Η μαγεία δεν κρύβεται μόνο στα παραμύθια!

Ο κόσμος γίνεται μια σταλιά για εκείνους που είναι να συναντηθούν (Γερόντισσα Γαβριηλία)

 Παραμονή Πρωτοχρονιάς και ο Άη Βασίλης ήταν σε πανικό. Ίδρωνε και ξεΐδρωνε σίγουρος πια πως ήταν αδύνατον να παραδώσει όλα τα πακέτα στην ώρα τους. Λίγο τα χρόνια, λίγο κάποια κιλάκια παραπάνω που τον έκαναν δυσκίνητο, λίγο το ψοφόκρυο, παραδέχτηκε πως η κατάσταση πλέον χρειαζόταν..... αντικατάσταση.

 Το σκέφτηκε, το ξανασκέφτηκε, πήρε βαθιά ανάσα και παραβλέποντας τον βασικό ρόλο του ανέθεσε σε μεταφορική το μοίρασμα έστω κάποιων πακέτων. Τι να κάνουμε, σκέφτηκε. Σημασία έχει να πάρει ο καθένας το δώρο του. Λίγο τους ένοιαζε άλλωστε ποιος θα το ‘φερνε.

 Λοιπόν για να μην μακρυγορώ, στις έντεκα και κάτι άρτι αφιχθέν στην πόρτα μου ένα πακέτο.

Πέντε μέρες μετά, σκέφτομαι και γελώ ακόμη με το ύφος του διανομέα. Το δίχως άλλο θα με πέρασε αλλοπαρμένη. Ο καημένος, τρεις φορές με ρώτησε αν ήμουν εγώ ο παραλήπτης. Τέτοια ήταν η έκπληξή μου. Η αλήθεια, δεν περίμενα πακέτο από κανένα. Το άνοιξα και την έκπληξη διαδέχθηκε η  συγκίνηση.

 Ένα όμορφο μπουκάλι decoupage, ένα κουτί επίσης decoupage γεμάτο με  απογευματινά ροφήματα μαζί με μια κόκκινη κάρτα, μια κατακόκκινη καρδιά και ένα τρυφερό σημείωμα γεμάτο ευχές.

Κράτησα ως τώρα, μια …φιλοσοφημένη στάση για τη ζωή. Νομίζω!

 Τέτοιες μέρες όμως φορώ ακόμη το πανωφόρι της αθωότητας κι η νοσταλγία γίνεται άνεμος που γυρίζει πίσω στην αυλή του πατρικού αντάμα με τη γιαγιά Αννίκα, παραμονή Πρωτοχρονιάς, να περιμένουμε τα δώρα που θα πέσουν απ’ τον ουρανό.

 Αυτό μου θύμισε το πακέτο. Ένα "δώρο εξ ουρανού" που με ταξίδεψε σ’ έναν κόσμο που γεμίζει ακόμη με χαρά την καρδιά και την σκέψη μου.
 Κι αυτή η χαρά είναι απόσταγμα της ψυχής για τον έπαινο που ταιριάζει στον αποστολέα, για όλα αυτά  τα όμορφα.

 Προσεχτικά διάλεξα τις λέξεις να τις ταιριάξω και πάλι δεν φτάνουν να αποδώσω το λίγο απ’ το πολύ που αισθάνομαι.
 Λατρεύω αυτές τις ψυχές που αθόρυβα απλώνουν ρίζες και με αγάπη σου προσφέρουν ένα κομμάτι απ' την καρδιά τους.

Ξέρεις, μέσα από τόσες λάθος επιλογές, αυτό το νιόφερτο συναίσθημα είναι απόθεμα ψυχής που σε προσεγγίζει με χαμόγελο, που σου απλώνει το χέρι και το νιώθεις αληθινό, το νιώθεις πως είναι από καρδιάς και πάντα θα είναι φως και αγάπη.

 Ήθελα πολύ να φωνάξω "ευχαριστώωω" να ακουστεί πάνω απ’ τον κάμπο, τα χιονισμένα βουνά, ως την άκρη της θάλασσας, να το πάρει ο άνεμος, το κύμα να το κάνει ευγνωμοσύνη, να το κάνει αγάπη. Νομίζω όμως πως το ξέρει!