........ανάλυσα της δύσης το βυσσινί μέσα στη φούχτα μου,
να σε φτιάξω να ταιριάζεις με τη δημιουργία του Θεού.
( Νικηφορος Βρεττάκος: ο χορός του κορυδαλλού)
Τι μήνας κι αυτός ο Γενάρης Θεέ μου…… όλα τα είχε. Μόνο που τίποτα δεν θύμιζε μεσοχείμωνο. Με δανεικά κι αυτός. Δυο μέρες κλεμμένες απ’ την άνοιξη, δυο απ’ το φθινόπωρο, τρεις απ’ το χειμώνα. Πότε κρύες, πότε χλιαρές, πότε πρώιμες ανοιξιάτικες ζέστες. Έτσι για να μας σπάει τα νεύρα. Αν συνεχίσει έτσι γρήγορα τα δέντρα θα πετάξουν τα πρώτα μπουμπούκια με την αμυγδαλιά να παίρνει τη σκυτάλη.
Οι τριανταφυλλιές ξεγελάστηκαν και πέταξαν καινούργιους βλαστούς και τριαντάφυλλα λες και είμαστε στο τέλος του Απρίλη. Με τι καρδιά να κλαδέψεις; Κι ύστερα σου λέει Γενάρη μήνα κλάδευε………… Μπερδεύτηκαν οι εποχές. Μα μήπως είναι οι μόνες;
Όταν βρέθηκα με λίγα μέτρα γης, ξύπνησαν αναμνήσεις τις νιότης μου, ομολογώ με κάποια νοσταλγία. Και παρόλο που η ζωή στην ύπαιθρο μου ήταν οικεία, δεν είχα