη μάνα σκέπασε κάθε ατέλεια μ’ ένα άσπρο πέπλο σαν από χέρι ξεχωριστού τεχνίτη. Κανένα ίχνος ζωής κάτω απ’ το ολόλευκο υφάδι, καμμιά παραφωνία. Μόνο τα χνάρια σε λοξό βήμα, αστάθμητο.