"Πενία τέχνας κατεργάζεται"

Ανάμεσα στις καθημερινές υποχρεώσεις μια έξοδος στα αδιέξοδα είναι η δημιουργία. Υπάρχει μια μαγεία απ’ την στιγμή που θα συλλάβεις την ιδέα έως και την εκτέλεση

 Ας τα πάρουμε απ' την αρχή! Μια φορά και έναν καιρό το τραπεζάκι του καθιστικού κοσμούσε ένα γυάλινο κηροπήγιο. Καθώς το φως έπεφτε απ’ το μεγάλο παράθυρο, το ταγιάρισμά του έπαιρνε διάφορα χρώματα.

Είχε μια γοητεία αρμονίας και μια έκρηξη χρωμάτων που καμάρωνα. Στην πρώτη του ζωή είχαμε δεθεί συναισθηματικά. Ώσπου...

κάποιος ζήλεψε την τύχη του. Μια απροσεξία και βρέθηκε φαρδύ-πλατύ στο πάτωμα. Ευτυχώς το πάνω μέρος γλύτωσε χωρίς καμμιά αμυχή. Το ποδαράκι του όμως (η βάση) έγινε κομμάτια. 

Χρειάζεται να σας πω πως ένιωσα; Μπορεί να ήταν ένα απλό κρύσταλλο με ένα όμορφο ταγιάρισμα, όχι ιδιαίτερα ακριβό, ωστόσο ομόρφυνε την καθημερινή μου πεζότητα. Ξεροκατάπια, το θρήνησα δεόντως και άρχισα να ψάχνω επιλογές επούλωσης. Το δύσκολο ήταν να «δέσω» τη βάση με το γυαλί και φυσικά με ότι υλικά είχα. (για καινούργια αγορά ούτε συζήτηση) Ο μπρούτζος και το ξύλο απορρίφθηκαν εξ’ αρχής. Ο πηλός δεν θα κρατούσε το βάρος του κρύσταλλου. Και έτσι ψάχνοντας πέρασε καιρός.

 Μια μέρα τακτοποιώντας ένα ντουλάπι η λύση ήρθε μόνη της. Μα πως δεν το σκέφτηκα! Ένα σετ επάργυρα μπολ που έχασαν τη λάμψη τους και με το χρόνο η οξείδωση τους έδωσε ένα γκριζοπρασινόμαυρο χρώμα, μου ταίριαζε ακριβώς. « Άδραξε τη στιγμή» σκέφτηκα.

 Έτσι άρχισα να δουλεύω χτίζοντας με το νου. Και επειδή δημιούργημα και δημιουργός έχουν μια σχέση εξάρτησης δουλεύοντας με όλες τις αισθήσεις, μια υποψία ικανοποίησης μεσίστια στο βλέμμα την ένιωσα, ψέματα να πω; Η εύνοια της τύχης!

Ήθελα να δώσω λίγο όγκο στη βάση.

 Έντυσα λοιπόν με πηλό το κάτω μέρος και κόλλησα περιμετρικά ένα ξυλόγλυπτο. Με πηλό επίσης έφτιαξα το μοτίβο με τα λουλουδάκια. Έβαψα με ακρυλικά χρώματα, πέρασα ελαφρά με χρυσή πατίνα και κόλλησα το κρύσταλλο με κόλλα δύο συστατικών.

Και να το κηροπήγιό μου με ανανεωμένο στυλ vintage  ξαναπήρε τη θέση του. Κάπου διάβασα πως η τέχνη είναι αγάπη, έκφραση, ιδέα, επιμονή. Το σίγουρο είναι πως όταν θέλεις τίποτα δεν χάνεται. Φτάνει να μη μετράς το χρόνο. Φτάνει να έχεις υπομονετική προσήλωση.

Και επειδή η δημιουργία δεν τελειώνει ποτέ έφτιαξα άλλο ένα, να είναι ζευγάρι.

 

 

Αννίκας...δια χειρός - Κατασκευές