Μας πήρε παραμάζωμα η μπόχα απ' την πολιτική
αντιπαράθεση. Μας άφησε να βουλιάξουμε στην απόγνωση, την απελπισία, πως τίποτα δεν θα γίνει. Όπως τίποτα δεν έγινε στα τόσα χρόνια.
Και για άλλη μια φορά το εγώ και το εμείς κινδυνεύει να αλλοιώσει το νόημα της ενότητας, της αγάπης και της αλληλεγγύης των απλών ανθρώπων, των νέων, των ηλικιωμένων, των αλλοδαπών, των εθελοντών, όλων αυτών που με περισσή ευαισθησία έδωσαν την ψυχή τους.
ΚΡΙΜΑ! Και λεγόμαστε άνθρωποι! Λίγη αξιοπρέπεια μωρέεε. Δεν πονάω εγώ περισσότερο από σένα. Το ξέρω, το ίδιο πονάμε. Σε όποιο στρατόπεδο ανήκουμε ιδεολογικά.
Μα υπάρχει μια διαφορά. Δεν πατάω εγώ στις ψυχές των ανθρώπων. Δεν
διαπραγματεύομαι εγώ την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Χορτάσαμε από λέξεις που δεν κοστίζουν τίποτα, κούφιες, χωρίς περιεχόμενο.
Τα ίδια λέγανε 20 χρόνια πριν και (αν θέλει ο Θεός και ζω) τα επόμενα 20, τα ίδια θα λένε πάλι, βάζοντας στο χρονοντούλαπο της ιστορίας μια ακόμη τραγωδία. Νομίζοντας ότι ξεχνάμε.
Ξέρω τι θα μου πεις, η ιστορία θα τους κρίνει.
Xα...χααα δεν ξέρω..... αλλά αν κατάλαβες καλά, εδώ γελάμε! Άλλο κεφάλαιο η ιστορία που δυστυχώς επαναλαμβάνεται και με τον καιρό γίνεται συνθήματα γραμμένα σ' ένα τοίχο που σιγά-σιγά ξεθωριάζουν κι αυτά.
Θα πω μόνο τούτο. Αξιοπρέπεια θα πει διαλέγω μια στάση ζωής για μένα πρώτα κι ύστερα για τους άλλους, θα πει υπευθυνότητα, θα πει καθαρή συνέιδηση. Α, και ευαισθησία που μετασχηματίζεται σε καθήκον, σε ευθύνη. Δύσκολο στις μέρες μας.
Αλλά, Αν δεν μπορείς να κάνεις τη ζωή σου όπως τη θέλεις, τούτο προσπάθησε μονάχα, ΜΗΝ ΤΗΝ ΕΞΕΥΤΕΛΙΖΕΙΣ….Τ' ακούσατε μωρέεε! Φτάνει πιά!!!
Και για άλλη μια φορά το εγώ και το εμείς κινδυνεύει να αλλοιώσει το νόημα της ενότητας, της αγάπης και της αλληλεγγύης των απλών ανθρώπων, των νέων, των ηλικιωμένων, των αλλοδαπών, των εθελοντών, όλων αυτών που με περισσή ευαισθησία έδωσαν την ψυχή τους.
ΚΡΙΜΑ! Και λεγόμαστε άνθρωποι! Λίγη αξιοπρέπεια μωρέεε. Δεν πονάω εγώ περισσότερο από σένα. Το ξέρω, το ίδιο πονάμε. Σε όποιο στρατόπεδο ανήκουμε ιδεολογικά.
Μα υπάρχει μια διαφορά. Δεν πατάω εγώ στις ψυχές των ανθρώπων. Δεν
διαπραγματεύομαι εγώ την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Χορτάσαμε από λέξεις που δεν κοστίζουν τίποτα, κούφιες, χωρίς περιεχόμενο.
Τα ίδια λέγανε 20 χρόνια πριν και (αν θέλει ο Θεός και ζω) τα επόμενα 20, τα ίδια θα λένε πάλι, βάζοντας στο χρονοντούλαπο της ιστορίας μια ακόμη τραγωδία. Νομίζοντας ότι ξεχνάμε.
Ξέρω τι θα μου πεις, η ιστορία θα τους κρίνει.
Xα...χααα δεν ξέρω..... αλλά αν κατάλαβες καλά, εδώ γελάμε! Άλλο κεφάλαιο η ιστορία που δυστυχώς επαναλαμβάνεται και με τον καιρό γίνεται συνθήματα γραμμένα σ' ένα τοίχο που σιγά-σιγά ξεθωριάζουν κι αυτά.
Θα πω μόνο τούτο. Αξιοπρέπεια θα πει διαλέγω μια στάση ζωής για μένα πρώτα κι ύστερα για τους άλλους, θα πει υπευθυνότητα, θα πει καθαρή συνέιδηση. Α, και ευαισθησία που μετασχηματίζεται σε καθήκον, σε ευθύνη. Δύσκολο στις μέρες μας.
Αλλά, Αν δεν μπορείς να κάνεις τη ζωή σου όπως τη θέλεις, τούτο προσπάθησε μονάχα, ΜΗΝ ΤΗΝ ΕΞΕΥΤΕΛΙΖΕΙΣ….Τ' ακούσατε μωρέεε! Φτάνει πιά!!!
Αννίκα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου