Του Αγίου Φανουρίου

Πέρα από κάθε αμφιβολία τα αναρίθμητα θαύματα του Αγίου Φανουρίου τεκμηριώνουν την ύπαρξή του, για όσους φυσικά δεν έχουν την αλαζονεία να νομίζουν πως ο ορθόδοξος ελληνικός λαός είναι  ένας λαός θρησκόληπτων που παραλογίζονται..(Βήμα Ορθοδοξίας)
Όσοι ταπεινά και με πίστη επικαλούνται την βοήθεια και πρεσβεία του Αγίου, πάντα βρίσκουν προστασία και ο Άγιος φανερώνει το ζητούμενο, εφ' όσον αυτό είναι δίκαιο  κατά Θεό και όχι μάταια εγωιστικά αιτήματα.

Αυτή η εικόνα του Αγίου Φανουρίου με συνοδεύει από "γεννησιμιού μου"καθώς βρισκόταν σε περίοπτη θέση στο εικονοστάσι της γιαγιάς, της μητέρας μου και πως θα μπορούσε να λείπει απ' το δικό μου. Κι αυτό γιατί πάντα η παρουσία του στη ζωή μας με τη χάρη του Θεού ήταν ολοφάνερη.
Όταν έχεις βιώσει ένα θαύμα του Αγίου καταλαβαίνεις πως "τα αδύνατα παρά ανθρώποις, δυνατά παρά τω Θεώ εστίν" Γιατί θαύματα είναι όλα αυτά που συντελούνται μέσα μας όταν βρίσκεις τη δύναμη με τη βοήθειά Του να τα αντιμετωπίζεις και να τα ξεπερνάς.
Γιατί αλήθεια το θαύμα δεν έχει λογική ούτε διέπεται από ανθρώπινους νόμους, ούτε χρειάζεται "πλαφόν προσευχές" και γονυκλισίες αλλά συντελείται από βαθιά πίστη και γνώση. Αυτό το θαύμα ομορφαίνει τη ζωή μας δεκαπέντε χρόνια τώρα και δοξάζουμε καθημερινά το όνομα του Κυρίου και του Αγίου Φανουρίου για τη χάρη που μας δόθηκε!

Το καλοκαίρι τελειώνει (τυπικά) με τον πιο γλυκό τρόπο.Με τη γιορτή του Αγίου Φανουρίου

"Επί σοι, Χαίρει Κεχαριτωμένη.πάσα η κτίσις....."

Αφορμή για αυτή την ανάρτηση στάθηκε το κείμενο του π. Λίβυου ΄Μπορεί να γίνει γιορτή ο θάνατος;"

Ναι μπορεί! Παραθέτω όπως το βρήκα. Κείμενο του Φώτη Κόντογλου στο Orthodox Fathers


Απορείς τι να πρωτοδιαλέξεις απ’ την υμνολογία της Θεοτόκου! Θαρρείς πως ο αγέρας, τα βουνά, oι θάλασσες της Ελλάδας, τα χωριὰ oι πολιτείες, γεμίσαvε ευωδία πνευματικὴ απ’ αυτὸ "το χρυσούν θυμιατήριον", απ’ αυτὴ "την μανναδόχον στάμνον που έχει μέσα "μύρον το ακένωτον". Οι γυναίκες μας είναι στολισμένες με τ'ονομά της, τα βουνά μας, οι κάμποι, τα νησιά, τ’ ακροθαλάσσια ειναι αγιασμένα απὸ τα ξωκκλήσια της, τα καράβια μας έχουν γραμμένο απάνω στη μάσκα και στην πρύμη το γλυκύτατο όνομά της. Αληθινὰ στην Ἑλλάδα μας "ἐπὶ Σοί χαίρει, Κεχαριτωμένη, πᾶσα ἡ κτίσις", Για Σένα, χαίρεται όλη η πλάση. Σήμερα που κοιμήθηκες, θαρείς πως η χαρὰ γίνηκε πιό μεγάλη, η θλίψη άλλαξε σε αγαλλίαση, η ελπίδα ζωήρεψε αντὶ να αποσκιάσει και πλημμύρισε τις καρδιές μας.

Σήμερα τ’ αγέρι φυσά γλυκύτερα στα κουρασμένα πρόσωπά μας, τα δέντρα σαν να γενήκανε πιό χλωρά, τ’ αυγουστιάτικο κύμα σαν να αρμενίζει πιὸ δροσερὸ μέσα στο πέλαγο και αφρίζει φουσκωμένο απὸ χαρὰ μεγάλη, το κάθε τι πανηγυρίζει κι’ αγάλλεται.

Ω! Τι θάνατος λοιπόν είναι αυτός που γέμισε την οικουμένη και τις καρδιές μας με τη χαρά της αθανασίας! Θάνατος δεν υπάρχει εδώ πέρα που είναι η μητέρα της Ζωής. Ούτε μοιρολόγια και ξόδια θρηνητερά, παρά χαρά ανεκλάλητη, γάμος πνευματικός, τράπεζα αγιασμένη που έχει απιθωμένον απάνω της τον άρτο της ζωής και το κρασί της αθανασίας και πίνουνε οι χριστιανοι και μεθάνε, ένα μεθύσι άγιο, αγνό, άμωμο......και κράζουνε μαζί με τον Αρχάγγελο Γαβριήλ "Κεχαριτωμένη, χαίρε, μετά σου ο Κύριος" 
Η Κοίμησης γίνεται Ευαγγελισμός, η θλίψη μεταλλάζεται σε χαρά!
Κράτα λοιπόν καλά τη χαριτωμένη και ήμερη και άγια λύπη που κάνει την ψυχή σου να θλίβεται αντάμα και να χαίρεται.

Φώτης Κόντογλου  + Κοίμησις Θεοτόκου

Πηγή: http://www.imaik.gr

Διαβάστε όλο το κείμενο στο Orthodox Faders-Λόγοι και έργα πατέρων της Ορθοδοξίας

Πάμε παραλία; (συνέχεια)

Θυμάστε την κα Μερόπη; Αρνήθηκε ευγενικά να ακολουθήσει  στην παραλία τη φίλη της Αγλαΐα, αλλά εδώ που τα λέμε το μετάνιωσε λιγάκι. Ένιωσε λίγο άβολα. Τι στο καλό, αυτές ήταν αχώριστες. Σαν τις μαξιλαροθήκες. Στο κάτω-κάτω φίλες χρόνια, από έφηβες, με το ίδιο σουλούπι, τις ίδιες απόψεις,

Και λεγόμαστε άνθρωποι!

 Η  παραφροσύνη αυτών των ημερών για το πώς και το γιατί, για τους νυν, τους προηγούμενους, για ευθύνη ή ανικανότητα τελειωμό δεν έχει. Τυμβωρυχία και ασέβεια πάνω απ' τις σωρούς.

 Μας πήρε παραμάζωμα η μπόχα απ' την πολιτική αντιπαράθεση. Μας άφησε να βουλιάξουμε στην απόγνωση, την απελπισία, πως τίποτα δεν θα γίνει. Όπως τίποτα δεν έγινε στα τόσα χρόνια.
 Και για άλλη μια φορά το εγώ και το εμείς κινδυνεύει να αλλοιώσει το νόημα της ενότητας, της αγάπης και της αλληλεγγύης των απλών ανθρώπων, των νέων, των ηλικιωμένων, των αλλοδαπών, των εθελοντών, όλων αυτών που με περισσή ευαισθησία έδωσαν την ψυχή τους.
 ΚΡΙΜΑ! Και λεγόμαστε άνθρωποι! Λίγη αξιοπρέπεια μωρέεε. Δεν πονάω εγώ περισσότερο από σένα. Το ξέρω, το ίδιο πονάμε. Σε όποιο στρατόπεδο ανήκουμε ιδεολογικά.
 Μα υπάρχει μια διαφορά. Δεν πατάω εγώ στις ψυχές των ανθρώπων. Δεν

Παναγία η Αγιοσορίτισσα

Η μοναδική βυζαντινή εικόνα της Παναγίας Αγιοσορίτισσας. ζωγραφίστηκε στην Κωνσταντινούπολη τον 7ο αιώνα.

Η πρωτότυπη ήταν αχειροποίητος ή του Ευαγγελιστή Λουκά και φυλασσόταν στον ναό των Χαλκοπρατείων στην Κωνσταντινούπολη μαζί με το θεομητορικό κειμήλιο της Αγίας Ζώνης (Αγία Σορός), από όπου πήρε και το όνομά της.

Σύμφωνα με παράδοση του 11ου αιώνα η Παναγία Αγιοσορίτισσα ήταν μια αχειροποίητος εικόνα.

 Όταν ο Ευαγγελιστής Λουκάς, κατά παραγγελία των Αποστόλων, ετοίμαζε τα χρώματα για να αρχίσει να ζωγραφίζει την Θεοτόκο, η εικόνα σχηματίστηκε θαυματουργικά από μόνη της στο τελάρο. Έτσι θεωρούνταν αχειροποίητος ή αποδιδόταν στον ευαγγελιστή Λουκά.

Τα ίχνη του πρωτοτύπου χάθηκαν κατά την εικονομαχία

Το μοναδικό βυζαντινό αντίγραφο και μάλιστα του 7ου αιώνα της πρωτότυπης Παναγίας της Αγιοσορίτισσας, από τις ελάχιστες βυζαντινές εικόνες που διασώθηκαν από την περίοδο της Εικονομαχίας, φυλάσσεται στη Ρώμη, στην εκκλησία των Δομινικανών καλογριών Santa Maria del Rosario, όπου, κατά την ιστορική παράδοση, την έφεραν στην Ιταλία, ορθόδοξοι εικονόφιλοι μοναχοί και μοναχές που εγκατέλειψαν την Κωνσταντινούπολη για την Ιταλία, μετά το διάταγμα του Λέοντος Γ΄, το 728, με το οποίο απαγόρευε την ανάρτηση εικόνων.

Στον εικονογραφικό τύπο της Παναγίας Αγιοσορίτισσας, η Παναγία είναι χωρίς βρέφος, όρθια ή τις περισσότερες φορές ως την μέση. Αν και κοιτάει τον παρατηρητή, είναι ελαφρά γυρισμένη πλάγια και κρατάει τα χέρια σηκωμένα στο ύψος του στήθους σε στάση προσευχής,οπότε ανήκει στον τύπο της Δεομένης.

 Στη Ρώμη αυτός ο τύπος λέγεται Παναγία Συνήγορος (Madonna Avvocata).

Είχαμε ξανασχοληθεί με αυτήν την εικόνα στην ανάρτηση: 43 - Βυζαντινό ιαματικό φυλαχτό κατά της άκρατης οινοποσίας, αλλά η λειψανοθήκη βρήκε και παρουσιάζει εικόνες υψηλότερης ανάλυσης και μερικά αντίγραφα της πρωτότυπης εικόνας, αφού στην Ιταλία η Παναγία Συνήγορος είναι πολύ αγαπητή.

Λεπτομέρεια του προσώπου της Θεοτόκου, από τη σπάνια βυζαντινή εικόνα της Παναγίας Αγιοσορίτισσας

Η σπάνια βυζαντινή εικόνα του 7ου αιώνα της Παναγίας Αγιοσορίτισσας.

Διαστάσεις 42,5 Χ 71,5 εκ.

Σήμερα βρίσκεται στην εκκλησία:

Chiesa di Santa Maria del Rosario a Monte Mario, Ρώμη.

Πηγή: Πνευματικοί Λόγοι