Μεγάλη Τετάρτη

Η εν πολλαίς αμαρτίες περιπαισούσα γυνή

Χριστέ μου εγώ που αμάρτησα

πουλώντας το κορμί μου

σε καταγώγια άνομα,

σε κλίνες των Ρωμαίων

χαρίζοντας τον έρωτα

και την ακολασία,

ιδού! Μπροστά σου βρίσκομαι.

Θωρώ το μεγαλείο

του πάναγνου προσώπου Σου

και το χαμόγελό σου

πηγή δροσιάς στην έρημο,

καντήλι στο σκοτάδι.

Σου φέρνω μύρα Κύριε

για να με συγχωρήσεις.

Οίμοι! Σου κράζω η δύστυχη.

Νύχτα μέσ’ στην ψυχή μου,

σκότος χωρίς ξημέρωμα

χάος κι ακολασία

πριν σ’ αντικρύσω Κύριε,

πριν το χαμόγελό Σου

φως μου χαρίσει Άγιε.

Συγχώρεσέ με Πάναγνε

και δέξου τους χειμάρρους

απ’ των ματιών τα δάκρυα

κι απ’ της ψυχής το κλάμα.

Χριστέ μου, Συ πού έφερες

αγάπη μέσ’ στην πλάση,

Συ που το θαλασσόνερο

το φέρνεις στα ουράνια

σαν σύννεφο λευκόφαιο

για να τα ξαναστείλεις

σταλιά δροσιάς, βροχόσταλα

στη διψασμένη χώρα,

λυπήσουμε και δώσε μου

Χριστέ μου τη συγγνώμη.

Και ΄γω η πόρνη Κύριε,

θα τα καταφιλήσω

τα άχραντα τα πόδια Σου,

με μύρο θα τα λούσω

και τους βοστρύχους Πάνσοφε,

που άλλοτε θαμπώναν

τους Ιουδαίους έφηβους

θα ρίξω για πετσέτα

στεγνώνοντας τα πόδια Σου,

τις θεϊκές πατούσες.

Συγχώρεσέ με Πάναγνε,

σαν χάρη στο ζητάει

η πόρνη η ακόλαστη

η ξακουστή εταίρα,

που κείτεται στα πόδια Σου

και με το μοιρολόγι

ποθεί τις αμαρτίες της

να σβήσει με σφουγγάρι.

Ποιος Κύριε τα κρίματα

μιας άσωτης γυναίκας,

αυτής που ήμουν κάποτε,

θα τα εξιχνιάσει;

Ποιος τις αβύσσους της ψυχής

θα τις βυθομετρήσει;

Ποιος ψυχοσώστη Ιησού,

ποιος θα με συγχωρήσει;

Χριστέ μου πολυσπλαχνικέ

μη με παραμερίσεις

πριν από τα χείλη σ’ ακουσθεί

της συγχωριάς ο λόγος.

Μια απόδοση στη δημοτική, έκανε το 1968 ο Παντελής Αθανασιάδης που δημοσιεύθηκε την Μεγάλη Τρίτη της χρονιάς εκείνης, στην εφημερίδα ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΒΟΡΡΑΣ της Θεσσαλονίκης. 

 Πηγή: Θησαυρός γνώσεων και Ευσέβειας ( Πνευματικά Θησαυρίσματα)