Κυριακή 30 Απριλίου 2017

Mάϊος



Ματωμένη Πρωτομαγιά

Οι ματωμένες Πρωτομαγιές του 1936 (Θεσσαλονίκη) και του 1944 (Σκοπευτήριο Καισαριανής) ήταν σταθμοί όχι μόνο για το εργατικό κίνημα αλλά και για την νεοελληνική ποίηση.  Διακόσια παλληκάρια. Ο επίλογος της ζωής τους γράφτηκε στον τοίχο στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής. 

Ο πρώτος νεκρός τον Μάη του 1936.......στη Θεσσαλονίκη ήταν ένας 25χρονος αυτοκινητιστής  Η χωροφυλακή πήρε εντολή, απ’ την κυβέρνηση Μεταξά, να πατάξει με κάθε μέσο τους διαδηλωτές με αποτέλεσμα τον θάνατο 12 εργατών μέσα στο πρώτο δεκαήμερο του Μάη. Η εικόνα της μάνας του νεκρού παληκαριού
που θρηνεί το γιό της στη μέση του δρόμου, συγκλονίζει τον Γιάννη Ρίτσο. Η πέννα του «πήρε

Σάββατο 22 Απριλίου 2017

Ημέρα της Γης

ΑΡΓΥΡΗΣ ΧΙΟΝΗΣ

Η ομορφιά που γεννιόταν και πέθαινε.

 Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένα μικρό μαύρο σποράκι παπαρούνας, που ζούσε στριμωγμένο, μαζί με τ’ άλλα αδέρφια του, μες στην κοιλιά της μάνας του. Μια μέρα του καλοκαιριού, η μάνα τους, αφού έχασε και το τελευταίο κόκκινο πέταλό της, πέθανε ήσυχα, όπως ήσυχα είχε ζήσει όλη τη ζωή της. Δεν πέρασε πολύς καιρός και η κοιλιά της, ξεραμένη απ’ τον ήλιο, έσκασε, κι από μέσα της τινάχτηκαν τα ελάχιστα μαύρα σποράκια κι έπεσαν στο χώμα.
 Το χώμα, όπως ξέρετε, το καλοκαίρι είναι στεγνό και σκληρό και τα σποράκια δεν μπορούσαν

Ημέρα της Γης(2)

Παγκόσμιες μέρες

                                                         Stepan Kolesnokoff (1879-1955)

 ΑΜΑΛΙΑ ΤΣΑΚΝΙΑ                

 Νοσταλγία 

Θα πρέπει νά ’ταν όμορφα τα χρόνια που το χιόνι έπεφτε στην ώρα του, έλιωνε στην ώρα του και τα ρυάκια πότιζαν με τη σειρά τους τα φτωχικά μας περιβόλια. Τώρα μπερδεύτηκαν οι εποχές, ο χρόνος θρυμματίστηκε το νερό στεγνώνει αμέσως όπου ν’ αγγίξει, τα πηγάδια θεόξερα σκοτεινά,.............. 

  Απόσπασμα από τη συλλογή  Αφύλαχτη διάβαση (1978)˙
 Η ελληνική ποίηση του 20ού αιώνα. Μια συγχρονική ανθολογία,
 επιμ.- ανθολόγ. Ευριπίδης Γαραντούδης, Μεταίχμιο, Αθήνα 2008

Πηγή: Λογοτεχνία και Οικολογία Β Γυμνασίου

                                                             

Δευτέρα 17 Απριλίου 2017

Μεγάλο Σάββατο-Ανάσταση


Ο Σταυρὸν υπομείνας 
και τον θάνατον καταργήσας 
και αναστὰς εκ των νεκρών, 
ειρήνευσον ημών την ζωήν, Κύριε, 
ως μόνος παντοδύναμος.

Τον λίθον θεωρήσασαι 
αποκεκυλισμένον 
αι μυροφόροι έχαιρον· 
είδον γαρ νεανίσκον 
καθήμενον εν τω τάφῳ 
και αυτὸς ταύταις έφη· 
Ιδοὺ Χριστὸς εγήγερται· 

 
Ανάσταση.
Τα σήμαντρα χτυπούν.
Κι όλα τα δένδρα ανθίζουν πέρα ως πέρα.
Στον κόσμο αυτό ας μάθουν ν᾿ αγαπούν
όσοι το μίσος έσπειραν κι ας πουν
«Χριστός Ανέστη ετούτη την ημέρα».

Στέλιος Σπεράντσας (Σμύρνη 1888 – Αθήνα 1962)

Στέλιος Σπεράντσας – Ποιήματα: πηγή Google


Χριστός Ανέστη- Χρόνια Πολλά
Αννίκα


Παρασκευή 14 Απριλίου 2017

Μεγάλη Παρασκευή


Πάντα την Μεγάλη Παρασκευή
νά ’σαι μόνος σαν τον Χριστό,
προσμένοντας το τελευταίο καρφί, το ξύδι, την λόγχη,
τις ζαριές να ακούς ατάραχα
στο μοίρασμα των υπαρχόντων σου,
τις βλαστήμιες, τις προκλήσεις, την αδιαφορία.

Πέμπτη 13 Απριλίου 2017

Μεγάλη Πέμπτη



Αυτός που κρέμασε τον ήλιο
στο μεσοδόκι τ' ουρανού
κρέμεται σήμερα σε ξύλο
Ίλεως Κύριε γενού!........

Νίκος Γκάτσος


Kαθ' οδόν προς τον Γολγοθά

Μαχαίρι μου κάρφωσε στην καρδιά
εκείνη η επιγραφή "Εδώ στεκόταν η Μητέρα Του"

Κώστας Μόντης: Σύγχρονη ελληνική ποίηση

Κυριακή 9 Απριλίου 2017

Κυριακή των Βαϊων



Ο έχων θρόνον ουρανόν και υποπόδιον την γην, ο του Θεού Πατρός Λόγος και Υιός συναϊδιος επί πώλου αλόγου εμετρίασε σήμερον, εν Βηθανία ελθών, όθεν παίδες Εβραίων κλάδους χερσί κατέχοντες ευφήμουν φωνή`Ωσαννά εν τοις υψίστοις, ευλογημένος ο ερχόμενος Βασιλεύς του Ισραήλ....Ήχος πλ. β'

Χριστέ μου, βοήθησέ με να μάθω την ορθογραφία της λέξης « αγαπώ», την ορθογραφία των λέξεων Ταπεινοσύνη, Αθωότητα, Υπομονή.
Για να υπομείνω τα βάσανα της ζωής. Όπως υπόμεινες Εσύ το μαρτύριο του σταυρού. Για να μπορώ να ψαλιδίζω το πλέγμα του σκότους, την επηρμένη λάμψη των καθρεφτών. Για να μπορώ να ελπίζω, σ’ ένα φως Αναστάσιμο.

Τάκης Βαρβιτσιώτης ( Αιολ.Γραμ.170) Σύγχρονη Ελληνική Ποίηση


Κυριακή 2 Απριλίου 2017

Παιδικό βιβλίο

                                                   
To διάβασμα,ιδιαίτερα για τα παιδιά, δεν θα πρέπει να είναι καταναγκαστική εργασία, αλλά ευχαρίστηση και το βιβλίο θα πρέπει να είναι βοηθός και συνοδοιπόρος των παιδιών στο ταξίδι της ζωής τους. Σημαντικό είναι να μάθουμε στο παιδί πως να διαβάζει και εξ ίσου σημαντικό να σεβόμαστε τις ανάγκες του, τα συναισθήματά του, βοηθώντας το να καταλάβει πως το βιβλίο είναι ένας φίλος
Ένας πολύτιμος φίλος που καλλιεργεί τη φαντασία του, ανοίγει διάπλατα του ορίζοντές του, βελτιώνει το λεξιλόγιό του, συμβάλλει στην ωρίμανση της σκέψης του, βοηθά στη διαμόρφωση της προσωπικότητάς του, ψυχαγωγεί και ενημερώνει.
Ένας φίλος που βοηθά να ανακαλύψει κανόνες και αξίες της ζωής, όπως την αλήθεια, τη φιλία, τη δικαιοσύνη, την ευγνωμοσύνη, την αγάπη. Θα πρέπει να κάνουμε το παιδί να αγαπήσει το διάβασμα και τη λογοτεχνία και να δει το βιβλίο σαν ένα παιχνίδι γνώσης και ψυχαγωγίας.

Αν θέλουμε να φτιάξουμε έναν κόσμο καλύτερο από το σημερινό, πρέπει να αρχίσουμε απ’ το παιδικό βιβλίο»- Iella Lepman γερμανίδα συγγραφέας

Σίγουρα υπάρχουν χιλιάδες χιλιάδων βιβλία, με φανταχτερά, ελκυστικά εξώφυλλα, με ενδιαφέρον περιεχόμενο, με έμπνευση και λογοτεχνική συνείδηση.
Με αφορμή την παγκόσμια μέρα παιδικού βιβλίου, θα σταθώ σε ένα  βιβλίο, από τα πιο συγκινητικά, τα πιο ποιητικά, τα πιο όμορφα  που σε καθηλώνει με τους στίχους και σε ταξιδεύει με τις υπέροχες εικόνες του. Μια γλαφυρή αφήγηση σαν γράμμα αποχαιρετισμού από ένα πολύ αγαπημένο πρόσωπο που έχει φύγει από τη ζωή. Ο τίτλος : Άφησα την ψυχή μου στον άνεμο
Ένα θέμα δύσκολο. Πώς να μιλήσεις αλήθεια στα παιδιά για μια τόσο σημαντική απώλεια, για τον άνθρωπο που ήταν πάντα εκεί δίπλα τους. Τον παππού. Ο γονιός και ο εκπαιδευτικός αναλαμβάνουν αυτό το δύσκολο ρόλο, που πάντα με μια ιστορία γλυκαίνει τον πόνο, αποκοιμίζει τη θλίψη και  γαληνεύει  την ψυχή. Τα συναισθήματα ξεχειλίζουν και όλες οι όμορφες στιγμές γίνονται αναμνήσεις. "Άραγε θα ξαναδώ τον παππού;" Ήταν η ερώτηση ενός μαθητή νηπιαγωγείου. Να λοιπόν που αυτό το βιβλίο γίνεται πολύτιμο βοήθημα για γονείς και εκπαιδευτικούς για την αντιμετώπιση της απώλειας του παππού. Το βιβλίο απαντά σε ερωτήματα και ανησυχίες με έναν μοναδικό τρόπο και δίνει αφορμή για ένα γράμμα απάντηση από το παιδί στον παππού. Ο γραπτός λόγος πάντα βοηθά να εξωτερικεύονται συναισθήματα που δύσκολα εκφράζονται με λόγια. Ένα βιβλίο για την πιο όμορφη, την πιο δυνατή αγάπη, γεμάτο όμορφες στιγμές και νοσταλγία για ένα τόσο ξεχωριστό πρόσωπο, τον παππού.

Οι εποχές θα συνεχίσουν να διαδέχονται η μια την άλλη και θα έρθουν κι άλλα καλοκαίρια. Με την ίδια σειρά πάντα μετά την Άνοιξη. Και τα λουλούδια πάλι θ’ ανθίσουν … το χαμόγελο δεν θα λείψει και τα αστέρια θα εξακολουθούν να λάμπουν. Η ζωή κάνει τον κύκλο της και τη λύπη θα ακολουθήσει η χαρά. Έτσι το χαμόγελο πάλι θα σχηματιστεί στα χείλη και οι αναμνήσεις θα κρατούν πάντα ζωντανή τη μνήμη.

"Δε θα’ μαι εγώ αυτός που θα σου προσφέρει ζαχαρωτά,
αλλά στη μνήμη σου έχω αφήσει  άλλη γλύκα.
Δοκίμασε τη ζωή,
Ρούφηξε  τη μέχρι το μεδούλι.
Όσο για μένα, έχω αφήσει την ψυχή μου στον άνεμο.
Νιώθω πιο ελαφρύς τώρα.
Μπορώ να ταξιδεύω κάθε στιγμή, να έρχομαι, να φεύγω – είναι τόσο διασκεδαστικό!
Δεν μπορείς να με πιάσεις.
Δεν μπορείς να με κρατήσεις.
Αλλά, όταν κλείνεις τα μάτια σου, θα μπορείς πάντα να με αισθάνεσαι''

Μέσα σ’ αυτό το βιβλίο υπάρχει μια χούφτα αθάνατων σπόρων.
Τους φυτεύουμε, τους βλέπουμε να γεννιούνται, 
να μεγαλώνουν, να μη χάνονται ποτέ...


 Τίτλος: Άφησα την ψυχή μου στον άνεμο
Τίτλος πρωτότυπου: J’ ai laisse mon ame au vent
Συγγραφέας: Roxane Marie Galliez
Εικονογράφος: Eric Puybaret
Σειρά: Παιδική βιβλιοθήκη
Εκδόσεις: Λιβάνη 2015
ISBN: 978-960-14-43004-1

   Πηγή: Εlniplex. com/




Σάββατο 1 Απριλίου 2017

Απρίλης

Καλό  Μήνα
   O Πειρασμός.

Έστησ' ο Έρωτας χορό με τον ξανθό Απρίλη
κι η φύσις ηύρε την καλή και τη γλυκιά της ώρα.
Και μες στη σκιά που φούντωσε και κλει δροσιές και μόσχους
ανάκουστος κιλαϊδισμός και λιποθυμισμένος.
Νερά καθάρια και γλυκά, νερά χαριτωμένα
χύνονται μες στην άβυσσο τη μοσχοβολισμένη΄
και παίρνουνε το μόσχο της, κι αφήνουν τη δροσιά τους
κι ούλα στον ήλιο δείχνοντας τα πλούτια της πηγής τους
τρέχουν εδώ, τρέχουν εκεί, και κάνουν σαν αηδόνια.

Διονύσιος  Σολωμός: Από το ποίημα Ελεύθεροι Πολιορκημένοι