Αύγουστος. Η πόλη αδειάζει. Η ζέστη ανυπόφορη
σέρνεται στην άσφαλτο ξερνώντας φωτιά και πίσσα. Λαχανιάζει
ο ήλιος ως να μεσουρανήσει κι από κει άλλη τόση διαδρομή ώσπου να βγει στο
τέρμα. Ο ύπνος του μεσημεριού πνιγμένος στον ιδρώτα. Πνίγονται οι γειτονιές στη σιωπή τους. Ούτε ένα κρώξιμο πουλιού. Μόνο το τραγούδι των τζιτζικιών σταματημό δεν
έχει.
Στο σύθαμπο η αχλή της ζέστης στεγνώνει το λαρύγγι, στεγνώνει την ψυχή.
Στο σύθαμπο η αχλή της ζέστης στεγνώνει το λαρύγγι, στεγνώνει την ψυχή.
Παναγία Θαλασσινή, Άνδρος
Ψηλά στο βράχο ανεμοδαρμένα απ’ την αντηλιά και την αρμύρα κατάλευκα ξωκκλήσια αφιερωμένα στη Χάρη Της ν' αγναντεύουν το πέλαγο. Καθώς θα πέφτει το φως του ήλιου στα πέτρινα πεζούλια θα στριμώχνονται οι σκιές μαζί με τους αγγέλους. Στο λιγοστό τρεμάμενο φως, ο ταπεινός προσκυνητής θα ακουμπήσει τον πόνο του, προσφορά και κεράκι η ψυχή του.
και « αντί για αγγέλους τα τζιτζίκια να κανοναρχούνε, με το δικό τους τρόπο, τον Παρακλητικό Κανόνα» λέει ο Τάκης Παπατσώνης.
Παναγία Ευλογημένη...«μεταβολή των θλιβομένων, απαλλαγή των ασθενούντων, των πολεμουμένων η ειρήνη, των χειμαζομένων η γαλήνη, η μόνη προστασία των πιστών»
Αύγουστος με χίλια χρώματα, χίλιες γεύσεις και μοσχοβολιές. Το νυχτολούλουδο κάτω από
το παράθυρο, το γιασεμί πάνω στη μάντρα,
ο δυόσμος κι ο βασιλικός, η ρίγανη που ξεραίνεται στον ίσκιο, η φρέσκια ντομάτα που βράζει στην κουζίνα, το χώμα απ’ τις ποτισμένες αυλές, οι καλαμιές απ’ το θερισμένο χωράφι, οι θημωνιές
απ’ τα χρυσοφρυγανισμένα στάχυα στ' αλώνια, τα μαβιά λουλούδια της λυγαριάς.
Χίλιες αγαπημένες γεύσεις. Στη ζέστη του απομεσήμερου καρπούζι παγωμένο, ένα τσαμπί σταφύλι κέρινο, δυο σύκα μέλι- άσπρα βασιλικά, μαβιά μαντουλάρικα- δυο κεχριμπαρένια αχλάδια, μια χούφτα φρέσκα αμύγδαλα.
Ασημένιο απόβραδο να βγει σεργιάνι η ψυχή στου φεγγαριού τ' αλώνια. Μια αρμονία και μια μαγεία ανέκφραστη κι η θάλασσα να λούζεται με τ' ασημένιο φως. Το πιο λαμπρό το πιο μαγευτικό φεγγάρι να φωτίζει τα όνειρα.
Αύγουστος! Καλό και Ευλογημένο Μήνα!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου