Ματωμένο φεγγάρι

Πανσέληνος! Θα μπορούσε να είναι μια γλυκιά ήσυχη καλοκαιρινή νύχτα!

Μια φεγγαραχτίδα αλαφροΐσκιωτη πέρασε μέσα απ' τα δέντρα και τα 'κανε ν' αστράψουν για λίγο.

Σκέφτηκε πως αν ίσως τους έδινε λίγο απ'την λάμψη της, να αμβλύνει το μαύρο που εδώ και μέρες σκέπασε τα πάντα.

Πέρασε μέσα απ' τους κήπους. Ότι απόμεινε.

Γλύστρισε
ως τη θάλασσα που άστραψε απ' το λαμπύρισμά της και άφησε
ένα κόκκινο διάδρομο ως την απέναντι ακτή. Ήσυχη ήταν απόψε μετά τη χαώδη νύχτα, δυο μέρες πριν, μετά τις οιμωγές, την κάπνα και την απελπισία των ανθρώπων να ξεφύγουν.

Με βαριά καρδιά γύρισε πίσω. Να.... εδώ ήταν ένα παγκάκι και δυο νέοι ίσαμε χτες αγκαλιασμένοι έδιναν όρκους αιώνιας αγάπης.

Σ' ένα παράθυρο κοντοστάθηκε. Μια οικογένεια με τα παιδιά της φαίνεται ευτυχισμένη.
 Ένα ζευγάρι ηλικιωμένων συζητούν για τα αμέτρητα καλοκαίρια της ζωής τους. Δίπλα μια μάνα....... όχι, όχι,.δεν αντέχει να δει άλλο. Τίποτα απ΄όλα αυτά δεν υπάρχει.

Ένιωσε μια βαθιά κουρασμένη θλίψη και σωριάστηκε στα αποκαΐδια.
 Παντού στάχτες, σιωπή και θάνατος.

Έλιωσαν οι ζωές των ανθρώπων σαν κεριά.
 Έγιναν άστρα που χαμήλωσαν τόσο που φαίνονται σαν καντηλάκια στον ουρανό

Ένα απαλό αεράκι που πέρασε βιαστικά κάθησε λίγο κοντά της χωρίς να μιλά. Βουβή η νύχτα απόψε.
Και τι δεν θα δινε για να γίνει πάλι ένα ήσυχο καλοκαιρινό βράδυ στην εξοχή, να πιάσει τη ζωή από κει που την άφησε. Να δώσουν οι νέοι το πρώτο τους φιλί, να γελά η οικογένεια με τα καμώματα των παιδιών, να δακρύζουν οι ηλικιωμένοι από τις όμορφες αναμνήσεις, να ετοιμάζει η μάνα το βραδυνό για το γιό της...........
 Όμως, απόψε φυσάει σιωπή!  Μόνο ένα πνιχτό αναφιλητό στα χαλάσματα......κι ύστερα ΤΙΠΟΤΑ !!

                                                                                                           Αννίκα

Στη μνήμη αυτών που χάθηκαν στο ΜΑΤΙ

Ιούλιος 2018