Τ' Άι-Γιωργιού

 Τροπαιοφόρε Μεγαλομάρτυς Γεώργιε, πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ, σωθήναι τας ψυχάς ημών.

........Τις νύχτες τότε που οι σκιές απ’το φως του καντηλιού ζωντανεύουν τότε που όλη η φύση και οι θόρυβοι γίνονταν ένα με τη φαντασία και τα όνειρα, μπορεί να μην είδαμε, όμως τις βαριές πατημασιές του καβαλάρη που φυλάει το χωριό... του Αι-Γιώργη, τις ακούγαμε ξεκάθαρα. Γιατί την ώρα που πέρναγε τις γειτονιές, σώπαιναν όλα, και τα σκυλιά κι οι κουκουβάγιες κι ο αέρας μαλάκωνε την οργή του και ακούγαμε ξεκάθαρα τον καλπασμό του αλόγου. Παιδιά ήμασταν και οι ιστορίες της γιαγιάς πάντα μας έφερναν ανατριχίλα συνάμα όμως και περιέργεια……………....απόσπασμα από το:  Η ψυχή δεν θα σβήσει ποτέ  (περιεχόμενα)

 Άγιος Γεώργιος ο πιο λαοφιλής Άγιος, «το θαυμάσιον αυτού όνομα εν πάση τη γη άδεται», «Αστέρας πολύφωτος, ώσπερ ήλιος λάμπων». Πρωτοστράτηγος και Μέγας Ταξιάρχης, υπέρμαχος της πίστεως, των αιχμαλώτων ελευθερωτής, και των πτωχών υπερασπιστής, ασθενούντων ιατρός.  Οι εκκλησιαστικοί ποιητές, όπως ο Ρωμανός ο Μελωδός του αφιέρωσαν θριαμβευτικούς ύμνους και εγκώμια, ανακηρύσσοντάς τον  Μεγαλομάρτυρα και Τροπαιοφόρο «περιφρουρούντα τον εν θαλάσση πλέοντα, τον εν οδώ βαδίζοντα και τον εν νυκτί κοιμώμενον»

 Η απεικόνισή του στην αγιογραφία ως νεαρού έφιππου πολεμιστή συνετέλεσε στη δημιουργία μιας ανάλογης αναπαράστασης στη λαϊκή φαντασία. Έγινε  ο άγιος-μαχητής ενάντια στο κακό και την αδικία, προστάτης κι ελευθερωτής, ήρωας του καλού και της ελπίδας. Τα κατορθώματα του αγίου δεν έμειναν στα συναξάρια και στους ύμνους αλλά τα παρέλαβε η λαϊκή μούσα και τα έκανε τραγούδι.

Το τραγούδι του Αϊ Γιώργη μιλά για τη δρακοκτονία και τη διάσωση της βασιλοπούλας. Ο Ν. Πολίτης υποστήριξε ότι τόσο το τραγούδι όσο και το συναξάρι απηχούν λαϊκές παραδόσεις στον πυρήνα των οποίων υπολανθάνει ο αρχαίος μύθος του Περσέα και της Ανδρομέδας, όπως διασώθηκε στην περιοχή της Καππαδοκίας την οποία θεωρεί κοιτίδα του τραγουδιού. Κατ’ άλλους στο μύθο της δρακοκτονίας υπάρχει η αλληγορική έννοια που προσδίδεται στο δράκο ως διάβολο τον οποίο νικά η πίστη του αγίου.

Άγιε μου Γιώργη αφέντη μου και γριβοκαβαλάρη,
αρματωμένος με σπαθί και με χρυσό κοντάρι.
Στη δόξα και στη δύναμη θέλω να σ’ αθιβάλω¹
για το θεριό που σκότωσες τον δράκο το μεγάλο,
που το ’χαμε στον τόπο μας, σ’ ένα βαθύ πηγάδι
κι ανθρώπους το ταΐζανε, κάθε πρωί και βράδυ.
..................................
......Μια χατζαριά του έδωσε καταμεσή στο στόμα
και το θεριό ξαπλώθηκε κάτω στης γης το χώμα.
– Άγιε μου Γιώργη αφέντη μου και γριβοκαβαλάρη,
στην άξια και στη δύναμη ποιος θα σε παραβάλει.
– Και ποια ’σαι ’συ και ξέρεις με και ξέρεις τ’ όνομά μου,
εκτός αν είσαι δαίμονας και στέκεσαι μπροστά μου.
– Εγώ δεν είμαι δαίμονας να στέκομαι μπροστά σου,
παρά όταν κοιμόσουνα ήρθ’ ένα περιστέρι
και βάστα τίμιο σταυρό στο δεξιό του χέρι
και ο σταυρός είχ’ όνομα κι έλεγε Αϊ-Γιώργη.
– Άντε κόρη μ’ στο σπίτι σου, σύρε στα γονικά σου,
πες τους να κάνουν ’κόνισμα, να φτιάξουν εκκλησία,
δεξιά να βάλουν το Χριστό, ζερβά την Παναγία
και στην Αγία Τράπεζα να γράψουν άγιο Γιώργη.
Και στα μαλλιά της έδεσε ολόχρυση κορδέλα
και χάρηκ’ όλος ο ντουνιάς εκείνη την ημέρα.  (Δόμνα Σαμίου)

αθιβάλω: αναφέρω, μνημονεύω

Πηγες:  Πεμπτουσια

(καλλιτεχνικος σύλλογος δημοτικης μουσικης Δομνα Σαμιου)

Σαν Σήμερα-Άγιος Γεώργιος

Αντέχουμε για την Ορθοδοξία και την Ελλάδα μας!