Παρασκευή 23 Απριλίου 2021

Λούλα Καλούλα η Μωβ

 

Η οικογένεια του Ευτύχη, του μικρού λαγού, δεν είναι μεγάλη, όχι ακόμη τουλάχιστον, είναι όμως η πιο αγαπητή στη μικρή Ονειρούπολη. Ο κ. Ιάσονας, ο μπαμπάς Λαγός από τότε που συνταξιοδοτήθηκε και επέστρεψε στο πατρικό του, καλλιεργούσε με τέτοια αγάπη το λαχανόκηπο που μα την αλήθεια ωραιότερα καρότα δεν έβγαζε κανείς στην περιοχή. Η μαμά, η κα Ναταλία, στην 25η ημέρα της εγκυμοσύνης της απόφευγε τις βαριές δουλειές. Έτσι είχε αναλάβει το κοτέτσι και το νοικοκυριό, κι ο μικρός Ευτύχης πέρα απ’ την αγάπη των γονιών του με μεγάλη ανυπομονησία περίμενε τα αδελφάκια του.

Στην ίδια γειτονιά έμενε η μικρή μαγισσούλα η Λούλα Καλούλα. Οι περισσότεροι στην Ονειρούπολη την ήξεραν σαν τη Λούλα την Μωβ, επειδή τα ρούχα της είχαν πάντα μωβ απόχρωση.

 Μόνη με ένα γέρο γάτο που κοιμόταν όλη μέρα, χωρίς να έχει κάποιον να συζητήσει, χωρίς φίλους, αισθανόταν μοναξιά και καμιά φορά τα μεγάλα της μάτια γέμιζαν δάκρυα. Κανείς δεν πήγαινε επίσκεψη. Στο χωριό σπάνια της μιλούσαν, οι περισσότεροι μάλιστα την φοβόντουσαν. Κι αν καμιά φορά τη συναντούσαν στο δρόμο έσκυβαν το κεφάλι και προσπερνούσαν γρήγορα. Αυτό δεν  άρεσε καθόλου στη Λούλα και θύμωνε αλλά γρήγορα της περνούσε ο θυμός και μαζευόταν στη γωνιά της. 

Θύμωνε όμως στ’ αλήθεια όταν ο φράχτης της  Φρειδερίκης, της κυρά πάπιας, μεγάλωνε τόσο πολύ που εμπόδιζε

την σκούπα της Λούλας να προσγειωθεί στην αυλή της. Θύμωνε όταν τα κλαδιά απ’το μεγάλο δέντρο στην αυλή της κυρά-Μαρίνας της ποντικίνας, έφραζαν σχεδόν την καπνοδόχο της με αποτέλεσμα να πνίγεται στον καπνό όταν άναβε το τζάκι της. 

Αμ το άλλο; Το μικρό ρυάκι που πέρναγε απ’ την αυλή της και που κάθε τρεις και δύο ο κος Ιάσονας έκοβε την ροή του νερού για να ποτίσει το λαχανόκηπό του, και δεν άφηνε στάλα νερό για την καημένη τη Λούλα. Εε…να, κάτι τέτοιες ώρες ήταν που η Λούλα Καλούλα η Μωβ έχανε την ψυχραιμία της, άρπαζε το σκουπόξυλο, γκάζωνε μια δυο φορές για να κάνει φασαρία κι έκοβε βόλτες πάνω-κάτω στο χωριό φουρκισμένη, όσο σκεφτόταν πως κάτι έπρεπε να κάνει για να τους δώσει επιτέλους ένα μάθημα. Κάτι τέτοιες ώρες ήταν που οι κάτοικοι της Ονειρούπολης κλείνονταν στα σπίτια τους περιμένοντας να καταλαγιάσει ο θυμός της.

 Το μαγικό της ραβδάκι έκανε τότε θαύματα…εε δηλαδή όχι ακριβώς θαύματα, αλλά μια ανακατωσούρα άλλα αντ’ άλλων, κοινώς κουλουβάχατα,  θα το ‘λεγες.  Να όπως χθες. Πεινούσε, διψούσε, ψόφια (?) απ’ την κούραση ψάχνοντας ώωρες στο δάσος για βότανα μια νερόσουπα ήθελε να φτιάξει και να κοιμηθεί. Ο κος Ιάσονας το κανε πάλι το θαύμα του. Νερό ούτε για δείγμα. Ούτε σταγόνα. Κάτι βατραχάκια στην άκρη στο ρυάκι φούσκωναν και ξεφούσκωναν περιμένοντας το νερό για να βουτήξουν. Η καημένη η Λούλα Καλούλα ένιωσε τέτοια απογοήτευση, που πήγε να κοιμηθεί νηστικιά. Στριφογύριζε για ώρες κι όσο δεν κοιμόταν τόσο θύμωνε, γουργούριζε η κοιλίτσα της σαν την μπάντα του δήμου και που να κλείσει μάτι. Στο τέλος σηκώθηκε, έδωσε μια κλωτσιά σε ότι βρέθηκε μπροστά της. Ευτυχώς ο γάτος πρόλαβε κι εξαφανίστηκε. Εδώ που τα λέμε δεν είχε και άδικο. Εεε…φτάνει πια, αρκετά, φώναξε θυμωμένη κι ύστερα άρπαξε την σκούπα της και βρουμμμμμ  άρχισε να κόβει βόλτες πάνω απ’ την Ονειρούπολη.

 Πότε χαμηλές πτήσεις, πότε ψηλότερα ,πέρασε πάνω απ’ τις αυλές, πάνω απ’τα σπίτια, πάνω απ’ το λαχανόκηπο του κ. Ιάσονα, το σπίτι της Φρειδερίκης της πάπιας που κείνη την ώρα έπαιζε με τα μικρά της…..και κει κοντοστάθηκε λιγάκι απ’ τα γέλια των μικρών. Είδε τον κ. Ιάσονα να κάθεται να ξαποστάσει κάτω απ΄τη μεγάλη γέρικη βελανιδιά και να πίνει το καφεδάκι που του έφτιαξε η κα Ναταλία, είδε την κυρά Μελπομένη και την κυρά Μαριγώ να πίνουν το καφεδάκι τους στον κήπο, τη Μαρίνα την ποντικίνα να κοιμίζει τα μικρά της σιγοτραγουδώντας, είδε τον κ Πελοπίδα τον ασβό να προσπαθεί να κόψει το κλαδί της βελανιδιάς, που έφραζε την καμινάδα της Λούλας, και σαν να μαλάκωσε λιγάκι ο θυμός της.

 Ένιωσε ξαφνικά τον κόσμο της να αλλάζει και μια ζεστασιά απλώθηκε στην καρδιά της. Τι στο καλό σκέφτηκε, μια γειτονιά, τόσα χρόνια. Έτσι χρησιμοποίησε το ραβδάκι της σκορπίζοντας μια αόρατη μαγική σκόνη που έδιωχνε το φόβο απ’ τις καρδιές και τις γέμιζε με αγάπη. Έκανε στροφή και πήγαινε για το σπίτι όταν πέρασε  μπροστά απ΄τη φωλιά του μικρού κοκκινολαίμη του Γιωργάκη. Στις συχνές πτήσεις της ποτέ μα ποτέ δεν τον είχε προσέξει. Καθόταν στη φωλιά να κρατά ζεστό το μοναδικό αυγουλάκι. Της χαμογέλασε και τη χαιρέτησε ευγενικά.

 Είδε τον κο Ιάσονα να της κουνά το χέρι, Της φάνηκε πως είπε «εε.. καλημέρα…ωραία μέρα σήμερα» αλλά με το θόρυβο της σκούπας δεν ήταν και πολύ σίγουρη. Στη στροφή συνάντησε την κα Φρειδερίκη, πήγαινε λίγη απ’ την πίτα που έφτιαξε στον κο Αγησίλαο τον τυφλοπόντικα, που ήταν γέρος και άρρωστος και δεν είχε κανένα να τον φροντίσει. Η γιαγιά Αντιγόνη με το μικρό εγγονό της απολάμβαναν ένα τσαγάκι στον κήπο. Προσγειώθηκε στην αυλή της, έβαλε την σκούπα της στην αποθήκη και υποσχέθηκε μάλιστα να μην τη χρησιμοποιήσει παρά μόνο αν ήταν απόλυτη ανάγκη. Ίσως και να ήταν η αιτία που την φοβόντουσαν στο μικρό χωριό. Από δω και πέρα θα πήγαινε με τα πόδια. Άναψε το τζάκι κι έβαλε την τσαγιέρα  να φτιάξει κάτι ζεστό. Η φωτιά ζέστανε την καρδιά της. Μια περίεργη αίσθηση την πλημμύριζε. Πάνω απ’ το τζάκι η γιαγιά της χαμογελούσε. «κάνε αυτό που σε κάνει χαρούμενη, μικρή μου, έτσι κι αλλιώς πάντα βρίσκει τρόπο η ζωή να τακτοποιήσει ότι αφήνει σε εκκρεμότητα» 

 Ένα τοκ-τοκ στην πόρτα την έβγαλε απ’τις σκέψεις της. Η κα Ναταλία με ένα καλάθι ολόφρεσκα καρότα της χαμογελούσε. Τα δέχτηκε με μεγάλη ευχαρίστηση. Μετά από δέκα λεπτά κουβέντιαζαν σαν παλιές καλές φίλες, πίνοντας το τσάι τους. Η κα Φρειδερίκη έστειλε με την κόρη της ένα κομμάτι απ’ την πίττα με βατόμουρα και η Μαρίνα ένα βάζο μαρμελάδα.

 Πόσο όμορφα αισθανόταν η Λούλα. Πόσο εύκολο είναι να βρεις αληθινούς φίλους, σκέφτηκε, αφήνοντας πίσω τις όποιες ασήμαντες διαφορές. Αγάπη χρειάζεται μόνο, αγάπη και κατανόηση για τις ανάγκες του άλλου, αρκεί να θέλεις να αλλάξεις και τότε βλέπεις τα χαμόγελα να πλαταίνουν, οι αγκαλιές να ανοίγουν, γιατί στην αγάπη κάνεις εσύ το πρώτο βήμα κι ύστερα έρχεται ο άλλος κοντά σου. Λες έτσι να είναι η ευτυχία;

 Εκείνο το βράδυ η Λούλα κοιμήθηκε χαμογελαστή και το πρωί βρήκε στην πόρτα της ένα όμορφο κουτί με δεκάδες λεξούλες γραμμένες σε πολύχρωμα χαρτάκια. Συγνώμη, σ’ αγαπάμε, σε περιμένουμε για τσάι, κι ένα σωρό άλλες που της έφεραν δάκρυα στα μάτια. Ήταν στ’ αλήθεια το ομορφότερο δώρο.

 Στις επισκέψεις τους αργότερα κουβέντιασαν το θέμα του νερού συμφωνώντας να ποτίζει ο κος Ιάσονας δυο φορές τη βδομάδα, η κα Φρειδερίκη υποσχέθηκε να κλαδέψει το φράχτη της και ο κος Πελοπίδας να κόψει όλα τα κλαδιά της βελανιδιάς που ξήλωναν τα κεραμίδια απ’ τη στέγη της Λούλας.  

Πόσο όμορφο είναι να μπορείς να διαχειρίζεσαι το θυμό σου, να λύνεις την όποια διαφορά σου με διάλογο και σεβασμό. Γιατί ο διάλογος είναι ο μόνος δρόμος που οδηγεί στο ξέφωτο για την καρδιά των άλλων. Αυτό πραγματικά είναι πιο μαγικό κι απ’ τα μαγικά της Λούλας Καλούλας της Μωβ.

Και επειδή πλησίαζε το Πάσχα χάρισε σε όλους από μια λαμπάδα για το βράδυ της Ανάστασης.



 Ήταν σίγουρη πια πως η ομορφιά κρύβεται στα πιο απλά πράγματα. Να όπως στη φιλία και κυρίως στην αγάπη.

Καλό Πάσχα!



Αννίκας....δια χειρός: κατασκευές με πολυμερικό πηλό, σύρμα και μαλλί πλεξίματος, φελτ, decoupage και χαρτί γκοφρέ.

 

37 σχόλια:

  1. Φίλη μου όταν μπαίνω σε τέτοιες αναρτήσεις δεν ξέρω τι να πρωτοθαυμάσω.. την ιστορία; τις υπέροχες κατασκευές; το τρόπο που τις φωτογραφίζεις και μας τις δείχνεις; Σε θαυμάζω, ζηλεύω ..ελαφρώς..και χαίρομαι για τέτοιους μπλοκοφίλους που έχω βρει. Πανέμορφες οι λαμπαδίτσες σου μα λάτρεψα την μαγισσούλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καμιά φορά η ψευδαίσθηση, ότι μπορείς ακόμη να τα καταφέρεις, έχει μια περίεργη δύναμη να δελεάζει το μυαλό να προσπαθήσεις. Και παρόλο που οι προσδοκίες σου δεν είναι οι αναμενόμενες, ωστόσο έχουν κάτι λίγο απ’ την παλιά σου αίγλη.
      Αχτίδα μου σ’ ευχαριστώ, το ίδιο αισθάνομαι κι εγώ όταν μπαίνω στο δικό σου blog, (εκείνο το κτήμα το περπάτησα σπιθαμή προς σπιθαμή).
      Να είσαι καλά! Από εδώ Καλή Μ. Εβδομάδα και Καλή Ανάσταση καλή μου!

      Διαγραφή
  2. Όμορφες κατασκευές, ακόμη πιο η ωραία ιστορία με την οποία τις συνόδεψες Αννίκα. Η αγάπη είναι η ουσία αλλά φοβάμαι πως πολλές φορές την κρύβει ο αγώνας να φανούμε ΠΙΟ.. πιο έξυπνοι, πιο ικανοί κλπ Όσο για τις φιλίες συμφωνώ με το τόσο όσο. Anyway επιβιώνουμε! Καλό πάσχα αγαπημένη :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Στέλλα μου σ’ ευχαριστώ πολύ!
      Η αληθινή αγάπη δεν περιέχει κανένα ίχνος εγωισμού, απαλλαγμένη από κάθε αρνητικό συναίσθημα έχει τη δύναμη να μας οδηγήσει σε μια αρμονική συνύπαρξη.
      Φτάνει να μη φοβόμαστε να μοιραστούμε τα συναισθήματά μας, όταν η μοναχικότητα γίνεται αφορμή της δικής μας στάσης.
      Έχω την έγνοια σου και από καρδιάς εύχομαι Καλό Ανάσταση!
      Να είσαι καλά!

      Διαγραφή
  3. Την αγάπησα τη Λούλα σου!! Πραγματικά τι χρειάζεται να είμαστε ευτυχισμένοι; Αγάπη...Και η αγάπη φέρνει χαμόγελα, διώχνει θυμό και ξεκινά για το κάθε τι ο διάλογος. Τι ωραίο!
    Οι κατασκευές σου απίθανες!! Πάω πάλι να τις θαυμάσω. Στο έχω πει ότι έχεις χέρι ναι; Και στο γράψιμο και στις κατασκευές.
    Αλήθεια οι φώτο είναι στον κήπο σου;;; ΄΄Ετσι για να κλάψω βλέποντας το μπαλκόνι μου...
    Φιλάκια πολλά καλή μου Αννίκα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άννα μου αλήθεια είναι, ένα σποράκι είναι η αγάπη που βλασταίνει στην ψυχή για να καθορίσει κάθε είδους σχέση, προσωπική ή κοινωνική, και να την οδηγήσει στην ευτυχία. Πάντα με τον καλό σου λόγο! Θα το χεις καταλάβει βέβαια πως είμαι απ’ τους ανθρώπους που πιστεύουν πως σ’ αυτό τον κόσμο όλα έχουν μιλιά (τα ζώα) και αρκεί να τα κοιτάξεις στα μάτια για να καταλάβεις.
      Κάπως έτσι γράφω και τα παραμύθια μου. Απ’ τον κήπο μου είναι οι φωτογραφίες και θα χαιρόμουν πολύ αν πίναμε καφέ στη βεράντα μου.
      Σ΄ευχαριστώ πολύ Άννα μου!
      Καλή Ανάσταση καλή μου!

      Διαγραφή
  4. Μη μου πεις Αννίκα μου, πως εσύ με τα χεράκια σου, έφτιαξες τους ήρωες του τρυφερού σου παραμυθιού;
    Δεν χρειάζεται να πω "φυσικά" πόσο ζήλεψε η δικιά μου μαγισσούλα Άιναφετς την συνάδελφο Λούλα Καλούλα τους λαγούς φίλους της, τις βόλτες της με το μαγικό της σκουπόξυλο... Α! και το ντύσιμο της!!!
    Μέσα σε όλη αυτή την ομορφιά κρατώ:
    "Πόσο όμορφο είναι να μπορείς να διαχειρίζεσαι το θυμό σου, να λύνεις την όποια διαφορά σου με διάλογο και σεβασμό. Γιατί ο διάλογος είναι ο μόνος δρόμος που οδηγεί στο ξέφωτο για την καρδιά των άλλων. Αυτό πραγματικά είναι πιο μαγικό κι απ’ τα μαγικά της Λούλας Καλούλας της Μωβ."
    ΑΦιλάκια πολλά πολλά και την αγάπη μου, σε όλους τους ήρωες σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Με τα χεράκια μου Στεφανία μου! Λέει ο Σαίξπηρ, φτιαγμένοι από υλικά ονείρων είμαστε. Σε μένα λειτουργεί λίγο παραπάνω, όχι σαν δεξιοτεχνία, αλλά σαν ενθουσιασμός. Επειδή στ’ αλήθεια πιστεύω πως η γέφυρα για την ψυχή των άλλων είναι η δύναμη του σεβασμού και του διαλόγου. Ύστερα έρχεται η αγάπη που φτάνει να λειτουργεί σαν αντίβαρο να αντιμετωπίσει τις όποιες δυσκολίες στις σχέσεις. Γι αυτό λέω πως η δική μας στάση καθορίζει την μοναχικότητα και την απόρριψη.
      Να ξέρεις πως και η Λούλα Καλούλα η Μωβ είναι ενθουσιασμένη με την Αιναφετς (μου το εξομολογήθηκε ένα απόγευμα που πίναμε τσάι) και συμφωνούν νομίζω πως για να φτάσεις εκεί που αγαπάς χρειάζεται γενναιοδωρία ψυχής που σημαίνει αγάπη.
      Σ’ ευχαριστώ Στεφανία μου! Καλό Πάσχα και φιλάκια μαγικά απ’ αυτά που ανοίγουν τις καρδιές των ανθρώπων.

      Διαγραφή
  5. Πραγματικά η αγάπη είναι η κινητήριος δύναμη για μια αρμονική συνύπαρξη στην κοινωνία. Η ιστορία σου πολύ όμορφη και διδακτική, όσο για τις κατασκευές σου είναι υπέροχες!
    Καλό Σαββατοκύριακο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελένη μου σ’ ευχαριστώ πολύ!
      Ετσι ακριβώς είναι η αγάπη, βάλσαμο για κάθε ψυχή που ψάχνει να βρει το δικό της φως, το δικό της δρόμο για την καρδιά των άλλων.
      Να είσαι καλά, Καλή Ανάσταση σου εύχομαι!

      Διαγραφή
  6. Η αγάπη είναι σίγουρα, το πιο δυνατό ξόρκι, Αννίκα μιυ.
    Μακάρι να το καταλαβαίναμε όλοι, πόσο πιο ωραία θα ήταν η ζωή μας!
    Υπέροχη η ιστορία σου και οι καλλιτεχνίες σου.
    Συνεχίζουμε ακάθεκτοι και φιλάκια πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ρένα μου να είσαι καλά!
      Αντίβαρο η αγάπη να αντιμετωπίσεις κάθε πρόκληση, κάθε δυσκολία και πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε. Φτάνει βέβαια να μην κρύβεις τα αληθινά σου αισθήματα φοβούμενη μην πληγωθείς.
      Σ’ ευχαριστώ και σου εύχομαι Καλή Ανάσταση!

      Διαγραφή
  7. Εντάξει! Τι χωριό μου λέτε και τέτοια. Τι έξοδοι και εστίαση.
    Μια ματιά και μια όμορφη ανάγνωση σε ετούτο εδώ το ποστ Αννίκα μου φτάνει για να πάρεις το πιο πολύτιμο εισιτήριο στο δικό σου ιαματικό μαγικό κόσμο και να γνωρίσεις από κοντά.
    Η Λούλα η καλούλα η μωβ έκλεψε την καρδιά μου! Κοίτα τώρα πλάσμα να καραδοκεί... κοίτα χάρη και ομορφιά.
    Και να το ταξίδι στην Ονειρούπολη παρακαλώ! Και να ένας προς έναν οι ένοικοι της πανέμορφης αυλής:
    Η οικογένεια του Ευτύχη, ο Ιάσονας με την Ναταλία, η Φρειδερίκη η πάπια (Εδώ έχω μία ...εύλογη ένσταση με το όνομα χαχαχα), η Μαρίνα η ποντικίνα, ο Γιωργάκης ο κκκινολαίμης, ο Αγησίλαος ο τυφλοπόντικας, ο Πελοπίδας, πωπωπω κόσμος, ίσως ξέχασα κάποιον.
    Και τα καλούδια τους.
    Μαρμελάδες και στο τέλος οι δικές σου λαμπάδες δια χειρός της καρδιάς σου με τις πιο γλυκές σου ευχές για το Πάσχα.
    Αννίκα μου σε ευχαριστούμε για αυτό το υπέροχο ταξίδι καλή μας φίλη, να είσαι καλά.
    Καλό Πάσχα καρδιά μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τρυφερός και συγκινητικός ο λόγος σου πάντα Γιάννη μου! Εγώ, σαν ονειροφαντασμένη (το ξέρετε δα) θα ήθελα να είμαι κάπου εκεί κοντά στην Ονειρούπολη. Κοντά είπα. Μη τα τρομάξω τα καημένα. Κι αν θες έλα μαζί μου, ξέρω ένα μαγικό ξόρκι που θα μας κάνει αθέατους. Γιατί εκεί στην Ονειρούπολη η αγάπη γίνεται ένα ζυμαράκι που σε πλάθει όπως εκείνη θέλει και το εγώ και το εσύ αφανίζονται, γιατί αγάπη θα πει χάνομαι, όπως λέει ο Καζαντζάκης. Πολύ σ’ ευχαριστώ, κι όσο για τη Φρειδερίκη…..αν είναι ο λόγος που φαντάζομαι, μην ανησυχείς, αυτή δεν μηχανορραφεί.
      Καλή Ανάσταση Γιάννη μου! Να είστε καλά!

      Διαγραφή
    2. Κρυφογελάω γιατί έκανα κι εγώ το συνειρμό με την Λούλα Καλούλα και την μαγισσούλα της γειτονιάς μας, την Στεφανία μας.
      Αχ βρε Αννίκα μου... σαν ένα πεντανόστιμο γλυκό του κουταλιού ήταν αυτή σου η ανάρτηση. Μας πήγες ως την Ονειρούπολη, ένα μέρος που όλοι θα θέλαμε να υπάρχουμε, με αγαπημένους ήρωες και υπέροχες κατασκευές! Με φόντο τον υπέροχο κήπο σου, κεραστήκαμε το μεστό σου λόγο, τα νοήματα και τις αξίες του ανθρώπου.
      Άπειρα συγχαρητήρια για την τέχνη σου, την αισθητική και την ομορφιά του λόγου σου!
      Να έχεις όμορφες γιορτινές μέρες, Αννίκα μου!

      Διαγραφή
    3. Με ενθουσιασμό και συγκίνηση σε διαβάζω Μαρία μου, είτε σαν σχόλιο εδώ, είτε στο απάγκιο. Ο λόγος σου ξεχειλίζει ευαισθησία και αγγίζει βαθιά την ψυχή. Μετρώντας προς τα πίσω ακόμα με συνεπαίρνει η ονειροφαντασία μου, μα πιο πολύ στηρίζομαι στο συναίσθημα. Ήθελα να είναι έτσι. Η ίδια η ζωή να υπερβαίνει την πραγματικότητα. Παραμύθια θα μου πεις, ναι παραμύθια για όσους νιώθουν ακόμη παιδιά, γι αυτούς που μπορούν να ερμηνεύσουν το συναίσθημα χωρίς τη λογική, σε μια εξωπραγματική διάσταση, μόνο με την καρδιά που απαλλαγμένη από κάθε μνησικακία καθορίζει τις σχέσεις μας. Μπορείς να έρθεις στην παρέα μας αν θες. Στην Ονειρούπολη χίλιοι καλοί χωράνε
      Σ’ ευχαριστώ απ’ την καρδιά μου Μαρία μου και εύχομαι οι άγιες μέρες της Μ. Εβδομάδας να καθοδηγούν τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας.
      Καλή Ανάσταση!

      Διαγραφή
  8. Τι όμορφος συνδυασμός. Μια ωραία ιστοριούλα με τόσο όμορφες δημιουργίες. Μπράβο σου Αννίκα. Καλό Πάσχα !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Σ'ευχαριστώ Χελωνίτσα! Να είσαι καλά!
    Καλή Μ. Εβδομάδα και καλή Ανάσταση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Δεν εχω λογια να εκφρασω τον θαυμασμο μου.Τι ομορφη η ιστορια.Ναι πιστευω πως ειναι ιστορια και οχι παραμυθι.Για να ελπιζω πως αυτα εγιναν και ισως γινουν και καπου αλλου.Καλη Ανασταση και Καλο Πασχα σας ευχομαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αν το πιστεύεις Λίτσα μου, είσαι σε καλό δρόμο. Γιατί μονάχα οι άνθρωποι με τρυφερή ψυχή και καλοσύνη μπορούν να νιώσουν πως όλοι, και τα πράγματα και τα ζώα μπορεί να μην έχουν μιλιά, μα έχουν την πιο δυνατή φωνή σαν τα κοιτάξεις με καλοσύνη. Έτσι θέλω να πιστεύω κι ας είναι παραμύθια.
      Λίτσα σ’ ευχαριστώ πολύ!
      Καλή Μ. Εβδομάδα και Καλή Ανάσταση!

      Διαγραφή
  11. Μια αγαπημένη μας νεράιδα κουνησε το μαγικό της ραβδακι και μεταμόρφωσε τον κόσμο και την καθημερινότητα σε παραμυθόκοσμο!!
    Υπέροχη η ιστορία κι οι δημιουργίες, όπως πάντα μοναδικές, φανερώνουν τον πλούτο ψυχής και την ευγένειά σου!
    Σε φιλώ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ωω! Νίκη μου! Μακάρι να είχα το μαγικό ραβδάκι να μεταμορφώσω τα άσχημα της ζωής. Δεν ξέρω τι γεννήθηκε πρώτο, οι κατασκευές ή η ιδέα. Να πω την αλήθεια ξεκίνησα με τους μικρούς λαγούς και θέλοντας να τους δώσω ζωή με τη φαντασία μου, το ένα έφερε τ’ άλλο και έτσι η διαδικασία της γραφής, μου επέτρεψε να νιώσω τη συγκίνηση ενός πρόχειρα βιαστικού κειμένου που κατέληξε σε παραμύθι.
      Παραμύθι που στις μέρες μας δεν έχουν ανάγκη μόνο τα παιδιά, αλλά και οι ενήλικες, έτσι για να ξεχνιόμαστε και μακάρι να ήταν έτσι ο κόσμος. Μ’ αρέσει αυτή η διαδικασία της κατασκευής που συνοδεύεται από μια μικρή ιστορία (αν και οι κατασκευές μου δεν είναι πια αυτές που θα ήθελα)
      Ωστόσο εκείνο που με συγκινεί, είναι η αποδοχή και η ιδιαιτερότητα απ’ τα σχόλια των φίλων.
      Για τα καλά σου λόγια (και για πολλά άλλα) πολύ σ' ευχαριστώ Νίκη μου! Να είστε όλοι καλά, με υγεία, γιατί η αγάπη έτσι κι αλλιώς γεμίζει την καρδιά σου!
      Φιλιά Πολλά!

      Διαγραφή
  12. Πόσο όμορφος είναι αυτός ο κόσμος ό κόσμος των παραμυθιών Αννίκα μου!!
    Δεν έχει σημασία η ηλικία και 100 να είσαι πάντα θα θέλεις να μπεις στ αυτόν και να συναντήσεις την Λούλα την Καλούλα...να γίνεις και εσύ παιδί μαζί της, να είσαι εκεί να βρείτε μαζί την αγάπη, στο κόσμο της Ονειρούπολης...
    Οι δημιουργίες σου αποθέωσαν την παραμυθένια σου αφήγησή...
    Ενα ευχαριστώ από μια ονειροπαρμένη...
    Χριστός Ανέστη Αννίκα μου χρόνια πολλά είθε η Αναστασή του να μας κάνει καλύτερους ανθρώπους!! την αγάπη μου πάντα!! ❤

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και κάπου εδώ ψάχνοντας τα χνάρια της παιδικής μας ηλικίας συναντιόμαστε με τη μαγεία του παραμυθιού. Ποιος είπε πως τα παραμύθια είναι μόνο για παιδιά. Ευτυχώς η αγάπη σαν κινητήρια δύναμη μας κάνει πιο δυνατούς για να βγάλουμε την καθημερινότητα.
      Για τα καλά σου λόγια Ρούλα μου σ' ευχαριστώ!
      Έχετε και τη δική μου αγάπη και τις ευχές μου!
      Χριστός Ανέστη! Χρόνια καλά!
      Σε φιλώ!

      Διαγραφή
  13. Χριστός Ανέστη, αγαπητή μου φίλη!

    Χρόνια πολλά και Ευλογημένα!

    Χαίρομαι που μέσα σε αυτή την ακαταστασία του κόσμου, μέσα στην αβεβαιότητα του μέλλοντος, στην αγωνία για τη ζωή των αγαπημένων μας και τη δική μας, έχεις την ψυχική δύναμη και το κουράγιο και δημιουργείς στέλνοντας μηνύματα Ελπίδας πως ο κόσμος θα γίνει καλύτερος με τη γεμάτη Αγάπη, ψυχούλα σου.
    Τα ευλογημένα χεράκια σου με εκλεπτυσμένες κινήσεις, με υπομονή και επιμονή μεταμορφώνουν τη μουντή καθημερινότητα κι ομορφαίνουν τη ζωή!

    Να είσαι καλά, Αννίκα μου!
    Τα θερμά μου συγχαρητήρια. Δηλώνω ΘΑΥΜΑΣΤΡΙΑ σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μέσα σ’ αυτήν την ακαταστασία του κόσμου Μαρία μου ένα παραμύθι ταξιδεύει το μυαλό και γαληνεύει την ψυχή. Και επειδή η φαντασία δεν έχει όρια, εύχεσαι να μπορεί να είναι έτσι και η ζωή και πίσω από κάθε λέξη να κρύβονται αισιόδοξα νοήματα που θα απευθύνονται στην ψυχή του καθενός. Διδαχή και ουσία για την αγάπη, τη φιλία, τη συντροφικότητα.
      Τώρα αν καταφέρνει η αφήγηση ενός παραμυθιού να δένει και με την όποια δημιουργία, μάλλον είναι καλό για την ψυχοσύνθεση και δεν θα πω ψέματα, μ’ αρέσει γιατί οδηγεί τη σκέψη σε άλλη διάσταση όπου σημαντικό ρόλο έχει η φύση και η συνειδητοποίηση πως για την ευτυχία χρειάζονται τα πιο απλά πράγματα.
      Διπλά σ’ ευχαριστώ απ’ την καρδιά μου για τα καλά σου λόγια!
      Να είσαι πάντα καλά!
      Αληθώς Ανέστη Μαρία μου!

      Διαγραφή
  14. Χάθηκα μέσα στις όμορφες φωτογραφίες σου, στον παραμυθένιο κόσμο σου, στη φωλιά τού κοκκινολαίμη..Γιωργάκη!!! 😊 Μα τί παραμύθι..πραγματικό ήταν αυτό; Πόσο διδακτικό αλλά και ταξιδιάρικο, όπως οφείλει κάθε παραμύθι που σέβεται τον εαυτό του! Σε ευχαριστώ Αννίκα μου! Πολλά φιλιά και καλή σου εβδομάδα! Υ.Γ Γράφε παραμύθια, "το 'χεις" λέμε 😉🌻

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πέτρα μου το παραμύθι γράφτηκε για να συνοδεύσει τις κατασκευές, αλλά στη ροή του λόγου κατάφερε να ξεφύγει από την παραμυθία και πίσω από τις λέξεις να αναδείξει νοήματα που ενισχύουν την ουσία. Κι αυτή η εξιστόρηση σιγά-σιγά σε παρασύρει, σε ταξιδεύει και παράλληλα σου υπενθυμίζει την πίστη για τις πιο αγνές αξίες της ζωής. Την αγάπη και τη φιλία.
      Εγώ να σε ευχαριστήσω για τα καλά σου λόγια και να σου ευχηθώ μια όμορφη εβδομάδα!

      Διαγραφή
  15. Πολύ όμορφες οι κατασκευές σου είσαι δημιουργικό άτομο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Νατάσα μου! Σ' ευχαριστώ για την παρουσία σου και για τις συνταγές σου. Το σπετσοφάι καταπληκτικό!!!
      Να είσαι καλά!

      Διαγραφή
  16. Πέρασα απλά για μια καλησπέρα Αννίκα μου εύχομαι να είσαι καλά την αγάπη μου πάντα φιλιαααα ❤

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Ξαναπερνώ να σου ευχηθώ να έχεις ένα όμορφο γιορτινό μήνα Αννικα μου και να σου πω πόσο όμορφος είναι ο Χριστουγεννιάτικος στολισμός του μπλοκ σου και του χρόνου να είσαι καλά και να είμαστε όλοι εδώ φιλιαααα!!🎄✨

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Ξαναπερνώ χα..χα.. . δεν με βαρέθηκες ε; αυτή την φορά είναι για να σου ευχηθώ φίλη μου χρόνια πολλά, να σε χαίρονται που σ αγαπάνε και εμείς μαζί τους, να ερχόμαστε εδώ και να απολαμβάνουμε τα ΄όμορφα σου και του χρόνου φιλιαααα!!💐

    ΑπάντησηΔιαγραφή