Το τραγούδι του Σταυρού

Κ' έγυρ' Εκείνος το άχραντο κεφάλι και ξεψύχησε
στο μαύρο το κορμί μου απάνου.
Άστρα γινήκαν τα καρφιά του μαρτυρίου Του.
Άστραψα, κι από τα χιόνια πιο λευκός
τα αιώνια του Λιβάνου.
Οι καταφρονεμένοι μ' αγκαλιάσανε, και σα βουνά
και σα Θαβώρ υψώθηκαν εμπρός μου.
Οι δυνατοί του κόσμου με κατάτρεξαν.
Γονάτισα στον ίσκιο μου τους δυνατούς του κόσμου.
.................................................
Του Σολομώντα σου ο ναός, μ'αντίκρυσε και ράγισε
Τους Κωνσταντίνους φώτισα και τους Ηράκλειους δόξασα
και τρικυμίες δεν έσβησαν εμέ, μηδέ Σουλτάνοι.
Και ύστερα ταξιδευτής ήρθα σ' εσένα ασύγκριτη Αθήνα
των ωραίων πηγή, των εθνικών κορώνα
Τον άγνωστο έφερα Θεό και απόκοτος αψήφησα
την πολεμόχαρη Παλλάδα μεσ' τον Παρθενώνα
.....................................................
Με τα κλαδιά της φοινικιάς, νέα ωσαννά λαχτάρισα
σ' εσένα, ω Γη Πανάγια και πρώτη μου πατρίδα

Σ' εσέ γυρνώ Ιερουσαλήμ...........

στίχοι(κατ'επιλογή) από το ποίημα του Κ. Παλαμά

"Το τραγούδι του Σταυρού"

(1913)

πηγή: Google  Κωστής Παλαμάς  Ποιήματα