Χωρίς λόγια.....

                                                       .....για καλό σκοπό

Άγγελοι επί γης....

 

                                                                                 

Θεανώ! Όσα έζησε κι αγάπησε!

 

 Εφτά του Νοέμβρη. Ένα μάτσο λευκά χρυσάνθεμα ξύπνησαν  μνήμες, σαράντα χρόνων και, κι έβαλαν σημάδι την ψυχή σαν ξεχασμένες φωτογραφίες που ζωντανεύουν όνειρα και εφιάλτες σε διαδρομές θαρρείς μιας μόνο στιγμής που ξεκινά από μια σκέψη, ένα βλέμμα και καταλήγει στης ψυχής τη γλυκόπικρη νοσταλγία για όσα έζησες. Βαριά φορτία οι θύμησες σαν παραμύθια της πραγματικής ζωής, σαν κύματα που το 'να πίσω απ’ τ’ άλλο, βουβά σκάνε στην καρίνα του πλοίου, στ’ ατέλειωτα ταξίδια. Τέτοιες στιγμές, πριν η ομίχλη του μυαλού τις τυλίξει, μετράς τη ζωή αλλιώς κι αρχίζεις καινούργια αφήγηση πιάνοντας την ιστορία απ’ την αρχή.

  Όλη η ζωή της, μια πρόκληση ήταν! Ονειροπόλα η Θεανώ κι ασυμβίβαστη,  παρορμητική ή τάχα ήταν το ανήσυχο πνεύμα της και η αγάπη της για τη θάλασσα που όσο πιο απειλητική, τόσο την έπιανε το πείσμα.