Κάλαντα Πρωτοχρονιάς από τις Αλησμόνητες Πατρίδες

 " Να τα πούμε; "

               Όταν η παράδοση παραμένει ζωντανή και αναλλοίωτη στο χρόνο και στις καρδιές μας

Άγιος Βασίλης έρχεται  Γενάρης ξημερώνει

Βασίλη μ’ πούθεν έρχεσαι κι απούθε κατεβαίνεις
Από τη μάνα μ’ έρχομαι και στο σχολειό πηγαίνω

να πα να μάθω γράμματα, να πω την αλφαβήτα.

Και στο ραβδί π’ ακούμπησε, χλωρά χορτάρια βγάζει

κι απ’ κάτ’ τα χλωροβλάσταρα, περδίκια φωλιασμένα

δεν είν’ περδίκια μοναχά, ήταν και περιστέρια.

Τα περιστέρια πέταξαν, πάνε στην κρύα βρύση

παίρνουν νερό στα νύχια τους και χιόνι στα φτερά τους

να λούσουν τον αφέντη τους, ν’ αγιάσουν την κυρά τους.

Και εις έτη πολλά.

  πηγή:  http://www.domnasamiou.gr

                                                               ΦΑΝΑΡΙ  ΘΡΑΚΗΣ

Άι Βασίλης έρχεται από το Σταυροδρόμι........

Υπάρχει ο Αι Βασίλης;

(Σημείωμα του εκδότη Francis P. Church, New York Sun, 1897)

Είμαι 8 χρόνων. Μερικοί από τους μικρούς μου φίλους λένε ότι δεν υπάρχει Αη-Βασίλης. Ο μπαμπάς μου λέει «Αν το βλέπεις στον ήλιο, υπάρχει». Παρακαλώ, πείτε μου την αλήθεια, υπάρχει ο άγιος Βασίλης;    Virginia O’Hanlon 

Βιρτζίνια, οι φίλοι σου κάνουν λάθος. Έχουν επηρεασθεί από τον σκεπτικισμό της εποχής μας. Δεν πιστεύουν παρά μόνο ότι βλέπουν.

Ναι, Βιρτζίνια, ο άγιος Βασίλης υπάρχει. Υπάρχει όπως σίγουρα υπάρχει η αγάπη,

Χριστούγεννα

                                            Χρόνια Πολλά με υγεία, αγάπη, χαμόγελα και αισιοδοξία
                                                                       
                                                                                  Αννίκα

Tα Χριστούγεννα στα μάτια των παιδιών

Δεν υπάρχει τιποτα πιο θλιβερο σ’ αυτόν τον κόσμο, απ’το να ξυπνάς το πρωϊ των Χριστουγέννων και να μην είσαι παιδί (Erma Bombeck)

Είναι αλήθεια, τα Χριστουγεννα αρέσουν σε όλους, όμως η αθωότητα  της παιδικής ψυχής δίνει άλλο νόημα στα χριστουγεννα.  Είναι το όνειρο, είναι η προσμονή, είναι η μαγεια  που  κάνουν τα Χριστουγεννα ξεχωριστά  στα μάτια των παιδιών.

Ήταν Άνθρωπος

Με την πρώτη ματιά έβλεπε κανείς απλώς μια γριούλα. Έσερνε τα βήματά της στο χιόνι, μόνη, παρατημένη, με σκυμμένο κεφάλι. Όσοι περνούσαν.... από το πεζοδρόμιο της πόλης αποτραβούσαν το βλέμμα τους, για να μη θυμηθούν ότι τα βάσανα και οι πόνοι δεν σταματούν όταν γιορτάζουμε Χριστούγεννα.

Ένα νέο ζευγάρι μιλούσε και γελούσε με τα χέρια γεμάτα από ψώνια και δώρα και δεν πρόσεξαν τη γριούλα. Μια μητέρα με δυο παιδιά βιάζονταν να πάνε στο σπίτι της γιαγιάς. Δεν έδωσαν προσοχή. Ένας παπάς είχε το νου του σε ουράνια θέματα και δεν την πρόσεξε.

Αν πρόσεχαν όλοι αυτοί, θα έβλεπαν ότι η γριά δεν φορούσε παπούτσια. Περπατούσε ξυπόλητη στο χιόνι. Με τα δυο της χέρια η γριούλα μάζεψε το χωρίς κουμπιά παλτό της στο λαιμό
 Φορούσε ένα χρωματιστό φουλάρι στο κεφάλι, σταμάτησε στη στάση σκυφτή και περίμενε το λεωφορείο. Ένας κύριος που κρατούσε μια σοβαρή τσάντα περίμενε κι αυτός στη στάση, αλλά κρατούσε μια απόσταση. Μια κοπέλα