Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου 2016

Πρωτοχρονιά με χιόνια.


Όλη τη νύχτα ο αέρας φυσούσε ουρλιάζοντας κυνηγημένος απ’ την οργή του χιονιά. Κατέβαινε απ’ τη Πάρνηθα ίσαμε κάτω στην πόλη, που κουκουλωμένη στα ζεστά σκεπάσματα κοιμόταν ακόμα. Στους δρόμους η κίνηση λιγοστή, σχεδόν ανύπαρκτη. Όσοι αποφάσισαν να βγουν τέτοια ώρα, ένιωσαν στο πετσί τους τη μανία του παγωμένου αέρα. Στην αναλαμπή της λάμπας απ' τους φανοστάτες του δρόμου, έβλεπες το χιόνι που έπεφτε πότε μαλακά, ήσυχα και πότε θυμωμένα χορεύοντας σ’ ένα δικό του σκοπό. Πέντε ξημερώματα...... φαινόταν να το στρώνει. Κάποια

Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2016

Γλυκά Χριστούγεννα - Π. Παπαχριστοδούλου


                 Κυρά Θεοτόκο εκοιλοπόνα, εκοιλοπόνα και παρακάλειε
Επαρακάλειε τους άγιους όλους, τους άγιους όλους τους αρχαγγέλους
Τους αρχαγγέλους, τους αποστόλους
-Βοηθήστε με σ’ αυτή την ώρα, τη βλογημένη τη δοξασμένη.
Ώσπου να πάνε και να γυρίσουν , μαμμή να φέρουν ,
Χριστός γεννάται
Σαν ήλιος φέγγει, σαν νιό φεγγάρι, σαν νιό φεγγάρι το παλλικάρι.

(δημοτικό Θράκης)

  Η κόνα Σουλτή ακούοντας τα κάλαντα της γέννας της Παναγίας έκλαψε πάλι. Πενήντα χρόνια, αφότου ένοιωσε τον εαυτό της, κλαίει κάθε φορά βάζοντας με το νου της τη δύσκολη ώρα «της Θεοτόκου», όπως έλεγε, και τη μοναξιά της σε μια τέτοια ώρα. Και αντί να χαίρεται, έκλαιε με τη φωνή και σαν της περνούσε ο πόνος και η συγκίνηση, χαιρότανε πάλι για τη χαρά της μέρας.
  Γιαυτό και σα ετοίμασε το σπίτι της και στόλισε με τα παλιά της χαλιά και γιάνια κι άπλωσε το μεγάλο της χαλί στο σοφά της και θύμιασε με μόσχους τα δωμάτιά της, ξεκίνησε για την εκκλησιά. Εκεί μπροστά στον Αρχάγγελο με το σπαθί στο χέρι, στη δεξιά θύρα του ιερού, στάθηκε και φίλησε το χέρι του Παπαμόσκου και του παράδωκε στα παχουλά του χέρια την προσφορά της, που τη ζύμωσε μόνη, μαζί με το θυμίαμά της σ’ ένα χαρτάκι, τυλιγμένη σ’ ένα ψηφωτό πετσετάκι, έργο των χεριών της –όταν κορίτσι της σειράς ετοίμασε τα προικιά της- Η κόνα  Σουλτή ασπάστηκε ύστερα τις εικόνες με τη σειρά, κάνοντας αμέτρητες μετάνοιες και σταυρούς. Και τελειώνοντας το προσκύνημα κάθησε σ’ ένα στασίδι κι από κει ακολούθησε με τα χείλη της την ακολουθία του εσπερινού, σιγοψέλνοντας τα χρυσά τροπάρια, ώσπου έφτασαν και στο τροπάρι της γέννησης, που βροντοφώνησαν ο δεξιός ψάλτης και ο αριστερός μελωδικώτατα: «Η γέννησή σου Χριστέ ο Θεός ημών……….»
  Στο έβγα της μαζί μ’ άλλες γυναίκες της γειτονιάς, ψιλοχιόνιζε. Χιόνι πα στο χιόνι. Έτσι χιονισμένη

Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2016

Χριστούγεννα Ορφανά - Π.Παπαχριστοδούλου


  Πέρασαν τα μεσάνυχτα. Το είπαν οι κόκκορες. Προχώρησε η νύχτα. Οι ώρες σαν χρόνια ατέλειωτα αργοδιάβαιναν, ώσπου πήραν τα βαθειά χαράματα. Τότες έγινε το θάμα. Οι καμπάνες χτύπησαν χαρούμενα, μελωδικά. Ο μαχαλάς όλος στο ποδάρι. Δεν έμεινε σπίτι, που να μη ‘τοιμάστηκε για την εκκλησία.
  Τα τζάκια έκαιαν, τα φαγιά έβραζαν, και η κόνα Μαυροδέσσα έστησε τον τέντζερη με την κότα. Μια σούπα κι ένα κομμάτι κρεατάκι ήταν αρκετό για να βγουν από τη σαρακοστή, να γιορτάσουν τη γέννηση του Χριστού.
  Και ξεκίνησαν για την εκκλησία αλλαγμένες και παστρικές. Πήγαιναν με τα πρόσωπα χαρούμενα, με την όψη γιορτινή. Στον κόσμο μπροστά ήξεραν να κρύβουν τη λύπη τους. Και μέσα στην κατάφωτη εκκλησία τους λαμπερούς και χαρούμενους άγιους, μέσα στη χαρά του κόσμου, την κατανυχτικιά λειτουργία, δεν έβγαλαν ένα αχ μάνα και κόρη. Δεν απόδειξαν τη λύπη τους. Δεν είπαν

Σάββατο 1 Οκτωβρίου 2016

Παγκόσμια ημέρα τρίτης ηλικίας

 Οι δικοί μας αγαπημένοι άνθρωποι.Θα έχουν πάντα μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μας. Για όσα μας έδωσαν, την προσφορά, τη θυσία, την υπομονή, την αγάπη. Το ελάχιστο που οφείλουμε, τιμή και ευγνωμοσύνη.

Υπέροχος Cohen!!! Αν μπορείς δες το χωρίς να δακρύσεις!

Πέμπτη 22 Σεπτεμβρίου 2016

Φθινοπώριασε

Κοιμήθηκε η βροχή στο λασπωμένο δρόμο......
............................................................................
Οι κήποι φεύγουν στην ομίχλη, φεύγουν με τους ανέμους,
μπλέκονται τα κλαδιά των δέντρων με τα σύγνεφα,
ένα πουλί χτυπάει το τζάμι του παραλιακού σπιτιού.
Κανείς δεν είναι να του ανοίξει. ...........

Και το καπέλο του καλοκαιριού κουρελιασμένο
το σέρνει ο αγέρας στο ακρογιάλι, το χτυπάει στους βράχους
και μένει μόνο η θάλασσα κάτω απ’ τις αστραπές
μέσα στην πολυθόρυβη ερημιά της…»
                                                            
 Γιάννης  Ρίτσος:  Δοκιμασία     εκδ. Κέδρος
Φθινοπωρινή Μέρα
  «Κύριε, ήρθε η ώρα. Το καλοκαίρι ήταν πολύ μεγάλο.
Άφησε τον ίσκιο σου πάνω απ” τα ηλιακά ρολόγια,
και στα λιβάδια ξαμόλα τους ανέμους.
Διέταξε τους τελευταίους καρπούς γεμάτοι να “ναι,
δώστους ακόμα δυο μέρες ζεστές σαν νότου.
Στην τελειότητα ώθησέ τους και κυνήγα
στο δυνατό κρασί την στερνή γλύκα

Ράινερ Μαρία Ρίλκε:     Φθινοπωρινή Μέρα
                                     
                    

Με την
πρώτη σταγόνα της βροχής σκοτώθηκε το καλοκαίρι
Μουσκέψανε τα λόγια που είχανε γεννήσει αστροφεγγιές

Οδυσσέας Ελύτης:     Ελένη


Καλό  Φθινόπωρο

Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2016

Ημέρα μνήμης (Μικρασιατική Καταστροφή)



Η Μικρασιατική τραγωδία, για πολλούς ιστορικούς και διανοούμενους, παραμένει μια από τις μελανότερες σελίδες της παγκόσμιας ιστορίας. Εκεί στις αντίπερα του Αιγαίου πατρίδες , με την ανάλγητη ουδετερότητα των Συμμάχων, ξαναζωντάνεψε η Δάντεια Κόλαση, γύρισε αιώνες πίσω τον πολιτισμό και άλλαξε τον ρου της Ιστορίας. Ωστόσο μένει ολοζώντανη στις καρδιές μας να στιγματίζει αυτούς που απόμειναν απαθείς θεατές στον ξεριζωμό των Ελλήνων. Η μνήμη γίνεται δίδαγμα, διευρύνει το πνεύμα, συγκρούεται με την ψυχή, γίνεται  ανάμνηση, γέφυρα του παρελθόντος με το παρόν και το μέλλον, γίνεται ρίζα και φύτρα.

Απόστολος Μαγγανάρης:  Ανθολογία,  Θρύλοι και Παινέματα για τις Χαμένες Πατρίδες

 Τούτες τις μέρες, μέρες φοβερές
μνήμες τραγικές, κραυγές του πόνου
σαν κεραυνοί ξεσκίζουν  το διάστημα  
και ως το βάθος φτάνουνε της μνήμης.
Μέρες φριχτές, γεμάτες πίκρα και χολή
αίμα, καταστροφή και θάνατος.
Τα δάκρυα τόσο πολλά που η γη πια δεν τα χώνευε
και πίσω ξαναγύριζαν στις  καρδιές τους
και γίνονταν ουσία καφτερή
που έκαιγε τα στήθια και τα σπλάχνα.
Κι οι άνθρωποι δεν είχαν πια καρδιά
δεν είχαν τίποτα. Άδεια κουφάρια 
στους νεκρότοπους τριγύριζαν
και τους νεκρούς ικέτευαν
στα μνήματά τους τόπο να τους δώσουν.

Τούτες τις μέρες, οι νεκροί φιγούρες τραγικές
σκελετωμένες μαύρες παρουσίες
-από τις χώρες της Ανατολής
χώρες Ελληνικές πανάρχαιες
Καππαδοκία, Βιθυνία, Πόντο, Κιλικία
Λυδία,Αιολίδα, Ιωνία-
ολόμαυρος φαντάζει ο ουρανός
έτσι καθώς  μυριάδες σκελετοί
μπαίνουν μπροστά στον ήλιο και τον κρύβουν
Γοές και θρήνος οι φωνές
γεμίζουν ουρανό και γη
και φτάνουν ως εδώ, να ενωθούν
μαζί με τις δικές μας,
όσων ακόμα έχουνε μείνει ζωντανοί
εδώ και έναν αιώνα

Μολυβιάτη Αγάπη     


Φεύγαν γοργά τα πλοία, βαριά πολύ,φορτωμένα δυστυχία
ψάχναν της χαράς να βρούνε τ' ακρογιάλι
όπου το κύμα τ' αλμυρό έσβηνε την πίκρα την ατέλειωτη
που χαραγμένη βρισκόταν στην άμμο και πάνω της
-θαλάσσια κρίνα-άνθιζαν της χαράς τα χαμόγελα.
Στα όνειρα τα πεθαμένα της Προσφυγιάς
μπήχτηκε πάνω ένας σταυρός.
Μα απ' τον ερημωμένο τάφο, νά,ξεφύτρωσαν
λουλούδια της ελπίδας.
Κάποιος φάρος μακρυνός, πανανθρώπινος
έριχνε το γεμάτο γνώση φως του
πάνω στο κουρσεμένο καράβι της Προσγυγιάς.
Κι έρχεται από χρόνια μακρυνά αυτό το φως
από ' ναν ήλιο αβασίλευτο, από μια σκέψη αθάνατη
απ' τον ειρηνικό,τον πανανθρώπινο
τον φωτοδότη Ιωνικό πολιτισμό.   

Ατταλιώτης Πάνος      

Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου 2016

Του Σταυρού


Ω πανύμνητον Ξύλον, το βαστάσαν των Πάντων Αγίων, Αγιότατον Λόγον
Χαίρε Σταυρέ, οικουμένης φύλαξ, χαίρε η δόξα της εκκλησίας
Χαίρε δι' ου ευλογείται η κτίσης, χαίρε δι' ου προσκυνείται ο Κτίστης
Χαίρε Ξύλον μακάριον


Χρόνια Πολλά. Ο Σταυρός να αγιάζει, να στηρίζει και να ευλογεί την κάθε στιγμή στη ζωή μας.

Το τραγούδι του Σταυρού

Κ' έγυρ' Εκείνος το άχραντο κεφάλι και ξεψύχησε
στο μαύρο το κορμί μου απάνου.
Άστρα γινήκαν τα καρφιά του μαρτυρίου Του.
Άστραψα, κι από τα χιόνια πιο λευκός
τα αιώνια του Λιβάνου.
Οι καταφρονεμένοι μ' αγκαλιάσανε, και σα βουνά
και σα Θαβώρ υψώθηκαν εμπρός μου.
Οι δυνατοί του κόσμου με κατάτρεξαν.
Γονάτισα στον ίσκιο μου τους δυνατούς του κόσμου.
.................................................
Του Σολομώντα σου ο ναός, μ'αντίκρυσε και ράγισε
Τους Κωνσταντίνους φώτισα και τους Ηράκλειους δόξασα
και τρικυμίες δεν έσβησαν εμέ, μηδέ Σουλτάνοι.
Και ύστερα ταξιδευτής ήρθα σ' εσένα ασύγκριτη Αθήνα
των ωραίων πηγή, των εθνικών κορώνα
Τον άγνωστο έφερα Θεό και απόκοτος αψήφησα
την πολεμόχαρη Παλλάδα μεσ' τον Παρθενώνα
.....................................................
Με τα κλαδιά της φοινικιάς, νέα ωσαννά λαχτάρισα
σ' εσένα, ω Γη Πανάγια και πρώτη μου πατρίδα
Σ' εσέ γυρνώ Ιερουσαλήμ...........



στίχοι(κατ'επιλογή) από το ποίημα του Κ. Παλαμά
"Το τραγούδι του Σταυρού"
(1913)
πηγή: Google  Κωστής Παλαμάς  Ποιήματα

Σάββατο 10 Σεπτεμβρίου 2016

Φθινοπωρινή Βροχή

Απ’ το πρωϊ ζέστη και υγρασία έκαναν την ατμόσφαιρα αποπνικτική. Σε ένα καταγάλανο ουρανό ένα συννεφάκι άσπρο, σκάλωσε στην βουνοκορφή της Πάρνηθας, και έμεινε εκεί για ώρα κάνοντας χάζι  κάτω, μακριά την Αθήνα που έβραζε. Κι ύστερα τ’αποφάσισε. Κατσούφιασε, άλλαξε χρώμα, φώναξε και τα αδέρφια του και χύμηξαν στον ήλιο. Γέμισε ο τόπος απ’ τον ίσκιο τους. Βούρκωσε ο ουρανός έτοιμος να στάξει. Σύννεφα μαύρα έτρεχαν κατά το νοτιά κι ένα αεράκι που όλο και δυνάμωνε κατέβαινε απ’την Πάρνηθα, σημάδι της βροχής, σημάδι καταιγίδας. Και δεν άργησε!
 Η πρώτη σταγόνα έσκασε με πάταγο πάνω...........

Πέμπτη 1 Σεπτεμβρίου 2016

Σεπτέμβρης- Καλό Μήνα

Ήταν ένα απομεσήμερο του Σεπτέμβρη.Ένα μοβ απομεσήμερο, που τα ηλιοτρόπια ήταν δακρυσμένα, γιατί ο ήλιος τα είχε ξεχάσει και ταξίδευε πίσω από σκούρα σύννεφα.
Τι όμορφα που είναι τα μοβ απομεσήμερα του Σεπτέμβρη. Ακόμα κι όταν ξέρεις πως αυτός που νόμιζες πως θα σε περιμένει, κρύφτηκε πίσω από σκούρα σύννεφα και σε ξέχασε.

 απόσπασμα από το Σκισμένο ψαθάκι  της Αλκυόνης Παπαδάκη                                                      







Τα φύλλα ντύνονται χρυσά να ταξιδέψουν,
 βαλίτσες ετοιμάζουν τα πουλιά,
 τα μάτια ακόμα μια φορά θα σημαδέψουν
τους ίδιους δρόμους που δεν βγάζουν πουθενά.

Κάθε Σεπτέμβρη ζωντανεύεις και με σκοτώνεις,
κάθε Σεπτέμβρη ξαναγυρνάς.
.............................................................................
Τα φύλλα ντύνονται χρυσά να ταξιδέψουν
να πάρουνε το δρόμο της βροχής......................


Στίχους και Μουσική  Τάκης Μουσαφίρης
τραγούδι  Δημήτρης Μητροπάνος



                  ΚΑΛΟ  ΜΗΝΑ

Σάββατο 27 Αυγούστου 2016

Ένας Χρόνος.......



 Το blog έχει γενέθλια. Ένας χρόνος μαζί, στα εύκολα, στα δύσκολα, στις χαρές, στις απογοητεύσεις. Για όσα διαβάσατε, για όσα αναζητήσατε, για όσα εγκρίνατε ή απορρίψατε, για όσα αρνητικά ή θετικά συναισθήματα σας προκάλεσα, για όλα αυτά θερμά σας ευχαριστώ!
Ευχαριστώ τους γνωστούς, τους άγνωστους, τους διαδικτυακά φίλους, αυτούς που άφησαν ένα μήνυμα, αυτούς που απλά πέρασαν από ενδιαφέρον ή περιέργεια. Γιατί για μένα οι προβολές του blog ήταν μηνύματα αισιοδοξίας, ήταν μηνύματα αποδοχής και εκτίμησης. Αυτή η εξ αποστάσεως επαφή ήταν πραγματικά στήριξη, ήταν έμπνευση, ήταν ενθάρρυνση να προχωρήσω, να δημιουργήσω. Έγινε ανάγκη και υπόσχεση να δώσω περισσότερα και καλύτερα.
Για όλα αυτά σας είμαι ευγνώμων και σας ευχαριστώ από καρδιάς, όπου κι αν βρίσκεστε. Να είστε καλά                                    

             Αννίκα

Δευτέρα 15 Αυγούστου 2016

Το Πάσχα του καλοκαιριού



Παναγία η Μεγαλόχαρη, η Βρεφοκρατούσα, η Ελεούσα, η Γιάτρισσα, η Θαλασσινή, η Φανερωμένη, η Γλυκοφιλούσα, η Πλατυτέρα των Ουρανών
Πολυτραγουδισμένη η μορφή Της.  Αναρίθμητα τα δημοτικά τραγούδια  στο πέρασμα του χρόνου, από τους μεγαλύτερους εκκλησιαστικούς υμνογράφους, μέχρι τους απλούς ανθρώπους με βαθιά χριστιανική πίστη. Τραγούδια μέσα απ’ την παράδοση, που συμπορεύονται με την αγάπη και την ευλάβεια  στο πρόσωπό Της. Τραγούδια που μιλούν για τη ζωή, τη γέννηση, το θρήνο, το θάνατο, επικλήσεις, προσευχές και μεσιτείες προς τον Υιόν Της.

Σε στίχους  Λευτέρη  Παπαδόπουλου
·     
           Ήταν ο πιο φτωχός στην τάξη                 
Δεν είχε μάνα, είχε γιαγιά                        
Μα μεσ’ τα μάτια του είχε στάξει            
Δεκαπενταύγουστους η Παναγιά

Και στο δημοτικό τραγούδι παρούσα η Παναγία

Παρασκευή 12 Αυγούστου 2016

Αληθινές ιστορίες

Ο καλόγερος που δεν πατούσε στη γη
                                                                   
                                                                 

Η αναμονή για το καράβι στόν αρσανά της Ιβήρων περνούσε ανέμελα, άλλοι έκαναν βόλτες αγναντέβοντας την γαλήνη και την ηρεμία της θάλασσας, άλλος μίλαγε στο τηλέφωνο…

Με τον Χρήστο τραβήξαμε κατά την προβλήτα, πιάσαμε τα περί Θεού… το ακατάληπτο τούτο μυστήριο, που κάνει τις ψυχές των ανθρώπων να διψούν να μάθουν, να κατανοήσουν, να βρούν την Αλήθεια…. Ξαφνιάστηκα καθώς τον άκουσα…

”Αυτό που θα σου πω δεν το εχω πεί σε κανέναν ποτέ στήν ζωη μου φίλε…”

Πάνε 10 χρόνια τώρα, που ήρθα πρώτη φορά στο Όρος, και αυτό που έγινε τότε δεν τόλμησα να το πω ποτέ σε κανέναν…

Παρασκευή 5 Αυγούστου 2016

Αύγουστο Μήνα




Αύγουστος. Η πόλη αδειάζει. Η ζέστη ανυπόφορη σέρνεται στην άσφαλτο ξερνώντας φωτιά και πίσσα. Λαχανιάζει ο ήλιος ως να μεσουρανήσει κι από κει άλλη τόση διαδρομή ώσπου να βγει στο τέρμα. Ο ύπνος του μεσημεριού πνιγμένος στον ιδρώτα. Πνίγονται οι γειτονιές στη σιωπή τους. Ούτε ένα κρώξιμο πουλιού.  Μόνο το τραγούδι των τζιτζικιών σταματημό δεν έχει.
 Στο σύθαμπο η αχλή της ζέστης στεγνώνει το λαρύγγι, στεγνώνει την ψυχή.

Δευτέρα 1 Αυγούστου 2016

Καλό Μήνα- Αύγουστος

                                                 
                                                         Καλημέρα και  Καλό  Μήνα


Κυριακή 31 Ιουλίου 2016

Αλκυόνη Παπαδάκη- στον ίσκιο των πουλιών


Είναι κάτι νύχτες, που τ' αστέρια κατεβαίνουν χαμηλά. Που λιώνει το φεγγάρι και νοτίζει την ψυχή σου. Είναι κάτι νύχτες, που όλα σιγοτραγουδούν. Ακόμα και οι πέτρες.
Αυτές τις νύχτες προτιμά να σε θυμάται η μοναξιά σου.
Κι έρχεται ακάλεστη. Χωρίς να χτυπήσει ούτε καν την πόρτα, να ρωτήσει αν δέχεσαι επισκέψεις. Χωρίς να κρατά η αφιλότιμη ούτε ένα λουλουδάκι, ούτε ένα γλυκό, μπας και σε ξεγελάσει. Θρονιάζεται στην ψυχή σου και ανάβει προκλητικά το τσιγαράκι της.
"Αυτάααα! Πού είχαμε μείνει;"
Σου λέει μ' όλο το θράσος της και σε κοιτά κατάματα.
Είν' αυτές οι νύχτες, που τ άστρα κατεβαίνουν χαμηλά.
Που λιώνει το φεγγάρι. Που όλα σιγοτραγουδούν.
Είν' αυτές οι νύχτες τελικά, που βλέπεις καθαρά το χρώμα που έχουν τα μάτια της μοναξιάς.
Ίδιο ακριβώς, όπως οι στάχτες από τα όνειρα.

"Στον ίσκιο των πουλιών"
Αλκυόνη Παπαδάκη

Σάββατο 30 Ιουλίου 2016

Το παζλ της ζωής



Όλα, μα όλα αλλάζουν. Και χαρές και λύπες και όνειρα και συναισθήματα που σε παρασύρουν μαζί τους, όπως ο άνεμος τα σύννεφα, όπως η βροχή τα φύλλα του φθινοπώρου.
 Και εσύ, για άλλη μια φορά, μουδιασμένος, άδειος, θεατής στο ίδιο έργο που ξέρει πια πολύ καλά την αρχή και το τέλος του.
 Όλα αλλάζουν.

Κυριακή 19 Ιουνίου 2016

Ημέρα του πατέρα

                                                         
                                                               Happy  Fathers  Day

Δευτέρα 30 Μαΐου 2016

Mε καλοκαιρινή διάθεση


                                                                       
Ο υδράργυρος νωρίς-νωρίς πήρε την ανηφόρα. Όνειρο οι διακοπές του καλοκαιριού!! 
 Αφήστε το μυαλό να γεμίσει με εικόνες, ήχους και χρώματα!!. Ένας περίπατος το ηλιοβασίλεμα στην άμμο ανάμεσα στους γλάρους με τη θάλασσα να παίρνει χίλια χρώματα, μια τεράστια καρδιά μισοσβησμένη απ' τον μπάτη, το ξέφρενο τραγούδι των τζιτζικιών, το πιο όμορφο ηλιοβασίλεμα με ένα φως χρυσοκόκκινο να πυρπολεί τον ορίζοντα, μια αυγουστιάτικη φεγγαραχτίδα να σκορπίζει ασήμια και

Τρίτη 10 Μαΐου 2016

Ένα κουτί από παπούτσια-αποθηκευτικός χώρος




Diy Καλαθάκι πολλαπλών χρήσεων




Έχετε προγραμματίσει βραδινή έξοδο, έχετε ήδη αργήσει, και ως συνήθως-λόγω άγχους-δεν βρίσκετε τα καλλυντικά που σας χρειάζονται. Ιδιαίτερα αν πρόκειται για μικροπράγματα, όπως το τσιμπιδάκι, το κραγιόν ή το μολύβι για τα μάτια. Συνήθως φταίνε όλοι οι άλλοι που ανακατεύουν τα πράγματά σας γιατί εσείς...παίρνετε όρκο πως «εδώ το είχατε αφήσει».

Κυριακή 8 Μαΐου 2016

"Ααχ Μάνα! "

                                       


Ένα σαπούνι πράσινο μου θύμισε τη μυρωδιά της. Άνοιξη, κι όλα άστραφταν από πάστρα. Τα χέρια της, τα ρούχα της, το σπίτι, όλα είχαν τη μυρωδιά της φρεσκάδας, της καθαριότητας, τη μυρωδιά του πράσινου σαπουνιού. Εκείνο το μικρό καμαράκι

Η Γιορτή της Μητέρας

                                                  Κυριακή  8 Μαϊου  2016                                            

                                                            Η Μητέρα μέσα από την τέχνη

Σάββατο 30 Απριλίου 2016

Μ.Σάββατο


Δεύτε λαοί υμνήσωμεν και προσκυνήσωμεν Χριστόν, δοξάζοντες αυτού την εκ νεκρών ανάστασιν ότι αυτός έστιν ο Θεός ημών, ο εκ της πλάνης του εχθρού τον κόσμον λυτρωσάμενος


Την Ανάστασίν σου Χριστέ Σωτήρ, Άγγελοι υμνούσιν εν ουρανοίς, και ημάς τους επί γης καταξίωσαν εν καθαρά καρδία σε δοξάζειν

Παρασκευή 29 Απριλίου 2016

Μεγάλη Παρασκευή


από τον Επιτάφιο (ΙΙ, V)

  Κορώνα μου, αντιστύλι μου, χαρὰ των γερατειώ μου,
ήλιε της βαρυχειμωνιάς, λιγνοκυπάρισσό μου,
Πως μ᾿ άφησες να σέρνουμαι και να πονώ μονάχη
χωρὶς γουλιά, σταλιὰ νερὸ και φως κι ανθό κι αστάχυ;

Μ. Παρασκευή

Η  Αποκαθήλωση

  O  ευσχήμων Ιωσήφ, Απὸ του ξύλου καθελὼν το άχραντόν σου Σώμα, σινδόνι καθαρά, ειλήσας και αρώμασιν, εν μνήματι καινώ κηδεύσας απέθετο.

M. Παρασκευή

                                         Η Μάννα του Χριστού

Κατεβάζω στα μάτια τη μάυρην ομπόλια,
για να πάψη  ο νους με τα μάτια να βλέπῃ. . .
Ξεφαντώνουν τ᾿ αηδόνια στα γύρω περβόλια,
λεμονιάς σε κυκλώνει λεπτὴ μοσκοβόλια.

Φεύγεις πάνου στην άνοιξη, γιέ μου, καλέ μου,
άνοιξή μου γλυκιά, γυρισμὸ που δεν έχεις.
Η ομορφιά σου βασίλεψε κίτρινη, γιέ μου,
δε μιλάς, δεν κοιτάς, πως μαδιέμαι, γλυκέ μου!

Καθὼς κλαίει, σαν της παίρνουν το τέκνο, η δαμάλα,
ξεφωνίζω και νόημα δεν έχουν τα λόγια.
Στύλωσέ μου τα δυο σου τα μάτια μεγάλα.
Τρέχουν αίμα τα ’στήθια, που βύζαξες γάλα.

Πως αδύναμη στάθηκε, τόσο η καρδιά σου
στα λαμπρὰ Γεροσόλυμα Καίσαρας να μπης!

Αν τα πλήθη αλαλάζανε ξώφρενα (αλιά σου!)
δεν ήξεραν ακόμα ούτε ποιὸ τ᾿ όνομά σου!


Κει στο πλάγι δαγκάναν οι οχτροί σου τα χείλη. . .
Δολερὰ ξεσηκώσανε τ᾿ άγνωμα πλήθη
κι᾿ όσο ο ήλιος να πέσῃ και νάρθῃ το δείλι,
το σταυρό σου καρφώσαν οι οχτροί σου κι᾿ οι φίλοι.


Μα γιατί να σταθής να σε πιάσουν! Κι᾿ ακόμα
σα ρωτήσανε: «Ποιὸς ο Χριστός;» τι ῾πες «Να με!»
Αχ! δεν ξέρει τι λέει το πικρό μου το στόμα!
Τριάντα χρόνια, παιδί μου, δε σ᾿ έμαθ᾿ ακόμα!

Κώστας Βάρναλης
πηγή: Google

Τετάρτη 27 Απριλίου 2016

Η Mεγάλη Τετάρτη - Μ.Πέμπτη μέσα από την τέχνη

              

     Peter  Paul  Rubens- Μουσείο Hermitage:   Γυνή βαλούσα σώματι Χριστού μύρον, Την Νικοδήμου       προύλαβε σμυρναλόην

                                             
                                               Simon  Dewey:     Τους πόδας απονίπτει των Μαθητών

Δευτέρα 25 Απριλίου 2016

Κώστας Βάρναλης

              Οι πόνοι της Παναγίας
Που να  σε κρύψω, γιόκα μου, να μη σε φτάνουν οι κακοί;
Σε ποιο νησὶ του Ωκεανού, σε ποια κορφὴ ερημική;
Δε θα σε μάθω να μιλάς, τ᾿ άδικο να φωνάξεις.
Ξέρω πως θα ‘χεις την καρδιὰ τόσο καλή, τόσο γλυκιά,
που με τα βρόχια της οργής ταχιὰ θε να σπαράξεις.

Συ θα ‘χεις μάτια γαλανά, θα ‘χεις κορμάκι τρυφερό,
θα σε φυλάω απὸ κακὴ ματιά κι απὸ κακὸν καιρό,
απὸ το πρώτο ξάφνισμα της ξυπνημένης νιότης.
Δεν είσαι συ για μάχητες, δεν είσαι συ για το σταυρό
Εσύ  νοικοκερόπουλο -όχι σκλάβος ή προδότης.

Τη  νύχτα θα σηκώνομαι κι αγάλια θα νυχοπατώ,
να σκύβω την  ανάσα σου ν᾿ ακούω πουλάκι μου ζεστὸ
να σου ετοιμάζω στη φωτιὰ γάλα και χαμομήλι,
κ᾿ ύστερα απ᾿ το παράθυρο με καρδιοχτύπι να κοιτώ
που θα πηγαίνεις στο σκολιό με πλάκα και κοντύλι.

Κι αν κάποτε τα φρένα σου μ᾿ αλήθεια, φως της αστραπής,
χτυπήσει ὁ Κύρης τ᾿ ουρανού, παιδάκι μου να μη την  πεις!
Θεριὰ οι ανθρώποι, δε μπορούν το φως να το σηκώσουν!
Δεν ειν᾿ αλήθεια πιο χρυσὴ σαν την αλήθεια της σιωπής.
Χίλιες φορὲς να γεννηθείς, τόσες θα σε σταυρώσουν!
                        
Κώστας  Βάρναλης   
                                                                                   Ο πίνακας είναι του Andrey Shishkin 

                                                           

Παρασκευή 22 Απριλίου 2016

Τετάρτη 20 Απριλίου 2016

Μενέλαος Λουντέμης

                             
                                                       Αναμονή


                                                Σε περιμένω. Μη ρωτάς γιατί. 
                                                Μη ρωτάς γιατί περιμένει κείνος 
                                                που δεν έχει τι να περιμένει.
                                                Και όμως περιμένει.

                                                Γιατί σαν πάψει να περιμένει,
                                                είναι σα να παύει να βλέπει.
                                                Σα να παύει να κοιτά τον ουρανό.
                                                Να παύει να ελπίζει
                                                Σα να παύει να ζει.

                                                Αβάσταχτο είναι...Πικρό είναι
                                                Να σιμώνεις αργά στ' ακρογιάλι
                                                Χωρίς να είσαι ναυαγός
                                                Ούτε σωτήρας
                                                Παρά ναυάγιο.

                                               Μενέλαος   Λουντέμης
                                   

Νικηφόρος Βρεττάκος

         Η Βρύση του Πουλιού


Ποιητής, πεζογράφος,μεταφραστής και δοκιμιογράφος ο Νικηφόρος Βρεττάκος θεωρείται από τους μεγαλύτερους Έλληνες ποιητές της ειρήνης και της αγάπης. Ποιητής της ελεύθερης φαντασίας, αφήνεται σε λυρικές ονειροπολήσεις δίνοντας στα γραπτά του διάχυτη τρυφερότητα, ευαισθησία,

Πέμπτη 7 Απριλίου 2016

Οι κούκλες της Αννίκας



Χριστουγεννιάτικες κούκλες με σύρμα και ύφασμα




            Πενία τέχνας κατεργάζεται. Όταν δεν έχεις υλικά  χρησιμοποιείς το γέμισμα από ένα παλιό μαξιλάρι, λίγο σύρμα και κλωστή ροζ για τα χέρια.....και έτοιμη η νεραϊδούλα 

                                             
κούκλα vintage από χαρτοπολτό


  Νεραϊδούλες  από Felt χωρίς βελόνα καρφώματος.( μεταξύ μας το προσωπάκι είναι έτοιμο και τα χέρια από Fimo)


Η τεχνική του felting σχετικά εύκολη στη χρήση (αν έχεις τα απαραίτητα). Προσπάθησα χωρίς βελόνα και δύο κομμάτια felt, το πράσινο και το μπλε. Για τα υπόλοιπα ......μάδησα- έξυσα  με σκληρή βούρτσα χαλιών μερικά κομμάτια τσόχας και κάποια κουβαράκια από μαλλιά πλεξίματος. (βοηθάει το ολόμαλλο)