Με τι λόγια να εκφράσει κανείς όσα του υπαγορεύει η απελπισία της ψυχής του!
Πριν ξεψυχήσει η μέρα γέμισε η γη μ' αποκαΐδια κι έπνιξε η στάχτη κάθε ζωή.
Φωτιά κι αγέρας δοκίμαζαν την αντοχή τους.
Πύρωσε το φεγγάρι. Έψαξε σύννεφο να κρυφτεί, να μη φανεί ο κουρνιαχτός.
Φαρμάκι έγινε το αίμα. Ο καθένας το 'ξερε.....πως η τύχη του είχε πλέον κριθεί.
Όσοι γλίτωσαν.... Μάνες, παιδιά, αδέρφια, πήραν απο ένα σταυρό στον ώμο
και πορεύτηκαν το Γολγοθά
για το υπόλοιπο της ζωής τους.
Αννίκα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου