Το τέλος μιας μέρας στα μέσα του Ιούλη

Πίσω από μακρινές κορφές

ο ήλιος βασιλεύει

και τ’ ουρανού τα σύνορα

 χίλιες βαφές αλλάζουν,

πράσινες, κόκκινες, ξανθές,

 ολόχρυσες, γαλάζες,

κι ανάμεσά τους σκάει λαμπρός,

 λαμπρός ο Αποσπερίτης.

Την πύρη του καλοκαιριού

 την σβήει γλυκό αγεράκι

που κατεβάζουν τα βουνά,

 που φέρνουν τ’ ακρογιάλια.

Ανάρια τα κλωνάρια του

κουνάει ο γέρο-πεύκος,

και πίνει και ρουφάει δροσιά

κι αχολογάει και τρίζει.

Η βρύση η χορταρόστρωτη

δροσίζει τα λουλούδια,

και μ'αλαφρό μουρμουρητό 

γλυκά τα νανουρίζει.

Θολώνει πέρα η θάλασσα,

 τα ριζοβούνια ισκιώνουν,

τα ζάλογκα μαυρολογούν,

 σκύβουν τα φρύδια οι βράχοι,

κι οι κάμποι γύρου οι απλωτοί

πράσινο πέλαο μοιάζουν.

Κώστας Κρυστάλης