Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 2016
Τρίτη 23 Φεβρουαρίου 2016
Ο κύριος Σωτήρης- Ένας υπέροχος άνθρωπος
Αληθινή ιστορία
Κυριακή στο τέλος του Νοέμβρη, 10 με 11 το πρωί γυρίζοντας από την εκκλησία, έπιασα ένα "λαθροθήρα" κρεμασμένο στο συρματόπλεγμα να μαζεύει ελιές. Μόλις μας είδε- φανερά ταραγμένος- γύρισε να φύγει. Δεν είπε τίποτα. Ούτε κι εγώ. Ξαφνιάστηκα μάλλον. Δεν θύμωσα γιατί έτσι κι αλλιώς
δεν επρόκειτο να μαζέψουμε άλλες ελιές.
Του φώναξα να γυρίσει πίσω. Δειλά ξαναγύρισε. Διαπίστωσα πως ο "λαθροθήρας" ήταν ένα γεροντάκι,
ακαθόριστης ηλικίας-είχε περάσει τα ογδόντα σίγουρα- που στο σκαμμένο απ’τις ρυτίδες πρόσωπό του ήταν ολοφάνερη
η ταραχή. Φοβισμένος σαν παιδί που το έπιασαν να κάνει αταξία, έσκυψε το κεφάλι. Οι τσέπες του φθαρμένου σακακιού του ήταν γεμάτες ελιές και στα ροζιασμένα
του χέρια κρατούσε μερικές ακόμη. Ξέχασε την περηφάνεια και τη ντροπή και με σκυμμένο κεφάλι ζήτησε συγνώμη.
Του είπα να περιμένει. Μπήκα στο σπίτι, πήρα μια σακούλα
του σούπερ-μάρκετ και του την έδωσα. Του είπα ότι μπορούσε να μπει στην αυλή να μαζέψει όσες ήθελε. Άδειασε τις τσέπες του, μάζεψε μερικές ακόμη, με
ευχαρίστησε και έφυγε.
Φλεβάρης μήνας. Αργά το απόγευμα, κόντευε σχεδόν να νυχτώσει, χτύπησε το κουδούνι.
Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου 2016
Ο κήπος του Φλεβάρη
Τέλος Φλεβάρη. Ο καιρός ανοιξιάτικος. Τα τερτίπια του καιρού έφεραν ένα πρόωρο ξύπνημα της φύσης και η
ζωή άρχισε να βγάζει καινούργιες φύτρες. Ο ήλιος άρχισε τα δικά του τρελά παιχνίδια με τα
σύννεφα
κι ανεβοκατεβάζει τον θερμοστάτη κατά πως του κάνει κέφι. Τα δέντρα περίμεναν υπομονετικά όλο το χειμώνα και τώρα τα μάτια «φούσκωσαν» έτοιμα να ξεπηδήσουν τα μπουμπούκια με το πρώτο χαμόγελο της άνοιξης. Δεν φοβούνται τις κρύες νύχτες, ούτε την πρωινή πάχνη. Ανυπόμονες οι αμυγδαλιές, παίρνοντας τη σκυτάλη, φόρεσαν κιόλας τα καλά τους. Μια ροζ-λευκή πινελιά δίπλα στα γυμνά ακόμη δέντρα.
κι ανεβοκατεβάζει τον θερμοστάτη κατά πως του κάνει κέφι. Τα δέντρα περίμεναν υπομονετικά όλο το χειμώνα και τώρα τα μάτια «φούσκωσαν» έτοιμα να ξεπηδήσουν τα μπουμπούκια με το πρώτο χαμόγελο της άνοιξης. Δεν φοβούνται τις κρύες νύχτες, ούτε την πρωινή πάχνη. Ανυπόμονες οι αμυγδαλιές, παίρνοντας τη σκυτάλη, φόρεσαν κιόλας τα καλά τους. Μια ροζ-λευκή πινελιά δίπλα στα γυμνά ακόμη δέντρα.
Οι τριανταφυλλιές έβγαλαν το χειμώνα και ονειρεύονται τη Μαγιάτικη μεγαλοπρέπεια να γεμίσουν χρώμα και αρώματα. Πριν
καλά-καλά το φεγγάρι γεμίσει μερικά
Κυριακή 14 Φεβρουαρίου 2016
Ρώτησα ένα λουλούδι.........
........... ένα πουλί και έναν άνθρωπο τι είναι η αγάπη και το λουλούδι άνθισε, το πουλί κελάηδησε και ο άνθρωπος δάκρυσε.
Χρόνια Πολλά στα ανθοπωλεία, στα ζαχαροπλαστεία, στα ξενοδοχεία, στα τυπογραφεία και σε όλα τα εις …..εία, που σήμερα κάνουν χρυσές δουλειές απ’τον οίστρο των απανταχού ερωτευμένων. Μια γιορτή καθαρά εμπορική προς τέρψιν όλων αυτών, που καμιά σχέση δεν έχει με την Ορθόδοξη Χριστιανική θρησκεία. Θα μου πεις, κακό είναι; Όχι βέβαια. Η αγάπη δεν ξεχωρίζει θρησκείες ή εθνικότητες. Όμως άλλο Έρωτας άλλο Αγάπη. Μπορεί σαν διδυμάκια να πάνε μαζί, αλλά ο Έρωτας ανυπόμονος πάντα, χωρίς λογική κάποιες φορές, βιάζεται πολύ, ενώ η αγάπη πιο συνετή πορεύεται με αργά μα σίγουρα και σταθερά βήματα. Ο Έρωτας μπορεί να είναι η κινητήριος δύναμη, απ' την άλλη όμως η Αγάπη είναι η ασφάλεια και χωρίς αυτήν ο χρόνος είναι εχθρός σε κάθε σχέση. Το ιδανικό θα ήταν να συνυπάρχουν και οι δύο. Είναι όμως έτσι;
Και επειδή στον Έρωτα ισχύει ότι και στις διαθήκες, η τελευταία
Χρόνια Πολλά στα ανθοπωλεία, στα ζαχαροπλαστεία, στα ξενοδοχεία, στα τυπογραφεία και σε όλα τα εις …..εία, που σήμερα κάνουν χρυσές δουλειές απ’τον οίστρο των απανταχού ερωτευμένων. Μια γιορτή καθαρά εμπορική προς τέρψιν όλων αυτών, που καμιά σχέση δεν έχει με την Ορθόδοξη Χριστιανική θρησκεία. Θα μου πεις, κακό είναι; Όχι βέβαια. Η αγάπη δεν ξεχωρίζει θρησκείες ή εθνικότητες. Όμως άλλο Έρωτας άλλο Αγάπη. Μπορεί σαν διδυμάκια να πάνε μαζί, αλλά ο Έρωτας ανυπόμονος πάντα, χωρίς λογική κάποιες φορές, βιάζεται πολύ, ενώ η αγάπη πιο συνετή πορεύεται με αργά μα σίγουρα και σταθερά βήματα. Ο Έρωτας μπορεί να είναι η κινητήριος δύναμη, απ' την άλλη όμως η Αγάπη είναι η ασφάλεια και χωρίς αυτήν ο χρόνος είναι εχθρός σε κάθε σχέση. Το ιδανικό θα ήταν να συνυπάρχουν και οι δύο. Είναι όμως έτσι;
Και επειδή στον Έρωτα ισχύει ότι και στις διαθήκες, η τελευταία
Σάββατο 13 Φεβρουαρίου 2016
Μικρές Ευτυχίες
Ευτυχία δεν είναι η κατάκτηση του στόχου, μα ο αγώνας για το
«φτάσιμο» που σου δίνει και το νόημα της ύπαρξης. ( Καβάφης- Ιθάκη )
Όσο περνούν τα
χρόνια όλο και περισσότερο με συγκινούν οι « μικρές ευτυχίες». Αφήσαμε τον νεανικό ενθουσιασμό πολλά χρόνια πίσω και δεν χρειαζόμαστε πια και πολλά για να νιώσουμε ευτυχισμένοι. Μεγαλώνοντας μάθαμε πως η αληθινή ευτυχία δεν έρχεται απ’ την υπερκατανάλωση, τη γεμάτη τσέπη, το καινούργιο αυτοκίνητο, το μεγάλο άνετο σπίτι. Έχουμε ξεχάσει τα αυτονόητα. Έχουμε μπερδέψει έννοιες και
καταστάσεις. Έχουμε ξεχάσει τα μικρά καθημερινά κι ασήμαντα
που συνθέτουν «μια μικρή ευτυχία».
Όπως το να περπατάς στην βροχή χωρίς
ομπρέλα, να βουλιάζεις στο χιόνι και
Τρίτη 9 Φεβρουαρίου 2016
Μάρκος Βαμβακάρης 1905-1972
Ο Μάρκος Βαμβακάρης στις 8 Φεβρουαρίου 1972 πέρασε στην ιστορία αφήνοντάς μας παρακαταθήκη τους στίχους και τα τραγούδια του.
Επίκαιρα όσο ποτέ, αφού μιλάνε για τη φτώχεια, τους καημούς των ανθρώπων, την ξενιτιά,τις χαρές και τις λύπες του λαού.
Η Λίνα Νικολακοπούλου-κορυφαία στιχουργός- λέει για τον Μάρκο, "Οι Έλληνες θα έχουμε πάντα το δικό μας νόμισμα,τον Μάρκο"
Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 2016
Κυριακή 7 Φεβρουαρίου 2016
Μια άσπρη μέρα
Έβρεχε όλη νύχτα. Ο αέρας που φύσαγε έκανε το απέναντι
παντζούρι να χτυπά σε ρυθμό για κρουστά. Η βροχή στο δικό της τέμπο, πότε adagio, πότε allegro, σαν μουρμουρητό που
γαληνεύει, που ηρεμεί, που αποκοιμίζει. Πήραν να αραιώνουν τα σκοτάδια. Μαλάκωσε ο αέρας την οργή του κι φύση απόκαμε πια.
Ξημέρωμα Σαββάτου. H Πάρνηθα κάτασπρη ως τα πρώτα σπίτια. Ένα άσπρο νυφιάτικο πέπλο κάλυψε τα πάντα.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)