Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου 2017

Η Σαρακοστή


.............Η καημένη η θεία Μαργαρώ, κάπου θα βρίσκεται εκεί ψηλά στον Παράδεισο, που τόσο πίστευε, παρέα με τα αγγελάκια, κοντά στην κυρά την Παναγία, και όλους τους Άγιους που θυμιάτιζε και μνημόνευε με τόσες μετάνοιες κάθε απόβραδο, μπροστά στο εικονοστάσι και προσκυνούσε με τρίδιπλες μετάνοιες στη μικρή ενοριακή εκκλησία.
Κι όμως... δεν το’ λπιζε να πάει. Kι έλεγε…
-Κολάζεται κανένας γιέ μου! Κολάζεται και δεν το καταλαβαίνει! Γι’ αυτό δεν  πρέπει κανένας να ολιγωρεί και να κάνει τα πρεπούμενα. Εκείνα που μας έμαθαν οι πατεράδες μας και που ξέρανε οι «παλιοί»
Κι ανάμεσα σ’αυτά τα πρεπούμενα, που ενέπνεαν μια αληθινή και αφελής

Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2017

Οι χαρταετοί



Είδες ποτέ σου πολιτεία να σηκώνεται ψηλά; Δεμένη από χιλιάδες σπάγκους ν' ανεβαίνει στα ουράνια; Ε λοιπόν ούτε είδες, ούτε θα ματαδείς ένα τέτοιο θάμα. Αρχινούσανε την Καθαρή Δευτέρα- ήτανε αντέτι*-και συνέχεια την κάθε Κυριακή και σκόλη, ώσαμε των Βαγιών. Από του Χατζηφράγκου τ' αλάνι κι από το κάθε δώμα, τον κάθε μαχαλά, αμολάρανε τσερκένια*. Πήχτρα ο ουρανός. Τόσο που δεν βρίσκανε θέση τα πουλιά. Ολάκερη τη Μεγάλη  Σαρακοστή, κάθε Κυριακή και σκόλη, η πολιτεία ταξίδευε στον ουρανό. Ανέβαινε στα ουράνια και τη βλόγαγε ο Θεός. Και όπως κοιτάγαμε όλο ψηλά, τα μάτια μας γεμίζανε ουρανό, φαρδαίνανε τα στέρνα μας και κάναμε παρέα με τους αγγέλους.
Θα μου πεις, κι εδώ, την Καθαρή Δευτέρα, βγαίναμε κάπου κι αμολάραμε τσερκένια. Είδες όμως ποτέ σου τούτη την πολιτεία ν 'αρμενίζει στα ουράνια; Όχι. Εκεί ούλα ήταν λογαριασμένα με νου και γνώση, το κάθε σοκάκι δεμένο με τον ουρανό. Και χρειαζόταν μεγάλη μαστοριά και τέχνη να αμολάρεις το τσερκένι σου.
Ήτανε θάμα να βλέπεις ολάκερη την πολιτεία ν' ανεβαίνει στα ουράνια. Να για να καταλάβεις. Ξέρεις το εικόνισμα που ο άγγελος σηκώνει την ταφόπετρα, κι ο Χριστός βγαίνει από τον τάφο κι αναλήφτεται στον ουρανό κρατώντας μια πασχαλιάτικη κόκκινη παντιέρα; Κάτι τέτοιο ήτανε.

( Ένα απόσπασμα  από το μυθιστόρημα του Κ. Πολίτη : Στου Χατζηφράγκου) Ένας πρόσφυγας απ'τη Σμύρνη διηγείται με νοσταλγία το έθιμο των χαρταετών κατά την Μεγάλη Σαρακοστή  
 πηγή:  Google    κείμενα λογοτεχνιας



Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2017

Αγάπη



Θα ᾿θελα να φωνάξω τ᾿ όνομά σου, αγάπη, μ᾿ όλη μου την δύναμη. Ν' ανασάνουν όλα τα τριαντάφυλλα να τ᾿ ακούσει η άνοιξη και να ᾿ρχεται πιο γρήγορα, να το μάθουν τα παιδιά για να μην φοβούνται το σκοτάδι....
Να το λένε τα καλάμια στις ακροποταμιές, τα τρυγόνια πάνω στους φράχτες....
Να το φωνάξω τόσο δυνατά που να μην ξανακοιμηθεί κανένα όνειρο στον κόσμο καμιά ελπίδα πια να μην πεθάνει. Να τ᾿ ακούσει ο χρόνος και να μην σ᾿ αγγίξει, αγάπη μου, ποτέ.
Κι αν έρθει κάποτε η στιγμή να χωριστούμε,
μη χάσεις το θάρρος σου.
Η πιο μεγάλη αρετή του ανθρώπου, είναι να 'χει καρδιά.
Μα η πιο μεγάλη ακόμα είναι όταν χρειάζεται,
να παραμερίσει την καρδιά του.
Αν μου χάριζαν όλη την αιωνιότητα χωρίς εσένα,θα προτιμούσα μια μικρή στιγμή πλάι σου.

Απόσπασμα από ποιήμα του Τάσου Λειβαδίτη: Αυτό το αστέρι είναι για όλους μας


Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου 2017

Άγιος Χαράλαμπος

    Άγιε Χαράλαμπε, Μάρτυς ένδοξε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος
   Ἀπολυτίκιον   Ὡς στύλος ἀκλόνητος, τῆς Ἐκκλησίας Χριστοῦ, καί λύχνος ἀείφωτος τῆς οἰκουμένης σοφέ, ἐδείχθης Χαράλαμπες· ἔλαμψας ἐν τῷ κόσμῳ, διά τοῦ μαρτυρίου, ἔλυσας τῶν εἰδώλων, τήν σκοτόμαιναν μάκαρ, διό ἐν παρρησίᾳ Χριστῷ, πρέσβευε σωθῆναι ἡμᾶς