Κυριακή 12 Σεπτεμβρίου 2021

Ήταν μια φορά μια .....Ονειρούπολη

Κοντεύει στα μισά ο Σεπτέμβρης. "Κι αυτό το καλοκαίρι χαραμίστηκε" λέει το τραγούδι. Ένα καλοκαίρι ανάμεσα σε τριγμούς και στάχτες, ανάμεσα σε ένοχες καμένες συνειδήσεις, με μια δεινότητα ψυχικής κατάρρευσης που δοκίμαζε καθημερινά την ήδη βαριά ψυχολογία μας. Σε τόπους ρημαγμένους ακολουθεί το μάτι τις άλλοτε καταπράσινες πλαγιές αναστυλώνοντας την ελπίδα μέσ' απ' τις στάχτες. Η απόγνωση έγινε δάκρυ, και το δάκρυ ψίθυρος. Τι θ' απογίνουμε; Μια μόνο στιγμή χρειάστηκε να μείνουν πίσω οι ζωές. Ξέσκεπες στο έλεος του χρόνου οι μέρες και οι νύχτες ν' ακροβατούν στο σκοινί της ανασφάλειας.

Διάθεση για δημιουργικότητα καμία. Σκαλίζω παλιά χαρτιά από άλλα καλοκαίρια. Καμμιά σύγκριση, καμμιά πιθανότητα να βρω κάτι να γράψω. Η καθημερινότητα μια φευγαλέα στιγμή ηρεμίας που δεν προλαβαίνεις να τη νιώσεις κάτω απ' αυτά που σε συνθλίβουν. Τι να γράψεις μέσα σε τόσο πόνο. Βυθίζομαι στη σιωπή. Πότε-πότε ξαναγυρίζω σε γνώριμα χνάρια, αυτά που κρατούν στο χρόνο. Το μάτι μου πέφτει σ'ένα βιβλίο απ' τα παιδικά χρόνια της κόρης μου. "Οι κάτοικοι του δάσους" του Τony Wolf. Το ξεφυλλίζω.

 Και σιγά-σιγά η σκέψη μπαίνει στη ροή της παρούσης στιγμής. Προσπαθώ να φέρω τις εικόνες σε χρόνο ενεστώτα μ’ένα λογισμό σα σκηνικό φαντασίας που διαμορφώνει κάποιες ιδέες, πάντα με τη δική μου αντίληψη, τα δικά μου μέτρα. Μια μορφή άμυνας σε όσα ασφυκτικά αισθάνομαι

Ένα κακογυρισμένο σήριαλ ήταν η αφορμή να κλείσω την τηλεόραση και να ψάξω υλικά για κατασκευές. Μια σκέψη για δημιουργία, πέταξε πάνω απ' το βιβλίο και μια αίσθηση χαλαρότητας αλάφραινε το νου. Δε βαριέσαι, είπα, κάτι είναι κι αυτό! Γιατί όχι; Έτσι κι αλλιώς, το χω ξαναπεί, δεν έχουν ανάγκη μόνο τα παιδιά από παραμύθια. Άφησα τα έργα να με οδηγήσουν και το ένα έφερε τ' άλλο κι ούτε λίγο, ούτε πολύ στήθηκε το σκηνικό της Ονειρούπολης. Να 'ναι η αγάπη γι αυτό που κάνεις; να 'ναι η ανάγκη να ξεφύγεις; Δεν ξέρω. Ξέρω πως έγιναν ψυχή και λόγος, σαν παραμύθι..... πιο αληθινό κι απ' τη ζωή. 

Λοιπόν..........Μια φορά και δυο καιρούς στα πίσω-πίσω χρόνια, σε έναν κόσμο μιας άλλης αλήθειας πλασμένο απ' το υλικό των ονείρων, ξημέρωσε άλλη μια μέρα μαγική. Σ’ αυτόν τον κόσμο  όλα είναι διαφορετικά γιατί όλα μοιράζονται.