Πάμε παραλία; (συνέχεια)

Θυμάστε την κα Μερόπη; Αρνήθηκε ευγενικά να ακολουθήσει  στην παραλία τη φίλη της Αγλαΐα, αλλά εδώ που τα λέμε το μετάνιωσε λιγάκι. Ένιωσε λίγο άβολα. Τι στο καλό, αυτές ήταν αχώριστες. Σαν τις μαξιλαροθήκες. Στο κάτω-κάτω φίλες χρόνια, από έφηβες, με το ίδιο σουλούπι, τις ίδιες απόψεις,
τις ίδιες διατροφικές συνήθειες, την ίδια ξέχειλη αυτοπεποίθηση.

 Και γιατί όχι παρακαλώ; Δεν είχαν κανένα ταμπού. Έπειδή η φύση τους προίκισε με μερικά κιλά παραπάνω..... ε και; 

Χαίρονται την κάθε στιγμή της ζωής τους και μότο τους" τα πάχη μου τα κάλλη μου!"

Έβαλε λοιπόν η κα Μερόπη το γαλάζιο της φόρεμα, που κατά τη γνώμη της αγκάλιαζε τις καμπύλες της και την έκανε......ακαταμάχητη, κοιτάχτηκε στον καθρέφτη,  έφτυσε τον εαυτό της για την εμορφιά της, χαμογέλασε πλατιά και τηλεφώνησε στην Αγλαΐα.

-Καλημέρα Αγλαΐα μου!..ζέστη και σήμερα εε!.....  τι θα’ λεγες για κείνη τη βουτιά. Ξέρω και ένα παραλιακό ταβερνάκι που σερβίρει παγωμένη μπυρίτσα και……….
Η κα Αγλαΐα δεν περίμενε ν' ακούσει άλλο, πέταξε τη σκούφια της

-Σε 20’ λεπτά στο σπίτι μου και ….φύγαμε.

Φαντάζομαι δεν χρειάζεται να σας πω, πως πέρασαν καταπληκτικά!!!

(μετά από πολύ σκέψη)

 Χρειαζόμαστε ένα διάλειμμα απτη μαυρίλα Να μη χαθεί η ελπίδα. Να ξαναγεμίσουν οι μέρες μας ήλιο και σιγα-σιγα θα αναπνέουμε πάλι τη ρουτίνα  της καθημερινότητάς γιατί δεν γίνεται να ζεις χωρίς όνειρα, χωρίς ελπίδα!

Αννίκα

  

Diy κατασκευές με αλευρόκολλα,κομμάτια από εφημερίδα, μπαλόνι για το σώμα και πηλό που στεγνώνει στον αέρα. (οδηγίες για την κατασκευή πινιάτας στο κατασκευές με αλευρόκολλα)