Ζητείται Ελπίς

….Ήπιε την τελευταία γουλιά απ’ τον καφέ του, δίπλωσε την εφημερίδα, έβγαλε την ατζέντα του κι έκοψε ένα φύλλο. Έγραψε:

«Ζητείται Ελπίς»

Ήθελε να πάει στην εφημερίδα, να δώσει την αγγελία για το αυριανό φύλλο
 (Αντώνης Σαμαράκης)

Η διαδρομή από το κέντρο της πόλης μέχρι το σπίτι της, ήταν λιγότερο από τριάντα λεπτά. Έβγαλε εισιτήριο για το Μετρό και κάθισε σε ένα παγκάκι περιμένοντας το συρμό. Έκανε ζέστη και το περπάτημα της έφερε κόπωση. Στο υπόγειο είχε δροσιά.

-Γέρασα και δεν είμαι για πολλά, σκέφτηκε.

Άλλοτε όργωνε την πόλη και στα μικρομάγαζα γύρω απ’ το κέντρο έβρισκε ό,τι ήθελε. Δεκάδες μικρά φιλόξενα στέκια έκλειναν έξω το θόρυβο και την τρέλα μιας πόλης που δεν χαλάρωνε ποτέ. Της άρεσαν αυτές οι γωνιές που είχαν χρώμα, μεθυστικές μυρωδιές φρεσκοαλεσμένου καφέ και μια αύρα που ξυπνούσε μνήμες από παλιά.

Της Αγάπης

Να 'ξερες πως λαχτάριζα τον ερχομό σου Αγάπη

που ίσαμε τα σήμερα δε σ' έχω νιώσει ακόμα

μα που ένστικτα το είναι μου σ΄αναζητούσεν, όπως

την γόνιμη άξαφνη βροχή, το στεγνωμένο χώμα

Πόσες φορές αλίμονο! δε γιόρτασα, θαρρώντας

πως επιτέλους έφτασες, Εσύ που 'χες αργήσει

σα μυγδαλιά, που ηλιολουστες ημέρες του χειμώνα

τη ξεγελάνε, βιάζονταν κι εμε η ψυχή ν’ ανθίσει

Μα δεν ερχόσουνα ποτές και μέρα με τη μέρα

τ' άνθια σωριάζονταν στη γης από τον κρύο αγέρα.

Κι είναι η ψυχή μου πιο γυμνή, παρά προτού ν' ανθίσει.

και σήμερα που η νιότη μου γέρνει αργά στη δύση,

του ερχομού σου σβήνεται κι η τελευταία ελπίδα.

Φοβάμαι πως επέρασες Αγάπη και δεν σ' είδα!.

Κώστας Ουράνης: της Αγάπης

πηγή: Google

Χρόνια Πολλά λοιπόν σε όσους αγαπούν πραγματικά με την καρδιά τους και δεν βιώνουν τον έρωτα σαν στείρα ηδονή αμπαλαρισμένη σε κουτάκια με σοκολάτες και κόκκινες καρδούλες.

  Χρόνια Πολλά για την αγάπη που αντέχει, που υπομένει, που συγχωρεί, που ελπίζει, που δεν είναι μόνο απόλαυση, δεν είναι έλξη, δεν είναι επιθυμία, δεν δεσμεύεται από ζήλεια, ή κτητικότητα. 

 Χρόνια Πολλά για την αγάπη που είναι" μακρόθυμη, ανεκτική, δεν είναι περήφανη, δεν κάνει ασχήμιες, δεν ζητεί το συμφέρον," όπως λέει ο Απόστολος Παύλος στην προς Κορινθίους επιστολή του.

 Γιατί αγάπη είναι η αρετή της ειλικρίνειας και του σεβασμού. Είναι το συναίσθημα που διαφοροποιεί το "αγαπώ" από το "θέλω και επιθυμώ"

"Θάθελα να φωνάξω το όνομά σου αγάπη, μ΄όλη μου τη δύναμη...........

να το φωνάξω τόσο δυνατά, που να μην ξανακοιμηθεί κανένα όνειρο στον κόσμο

καμιά ελπίδα πια να μην πεθάνει

να τ΄ ακούσει ο χρόνος και να μη σ΄αγγίξει αγάπη μου, ποτέ. (Τάσος Λειβαδίτης)

Οδός Ονείρων

Η μπαλάντα του Χατζηδάκι της έφερε δάκρυα. Η μελαγχολική σχεδόν, αισθησιακή χροιά της φωνής του, με τους ήχους της ρομβίας άγγιζε τα μύχια της ψυχής της. Γλυκιά νοσταλγική αίσθηση που ξύπνησε μνήμες ανοίγοντας μια πόρτα στο όνειρο.

Είναι ένας δρόμος σαν όλους τους άλλους δρόμους της Αθήνας

Έχει πολύ χώμα, πολλά παιδιά, πολλές μητέρες μα και πολύ σιωπή.

Κι όλα σκεπασμένα από ένα τρυφερό μα κι αβάστακτο ουρανό.

Εδώ σ’ αυτόν τον δρόμο γεννιόνται και πεθαίνουν

τα όνειρα τόσων παιδιών...........

Έξω έπεφτε μια σιγανή παραπονιάρικη βροχή. O αέρας μύριζε
σαπισμένα φύλλα και κάπνα από αναμμένα τζάκια. Αφηρημένα χάζευε τις φλόγες που σκορπούσαν μια γλυκιά ζεστασιά.