Ναι μπορεί! Παραθέτω όπως το βρήκα. Κείμενο του Φώτη Κόντογλου στο Orthodox Fathers
Απορείς τι να πρωτοδιαλέξεις απ’ την υμνολογία της Θεοτόκου! Θαρρείς πως ο αγέρας, τα βουνά, oι θάλασσες της Ελλάδας, τα χωριὰ oι πολιτείες, γεμίσαvε ευωδία πνευματικὴ απ’ αυτὸ "το χρυσούν θυμιατήριον", απ’ αυτὴ "την μανναδόχον στάμνον που έχει μέσα "μύρον το ακένωτον". Οι γυναίκες μας είναι στολισμένες με τ'ονομά της, τα βουνά μας, οι κάμποι, τα νησιά, τ’ ακροθαλάσσια ειναι αγιασμένα απὸ τα ξωκκλήσια της, τα καράβια μας έχουν γραμμένο απάνω στη μάσκα και στην πρύμη το γλυκύτατο όνομά της. Αληθινὰ στην Ἑλλάδα μας "ἐπὶ Σοί χαίρει, Κεχαριτωμένη, πᾶσα ἡ κτίσις", Για Σένα, χαίρεται όλη η πλάση. Σήμερα που κοιμήθηκες, θαρείς πως η χαρὰ γίνηκε πιό μεγάλη, η θλίψη άλλαξε σε αγαλλίαση, η ελπίδα ζωήρεψε αντὶ να αποσκιάσει και πλημμύρισε τις καρδιές μας.
Σήμερα τ’ αγέρι φυσά γλυκύτερα στα κουρασμένα πρόσωπά μας, τα δέντρα σαν να γενήκανε πιό χλωρά, τ’ αυγουστιάτικο κύμα σαν να αρμενίζει πιὸ δροσερὸ μέσα στο πέλαγο και αφρίζει φουσκωμένο απὸ χαρὰ μεγάλη, το κάθε τι πανηγυρίζει κι’ αγάλλεται.
Ω! Τι θάνατος λοιπόν είναι αυτός που γέμισε την οικουμένη και τις καρδιές μας με τη χαρά της αθανασίας! Θάνατος δεν υπάρχει εδώ πέρα που είναι η μητέρα της Ζωής. Ούτε μοιρολόγια και ξόδια θρηνητερά, παρά χαρά ανεκλάλητη, γάμος πνευματικός, τράπεζα αγιασμένη που έχει απιθωμένον απάνω της τον άρτο της ζωής και το κρασί της αθανασίας και πίνουνε οι χριστιανοι και μεθάνε, ένα μεθύσι άγιο, αγνό, άμωμο......και κράζουνε μαζί με τον Αρχάγγελο Γαβριήλ "Κεχαριτωμένη, χαίρε, μετά σου ο Κύριος"
Η Κοίμησης γίνεται Ευαγγελισμός, η θλίψη μεταλλάζεται σε χαρά!
Κράτα λοιπόν καλά τη χαριτωμένη και ήμερη και άγια λύπη που κάνει την ψυχή σου να θλίβεται αντάμα και να χαίρεται.
Φώτης Κόντογλου + Κοίμησις Θεοτόκου
Πηγή: http://www.imaik.gr
Διαβάστε όλο το κείμενο στο Orthodox Faders-Λόγοι και έργα πατέρων της Ορθοδοξίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου