Ξεχώρισα κάτι στίχους από παλιά κιτρινισμένα τετράδια…..λες και γράφτηκαν για το σήμερα
........Σαν έρθει από βροχόνερο ποτάμι μανιωμένο
Και πλημμυρίσει και χυθεί και πελαγώσει ο κάμπος
Και συνεπάρει τα δεντρά και τα σπαρτά σκεπάσει.
Κι οπόχει την καλύβα του κατάμεσα του κάμπου,
ξυπνώντας νύχτα ανέλπιστα, βουητό χαμού γρικήσει,
και δεν μπορεί να πάει μπροστά και μήτε πάει και πίσω.
Γιατί μπροστά είναι κύματα και ρέματα είναι πίσω.
Και αχνίζει και βουβαίνεται και τρέμει και απομένει…..
(Κωστής Παλαμάς: Η φλογέρα του βασιλιά)
Ακινητοποιημένος ο χρόνος μέρες τώρα. Ερήμωση του τόπου με έναν άνεμο νωθρό κι έναν ήλιο παράταιρα ανελέητο να στεγνώνει τη λάσπη στις άδειες παλάμες μαζί με την ψυχή. Αμείλικτη η φύση όταν διεκδικεί το δίκιο της.
Μετράς τις χαρακιές στα πρόσωπα, τα ροζιασμένα χέρια τα ζυγισμένα με το βάρος της καρδιάς και σκύβεις το κεφάλι μη δεις τα σιωπηλά δάκρυα που αυλακώνουν τα μάγουλα, τα γεμάτα ¨γιατί ¨ βλέμματα. Μια βάρκα μικροπράγματα, όλο το βιός τους. ¨Είχαν ένα μικρό σπιτάκι, μου είπαν, όχι για να ζήσουν, μα για να κλείσουν εκεί τα μάτια τους. ¨Είμαστε τόσο αποσταμένοι που αδιάφορο είναι πια αν ζήσουμε ή πεθάνουμε.¨
Δεν κοιταχτήκαμε στα μάτια μη δουν την ενοχή μας, την ανημπόρια μας. Περπατήσαμε δίπλα-δίπλα βουλιάζοντας στο βαρύ λασπωμένο χώμα. Ακύμαντα τα νερά σε αχαρτογράφητα μονοπάτια είχαν την όψη της απελπισίας.
Σκόρπιος ο κόσμος εκεί έξω. Μόνο μια ψεύτικη ελπίδα μας πήρε στο κατόπι. ¨Είμαι ακόμα ζωντανή¨ μας φώναξε. Πόσο μακρινή έφτασε η ηχώ στ’ αυτιά μας.
Ο αέρας έφερε ένα κιτρινισμένο φύλλο στα πόδια μας. Κίτρινο σαν τη μοίρα αυτών των ανθρώπων. Το κράτησα
¨….. σαν κάτι συμβολικό, σαν φιλικό αυτόγραφο, ίσως σαν ένα ευχαριστώ¨(Κική Δημουλά)
Οι τηλεοράσεις στον έσω
κόσμο ανήγγειλαν την επέλαση μια νέας καταιγίδας. Είδα τον τρόμο στα μάτια τους.
Σήκωσαν το βλέμμα ψηλά κι έκαναν το
Σταυρό τους. Η μοίρα των αδύναμων, σκέφτηκα, θυσία στο βωμό των συμφερόντων. Μια πραγματικότητα ξέχειλη από αδιαφορία και αδράνεια.
Με χίλια μύρια συναισθήματα και βαθιά συγκίνηση επέστρεψα στην ασφάλεια του σπιτιού μου, προσπαθώντας να ταξινομήσω την εσωτερική μου παραζάλη. Ποιος ξέρει αν και πότε αυτός ο τόπος θα σταθεί στα πόδια του. Λέω πως η ζωή μας αρχίζει και τελειώνει τη μέρα που θα σιωπήσουμε γι αυτά που έχουν σημασία.
Αννίκα
Η φωτογραφία είναι από το Pinterest
Αχ Αννίκα, αυτό το Αχ! που τόσες μέρες βγαίνει αβίαστα από τις καρδιές μας... Τι θα απογίνουν τόσες ψυχές που ξέρουν πολύ καλά πως μόνοι τους πρέπει να παλέψουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ χαρά των καναλιών που έχουν θέμα και αυτό για μήνες ακόμα. Τα μήλα, οι τομάτες, οι ελιές όλα υποφέρουν και εμείς οι καταναλωτές βάζουμε πια βαθιά το χέρι στη τσέπη για τα πάντα.
Ποιός φταίει, φταίει η κλιματική αλλαγή ή καλύτερα η ανθρώπινη πλεονεξία;
Το όπως πάντα εξαιρετικό σου κείμενο και το ποίημα μιλούν καθαρά πως όσο ο άνθρωπος είναι εγωιστής και οι κυβερνήσεις του θα αντανακλούν τη θλίψη και το πόνο...
Πολλά ΑΦιλιά αγάπης και υπομονής στέλνω με όλη μου τη καρδιά!
Τα προβλήματα από τη φύση όλο και μεγαλώνουν Στεφανία μου. Η σοφία του λαού ¨κράτα με να σε κρατώ¨ ταιριάζει απόλυτα με την εξουσία και τα μέσα ενημέρωσης. Μοιρασμένο το παιχνίδι της άρχουσας τάξης και της θεαματικότητα σε βάρος των ανθρώπων που βολοδέρνονται εκεί έξω να σταθούν στα πόδια τους. Και όπως πάντα μόνοι τους. Συνεταιράκια ο χρόνος και η φθορά, κι ο χειμώνας είναι μπροστά. Ένα διαφορετικό ¨Κράτα με να σε κρατώ¨ με μια άλλη οπτική. Της αλληλεγγύης!
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ Στεφανία μου!
Καλό Σαββατοκύριακο!
Αχ σκέψεις πολλές και ανάσες βαριές, Αννίκα μου. Για να σταθεί στα πόδια του ο τόπος μας χρειάζονται πάρα πολλά. Άπειρες υπερβάσεις, αλλαγή σκέψης, προτεραιοτήτων και τρόπου ζωής.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ξέρω πώς θα μάς βρει το αύριο μετά την κραυγή της φύσης. Αλλά και την απουσία αυτού που αποκαλούμε οργανωμένη πολιτεία.
Ειλικρινά δεν ξέρω.
Καλησπέρα καλή μου φίλη, την αγάπη μου.
Δηλώσεις από άσχετους, αλαζόνες, υποκριτές που αποποιούνται την ευθύνη, αδιάφοροι στον ανθρώπινο πόνο που εξαναγκάζουν σε συμβιβασμούς ανάγκης Γιάννη μου! Δεν ξέρω πόσο βαραίνει η ανθρώπινη αξία στο αναγκαίο, κι αν το αναγκαίο είναι ένα μπουκάλι νερό. Στυφή είναι μέχρι τώρα η γεύση της αλληλεγγύης. Όταν κοπάσει η καταιγίδα, φοβάμαι, θα κοπάσει και ο θόρυβος και η έγνοια γι αυτούς τους ανθρώπους απ' την οργανωμένη πολιτεία. Τα κανάλια θα έχουν κάτι καινούργιο να ασχοληθούν, κι εμείς με λόγια συμπόνοιας θα έχουμε κάνει το καθήκον μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είσαι καλά Γιάννη καλό Σαββατοκύριακο!
Πράγματι, είναι σαν να γράφτηκε για τα σημερινά δεινά Αννίκα μου. Αλλά βλέπεις τα δεινά των ανθρώπων δεν αλλάζουν. Πάντα τα ίδια είναι κι ας αλλάζουν οι εποχές και οι συνθήκες. Δεν αλλάζουν όπως δεν αλλάζει κι ο πόνος της απώλειας στις ανθρώπινες καρδιές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό μήνα να έχουμε κι όσοι δοκιμάζονται ας έχουν τον καλύτερο απ' όλους μας, εύχομαι.
Πολλά φιλιά με αγάπη!
Μπορεί να είναι και κοντά και ταυτόσημες οι σκέψεις των ποιητών με την σημερινή εποχή Μαρία μου! Προάγγελοι των δεινών μιας και οι άνθρωποι γρήγορα ξεχνούν κι αποδίδουν το απενοχοποιημένο στη μοίρα. Εύκολα νιώθεις το σφυγμό της οδύνης τους, μα άλλο να το νιώθεις, άλλο να το βιώνεις. Και εκείνο το συναίσθημα απώλειας σε διαφεντεύει μια ζωή, κι όχι άδικα. Ας έχουν δύναμη ν' αντέξουν!
ΔιαγραφήΚαλό μήνα Μαρία μου!
Πολλά φιλιά!
Είναι κάποιες φορές που ανατριχιάζει κανείς από τις συμπτώσεις !Είδες Αννίκα μου τι έχουν γράψει οι ποιητές μας χρόνια πριν; αυτό μας λέει ότι δεν έχουν αλλάξει και πολλά σ αυτόν τον τόπο φίλη μου και πόσο βρίσκεις μπροστά σου τις ίδιες καταστάσεις ανοίγοντας τα συρτάρια σου; Πόσες προφητικές αλήθειες διαβάζει κανείς Αννίκα μου και πόσο μας προβληματίζουν όλα αυτά, που γίνονται βούτυρο στο ψωμί της δημοσιογραφίας, διυλίζοντας τον κώνωπα, χωρίς αντίκρισμα ουσιαστικό όμως.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν έχουν αλλάξει και πολλά από τότε και έχουμε την ευθύνη όλοι μας, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.!
Η φύση ξέρει τι κάνει φιλενάδα...εμείς δεν το έχουμε πάρει χαμπάρι ακόμα.
Ελπίζοντας στις επόμενες γενιές, να ζήσουν σε καλύτερες συνθήκες τα παιδιά μας!
Να είσαι καλά Αννίκα μου καλο σου μήνα την αγάπη μου φιλιαα! 🍁🍂🤗
Φαντάζομαι πως πρόθεση των ποιητών δεν είναι να κάνουν τον αναγνώστη σοφότερο. Σκέψεις ίσως που προσπαθούν να περάσουν μηνύματα μέσα από μια βεβαιότητα φθοράς, γιαυτό που μας απειλεί. Γιατί όταν κλώθεις τις λέξεις για να υφάνεις πατρίδα, έχεις στο νου εκείνο το παλιό μεγαλείο της, που δυστυχώς οι ανοιχτές πληγές της δε λένε να γιάνουν. Αυτά που μας συγκλόνισαν έργα δικά μας είναι από τότε που θάψαμε στη λάσπη κάθε κώδικα ηθικής, ευθύνης και ανθρωπιάς.
ΔιαγραφήΝα είσαι καλά Ρούλα μου!
Φιλιά πολλά και καλό μήνα!
"Η ζωή μας αρχίζει και τελειώνει τη μέρα που θα σιωπήσουμε γι αυτά που έχουν σημασία."
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσο σημαντικά τούτα τα λόγια μου, Άννα μου!
Η φύση πάντα κάνει αυτό που είναι να κάνει. Σημασία έχει πάντα εμείς τι κάνουμε! Τι θέλουμε για να υπάρχει πορεία, για να υπάρχει αύριο.
Ρητορικοί προβληματισμοί που θα έπρεπε να είναι στο τραπέζι μας καθημερινά, δίπλα στο ψωμί μας! ♥
Καλό μήνα, γεμάτο φως και αγάπη, Άννα μου!
Αρκετές φορές Αριστέα μου οι απαντήσεις είναι μπροστά μας. Κοντόφθαλμοι και βιαστικοί ούτε που δίνουμε σημασία και προτιμούμε τη σιωπή. Φυλακίζουμε τις όποιες σκέψεις, τις όποιες αντιδράσεις από φόβο; Από αδιαφορία; Από δειλία; Από τη βεβαιότητα πως όσα και να πούμε, τίποτα δεν θα γίνει. Κι όσο περνούν οι μέρες και κοπάζει η θύελλα η οργή θάβεται μαζί με τη σιωπή στη λάσπη. Και εν’ όψη των εκλογών όλο και κάποιοι αρμόδιοι θα ανασκευάζουν τις δηλώσεις τους. Αλλοίμονο από αυτούς που δοκιμάζονται εκεί έξω.
ΔιαγραφήΚαλό μήνα κορίτσι μου, όσο γίνεται γαλήνιο!
Δηλαδή τόσα χρόνια "σπαταλιόμαστε" στα αυτονόητα..
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοιός ευθύνεται περισσότερο κι από πότε άρχισε αυτό το κακό; Πολύ φοβάμαι από καταβολής Ελλάδας.. Κάτι γίνεται με το dna, δεν εξηγείται αλλιώς. Βουλιάζουμε στα λάθη μας και στις επιλογές μας και στις λάσπες μας.. Από χθες που ξεκίνησα το blogging, παντού "τέτοια" συζητάμε, κι όλοι προβληματισμένοι κι απελπισμένοι είμαστε, Αννίκα μου.. Θα το πω όμως, γιατί δεν ξέρεις καμιά φορά, καλό μήνα και καλό φθινόπωρο! 😘🎁🧡
Ούτε μεταβαλλόμενος είναι ο κόσμος (τουλάχιστον προς το καλύτερο) ούτε απρόβλεπτος, ούτε εκδικητικός (όσον αφορά το δίκιο της φύσης) Γνωρίζαμε πως κάποια στιγμή θα ερχόμασταν αντιμέτωποι με φόβο, απογοήτευση και κυρίως θυμό. Η ευθύνη μόνο ανευθυνότητα και εμπαιγμό θυμίζει. Για αυτό και τα στραβά τους τα βαφτίζουν ¨θεομηνία¨ λες κι ήθελε ο Θεός να πνίξει τον κόσμο. Τον δικό μας κόσμο, γιατί αυτοί ποτέ δεν ήταν μέρος του.
ΔιαγραφήΜετά από τόση δυσφορία, αν μείνει καμμιά κόχη στην καρδιά μας με κάποιο θετικό συναίσθημα, ας είναι καλοδεχούμενο κι ας πούμε Καλό μήνα και Καλό Φθινόπωρο Πέτρα μου!
Καλημέρα, Αννίκα μου.
ΔιαγραφήΧαίρομαι να σε διαβάζω! Τον τελευταίο μήνα διάβασα όλα τα κείμενα που έχεις αναρτήσει τη σελίδα σου. Πολλά συγχαρητήρια! Όλα είναι ξεχωριστά κι αφήνουν ένα ίμερο χάδι στην καρδιά. Όσο αφορά το παρών κείμενο μου ήρθε στο μυαλό η "Γαία" η θεότητα των προγόνων μας.
Η Φύση είναι η μάνα μας, αυτή μας γέννησε...Σαν μάνα έχει θέσει τους κανόνες της με σκοπό να υπάρχει ίση κατανομή των αγαθών της σε όλα τα παιδιά της. Ο άνθρωπος παραβιάζει τους κανόνες αυτούς και η Φύση μας τιμωρεί για να μας συνετίσει... Εμείς, μυαλό δεν βάζουμε... Συνεχίζουμε να λειτουργούμε με την απουσία των δικών της κανόνων παραβιάζοντας κάθε όριο. Η πλεονεξία μας μας οδηγεί στον αφανισμό μας...
Όλοι έχουμε μερίδιο ευθύνης. Απ’ τον διαβάτη και περιπατητή που πετάει τα απορρίμματα του όπου λάχει, ως τους τρανούς αυτού του Κόσμου που κρατούνε τη μοίρα μας στα χέρια τους...
Εγώ, τον άνθρωπο φοβάμαι και τις πράξεις του... Από τη μια χτίζει κι από την άλλη γκρεμίζει... Ας αναλογιστούμε τι καταστροφές έχουμε κάνει και συνεχίζουμε με αμείωτο ρυθμό να κάνουμε.... Οι μεγαλύτερες καταστροφές γίνονται από τον Θεριό άνθρωπο κι όχι απ' τη μητέρα Φύση...
Εύχομαι από καρδιάς, Ειρηνικό φθινόπωρο, σε όλη την οικουμένη!
Υγεία και ο Θεός Βοηθός!...
Καλή συνέχεια, Αννίκα μου!
Καλό Σαββατοκύριακο!
Εμείς Μαρία μου, εμείς φταίμε για ότι πράξαμε χωρίς υπευθυνότητα, χωρίς συμβιβασμούς, χωρίς συνείδηση. Λόγια που ζητάνε δικαίωση, λόγια που ξεχάστηκαν μόλις πέρασε η μπόρα. Κι ακόμα χειρότερα, οι επιλογές μας ένας αντικατοπτρισμός του τίποτα. Κι ύστερα σιωπή ως την επόμενη ¨θεομηνία¨ που θα αλλάξει τη ροή της ζωής. Ένας καθρέφτης θεόρατος η φύση που αντανακλά το μέσα μας.
ΔιαγραφήΓια τα καλά σου λόγια πολύ σ' ευχαριστώ! Να είσαι καλά και Καλό, Ειρηνικό Φθινόπωρο και σε σένα!
Καλή εβδομάδα!
Πήρα με τη σειρά προς τα πίσω τις αναρτήσει ςπου έχασα. Οι χτύποι της καρδιάς μας αν ενωθούν ίσως ταρακουνήσουν εκείνους που τα ώτα τους περήφανα κωφεύουν στις ανάγκες του κόσμου. Δράματα ζήσαμε και φέτος. Πόσα να αντέξει ο κόσμος;
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε φιλώ για όσα αφουγκράζεσαι
Έμειναν τα επιτηδευμένα λόγια αφήνοντας τα αισθήματά μας να πνίγονται στα λασπόνερα! Τίποτα δεν ξανακούστηκε, δυστυχώς. Για μας που δεν το ζήσαμε κοντεύει να γίνει ανάμνηση.
ΔιαγραφήΝα είσαι καλά Άννα!