Η γειτονιά όσο πάει κι αδειάζει. Τους
τελευταίους μήνες όλο και περισσότερο. Μια ανάρτηση αποχώρησης έκανε μια
συννεφιασμένη Δευτέρα ακόμη πιο βαριά.
Κάποιες φορές οι λέξεις δεν είναι
αρκετές για να εκφράσεις αυτά που αισθάνεσαι.
Η απόφαση του κ. Λι να ρίξει
αυλαία ήταν κάτι αναπάντεχο που μας συγκλόνισε όλους. Δεν είναι το κενό που
αισθάνεσαι, η σιωπή που βιώνεις, το ανασκάλεμα του νου στις ιστορίες ζωής που
συναντώνται, για λίγο συνοδοιπορούν και μετά χάνονται.
Είναι κάτι παραπάνω, είναι αυτό
το απροσδιόριστο που κάνει την απουσία πιο οδυνηρή, κάνει το ξεσπίτωμα πιο
δύσκολο κι ας είναι δικό σου μέλημα να αλλάξεις ρότα. Κάτι τέτοιες ώρες περνούν
μπροστά απ’ τα μάτια σου όλα όσα πήραν σάρκα και οστά, πήραν χρώμα και ζωή σ’
αυτή τη γωνιά της μικρής γειτονιάς, της μεγάλης.
Ψάχνεις να βρεις λόγια που να ταιριάζουν
σε μια αναχώρηση, να γλυκάνεις την απώλεια. Τι να πω που δεν έχει ειπωθεί από άλλους.
Ανεξάντλητη μορφή ο κος Λι.
Πνευματώδης, κοινωνικά ευαίσθητος, ανήσυχος με πολλές φωτεινές στιγμές που
μοιράστηκε μαζί μας, με αγάπη με σεβασμό μέσα από απλά νοήματα, αληθινά. Μέσα
απ’ τις αναρτήσεις του ανακαλύψαμε ένα δυναμικό ρεαλισμό που εναλλάσσεται με το
ρομαντισμό, την αναζήτηση αλλά και με πνεύμα κριτικής που εισχωρεί στα μύχια
των πραγμάτων με ένα τρόπο αυτογνωσίας και αντίληψης της πραγματικότητας.
Ευθύβολος ο λόγος του, με
ευπρέπεια γλώσσας σε κείμενα ισορροπημένα είναι μερικά απ’ τα στοιχεία αρωγής
για τη δική μας εκκολαπτόμενη πέννα. Ένας Δάσκαλος με Δ κεφαλαίο.
Σε μια εποχή που οι απαιτήσεις αλλάζουν
συνεχώς η αληθινή ανθρώπινη επικοινωνία (έστω και μέσα από δω, πλάθοντας έναν
ιδεατό κόσμο) είναι τεκμήριο αγάπης και φιλίας άλλοτε με σοφία και φρόνηση και
άλλοτε με στοχασμό και έτσι θα την κρατήσουμε στην καρδιά μας.
Και αφού τον ευχαριστήσουμε για
όσα απλόχερα μας έδωσε, με πάσα την προσήκουσα ευπρέπεια να του ευχηθούμε καλοτάξιδο να είναι το αύριο και κάθε
επιτυχία σε νέους στόχους, νέες διαδρομές και να τον διαβεβαιώσουμε ότι η δική μας
πόρτα θα παραμείνει ανοιχτή γι’ αυτούς που ξεστρατίζουν. Κι όταν με το καλό γυρίσει, εδώ θα βρει τα χνάρια του, εμείς δεν θα τα σβήσουμε.
Λοιπόν εις το επανιδείν κε Λι,
φίλε Λάμπρο, φίλε Διονύση, φίλε μου!
Μας λείπεις ήδη!
Αννίκα
Αννίκα
Για δες καιρό που διάλεξε (!) η αφεντιά μου, να γράψει στης Αννίκας, γιατί συχνά σε διάβαζα αλλά ποτέ δεν έβρισκα κάτι να γράψω ή να σχολιάσω, αλλά τώρα δεν θα κρατηθώ και θα "πω" και δυο λογάκια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατ΄αρχάς σέβομαι την απόφαση του φίλου μας γιατί ξέρω πόσο πολύ θα δυσκολεύτηκε να γράψει το αποχαιρετιστήριο του γράμμα, αλλά από την άλλη θα είμαι αυστηρή και ας φανεί σκληρό αυτό που θα γράψω...
Όταν ένα άτομο καταφέρει βασικά με το άνοιγμα της καρδιάς του, να γίνει αγαπητό, όταν έχει πετύχει η κάθε Κυριακή πρωί για πολλούς από μας, να έχει συνδυαστεί με το τι μας γράφει ο κ. Λι, όταν σε όλες μας τις αναρτήσεις, δίνει όλη του την προσοχή και καρδιά και σχολιάζει... έχει την υποχρέωση- ευθύνη απέναντι σε όλα αυτά τα άτομα και δεν φεύγει, γιατί άλλο η κοινωνική υποχρέωση και άλλο αυτή της καρδιάς, έτσι το βλέπω, Αννίκα...
Και θα μου πεις, τι κάνεις όταν πιέζεσαι και από προσωπικά προβλήματα;
Δεν πας τα άκρα, αραιώνεις τις αναρτήσεις σου και τον σχολιασμό μέχρι να ηρεμήσει το μέσα σου και οι καταστάσεις και αφήνεις τον χρόνο να σε οδηγήσει.
Πριν από κάτι χρόνια ο Δ. είχε ένα εξαιρετικό blog που είχα επισκεφτεί και το έκλεισε, γιατί ήταν ένα blog και των μαθητών του, στο σχολείο... Αργότερα άνοιξε άλλο και σιγά-σιγά κατάφερε να επι-κοινωνεί ουσιαστικά με αυτούς που αισθανόταν ότι βρίσκεται στα ίδια μήκη κύματος, αλλά με τίποτα δεν περίμενε πως αυτό στο τέλος θα του δημιουργούσε ένα είδος πίεσης ή υποχρέωσης...
Αυτά Αννικά μου και συγνώμη για την Αρμένικη βίζιτα, αλλά έτσι μου βγήκε!
ΑΦιλιά καρδιάς!
ΥΓ: Το Α πριν από τα Φιλιά σημαίνει πάντα Αληθινά!
Στεφανία μου, αγαπητή μαγισσούλα να σε καλωσορίσω και να σου πω πόσο χαίρομαι με την εδώ παρουσία σου.
ΔιαγραφήΟφείλω ένα ακόμα ευχαριστώ στον κο. Λι για την αφορμή να τα πούμε.(λεπτομέρειες θα μου πεις)
Εικάζω πως δεν πρόκειται απλά για μια τάση φυγής.
Ίσως υποχώρηση από κάποιες καταστάσεις που τείνουν να γίνουν απειλή για την προσωπικότητα και την ψυχική ισορροπία. Αν η απόφαση είναι ο μόνος τρόπος να αντιμετωπίσεις μια πραγματικότητα και τις όποιες δυσκολίες ίσως σου φαίνεται δύσκολο να επιμένεις σε κάτι που δεν σε καλύπτει πια.
Αν η γειτονιά, η επικοινωνία με φίλους χρυσώνει το χάπι για λίγο, η πικρίλα στην πέψη φαίνεται.
Αν δεν έχεις χώρο για αισιοδοξία και ελπίδα μπορεί η κατάσταση να γίνει εξαιρετικά ψυχοφθόρα. Δεν έχω τον κ. Λι για εσωστρεφή ώστε να νιώθει καλύτερα μακριά από κοινωνικές αλληλεπιδράσεις
Υπάρχει μια διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο (δεν) μπορώ και στο θέλω, αυτό δεν σημαίνει ότι η οποιαδήποτε τάση φυγής είναι θέμα ψυχοπαθολογίας.
Ωστόσο θα συμφωνήσω για την αποχή μέχρι να βρεις τον εαυτό σου
Δεν ξέρω ειλικρινά. Θα δείξει. Σίγουρη είμαι πως αν ο κος Λι διαβάζει την ψυχοπαθολογική μου εκτίμηση...θα σκάσει στα γέλια.
Στεφανία μου σ' ευχαριστώ!
Αφιλιά καρδιάς κι από μένα!
Άσε με...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάω να σκάσω με αυτή την αποχώρηση.
Θα μου λείψει πολύ.
Δηλαδή ήδη μου λείπει.
Και μη φανταστείς ότι τα καταλάβαινα όλα τα ποστ του. Δεν είμαι δα και τόσο διαβασμένη.
Αλλά μάθαινα από εκείνον.
Άσε που έχει και εξαιρετικό χιούμορ!
Πάντα τον περίμενα να έλθει στο βλογ μου και να σχολιάσει την όποια ανάρτησή μου και πάντα με έκανε και γέλαγα, ειδικά όταν αναφερόταν στις μαγειρικές μου επιδόσεις-αποτυχίες!
Ελπίζω μόνο ότι, κάποια στιγμή, ίσως αναθεωρήσει και επανακάμψει!
Καλό μεσημέρι Αννίκα!
Καλό απόγευμα Αρτίστα μου!
ΔιαγραφήΠάντα θα φεύγουμε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Και θέλω να πω χωρίς την επικοινωνία, την αγάπη, την στήριξη των φίλων δεν ξέρω τι ενδιαφέρον θα είχε η ζωή. Απ΄την άλλη πάλι Αν.....
Πάντως όσο κράτησε ήταν στ' αλήθεια όμορφο!
Ελπίζουμε όλοι Αρτίστα μου!
Σε φιλώ!
Αννίκα μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήέχω τη τύχη και την τιμή να "συνεργάζομαι" με την παρουσία σου τον τελευταίο καιρό και ομολογώ απερίφραστα ότι με έχει βελτιώσει σαν άνθρωπο.
Η Απουσία του κ. Λι είναι μεγάλη και σημαντική και και και .... Πολλά "και".
Νιώθω να ξέρω ή να αφουγκράζομαι ότι αυτή η απουσία δεν είναι αποτέλεσμα μιας επιπόλαιης ή προσωπικής επιλογής αλλά προϊόν σοβαρών παραγόντων.
Είμαι σίγουρος και στο λέω ότι ο κ. Λι θα γυρίσει! το πιστεύω, το νιώθω. Θα γυρίσει.
Ως τότε θα σεβαστούμε την απόφασή του, που πιθανά να την χρειάζεται για ένα διάστημα.
Να πούμε το εξής. Έχουμε χρέος, για μια σειρά λόγους, να διατηρούμε αυτήν την όμορφη πνευματική γειτονιά ενεργή και δρώσα. Με τα συν και τα πλην. Θα υπάρχουν αυτά. Είναι αδύνατον να μην υπάρξουν.
Και θα συνεχίζουμε να πορευόμαστε γεμάτοι συναισθήματα και παρουσίες, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο.
Με συγκίνησες και να σου πω μία φορά ακόμα είμαι τυχερός που σε γνώρισα εδώ.
Τα φιλιά μου.
Καλέ μου φίλε!
ΔιαγραφήΑισθάνομαι λίγο αμήχανα με τους επαίνους και δεν είναι θέμα χαμηλής αυτοεκτίμησης, κάθε άλλο. Σε όλη μου τη ζωή έμαθα να κινούμαι ανάμεσα στο "σεμνά και ταπεινά" έτσι η οποιαδήποτε φιλοφρόνηση με βγάζει λίγο έξω απ’ τα νερά μου και παράλληλα μου δημιουργεί ένα πρόσθετο άγχος να μην απογοητεύσω. Ωστόσο ξέρω ότι δεν είναι λόγια από ευγένεια μόνο και σ’ ευχαριστώ θερμά.
Η χαρά και η τιμή είναι δική μου να είμαι μέρος μιας υπέροχης παρέας με ανθρώπους αξιόλογους σε μια αληθινή επικοινωνία που σε βοηθά να μοιραστείς ότι καλό υπάρχει μέσα σου.
Περνώντας στο προκείμενο. Έχεις δίκιο για τον κο Λι και θα συμφωνήσω μαζί σου. Σε καμιά περίπτωση δεν θα παίξουμε τον αχάριστο ρόλο του επικριτή.
Δεν μου αρέσει αυτός ο τρόπος αντίδρασης και η κάθε άποψη και απόφαση είναι σεβαστή. Εξ άλλου όλοι κάποια στιγμή αισθανθήκαμε την ανάγκη να φύγουμε από μια κατάσταση που μας έπνιγε.
Μέσα στη γειτονιά μαζευτήκαμε, μοιραστήκαμε, ανησυχήσαμε και κάποια στιγμή ο καθένας για δικούς του λόγους αποχωρεί. Όσο κράτησε ήταν όμορφο.
Θα φύγουν κάποιοι, θα ‘ρθουν άλλοι, έτσι είναι η ζωή.
Μόνο, να! Ήταν λίγο αναπάντεχο και αυτό θα κρατήσω σαν τρόπο αντίδρασης απ’ τους γείτονες, γιατί πώς να το κάνουμε στην ηλικία μας οι αποχωρισμοί είναι δύσκολοι.
Αφού σ’ ευχαριστήσω για άλλη μια φορά για τα καλά σου λόγια θα ευχηθώ στον κο Λι καλή επάνοδο.
Γιατί: Καινούργιους τόπους δεν θα βρεις, δεν θα βρεις άλλες θάλασσες. Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς τους ίδιους. Για τ΄αλλού μην ελπίζεις, δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό (Καβάφης)
Γιάννη μου να είσαι καλά!
Καλό βράδυ!
Φίλοι μου, θέλω να μοιραστώ μια αίσθηση μαζί σας και να με συγχωρέσει η Αννίκα που ξαναπαίρνω τον λόγο, αλλά (αχ αυτό το "αλλά"!)είμαι σίγουρη πως ο φίλος μας, διαβάζει όλα τα ιστολόγια που "σχολιάζουν" την αποχώρηση του και ξέρω πως όλη αυτή η αγάπη που εισπράττει, θα λειτουργήσει θεραπευτικά, γιατί η αγάπη θεραπεύσει! Του είχα γράψει για ένα αντικλείδι και τώρα ξέρει πως αυτό είναι η Αγάπη, να ξαποστάσει και θα δει!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα ΑΦιλιά μου, σε όλους!
Στεφανία μου εδώ μπορείς να μπαινοβγαίνεις όποτε θέλεις, η πόρτα είναι ανοιχτή, αν και δεν νομίζω πως θα σου ήταν εμπόδιο μια κλειστή πόρτα. Αρκεί βέβαια στην άκρη του ραβδιού σου να υπάρχουν μόνο ευχές και στην άκρη της ζώνης σου τα μοιρόκλειδα.
ΔιαγραφήΗ αγάπη όλα τα θεραπεύει, όλα.
Καλό βράδυ!
Μου λείπει ο κ Λι Αννίκα μου, ήδη. Αλλά τον κατανοώ πλήρως. Ξέρεις, πολλές φορές λόγω υποχρεώσεων και πίεσης σκέφτηκα να αφήσω το μπλόγκινγκ. Γιατί κακά τα ψέμματα θες να είσαι εντάξει στους φίλους, να μη χάνεις τα ποστ τους -κόπος είναι κάθε ανάρτηση ακόμη κι αν είναι από καρδιάς γραμμένη-, ξέρω πώς είναι να μην έχεις διάθεση να σχολιάσεις και να ανησυχείς μήπως η διάθεσή σου φανεί και στα σχόλια. Ξέρω ...γι αυτό και σέβομαι τις όποιες καταστάσεις τον έκαναν να αποφασίσει αυτό το βήμα. Ξέρεις όμως ότι η αγάπη μας είναι αυθεντική και τον περιμένουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί κι εγώ εξαιτίας των φίλων των διαδικτυακών είμαι παρούσα, όποτε μπορώ βέβαια.
Είναι από τα αξιόλογα μπλογκ ο χώρος του Διονύση και πάντα κερδίζαμε διαβάζοντάς τον. Η συνέπειά του όμως, που είναι εμφανής, δεν του επέτρεπε, είμαι σίγουρη, να μείνει ενεργός και ας ήταν αραιά και που...
Ας ελπίζουμε να δούμε την επιστροφή του
Την αποζητώ ήδη
Σε φιλώ
Άννα μου υπάρχει μια συναισθηματική φόρτιση που σιγά-σιγά καταλαγιάζει. Ύστερα απ' την έκπληξη, τα ερωτηματικά, ακόμη και το θυμό δυνατά συναισθήματα παρασύρουν τη σκέψη και το λογισμό σε διαφορετικά επίπεδα ερμηνείας, χωρίς ωστόσο να μειώνουν την αίσθηση του ανέφικτου.
ΔιαγραφήΝομοτελειακά μετά το σκοτάδι ακολουθεί το φως και μεις θα αφήσουμε το φως αναμμένο και θα περιμένουμε.
Άννα μου να είσαι καλά
Σε φιλώ!
Eεε.. Να μπω;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤουλάχιστον, μην τρομάζετε, ιτς μι, δεν αποτελώ προϊόν νεκρανάστασης..
Αλλά, να, ντρέπομαι λιγάκι..
Διαβάζω την κουβέντα σας και όσα απίστευτα ένιωσε την ανάγκη να γράψει η Αννίκα (που, ναι, με κάνουν να ντρέπομαι, όχι από σεμνοτυφία, αλλά μάλλον γιατί .. γιατί; Ίσως γιατί ποτέ δεν έδωσα τόση σημασία/αξία στα όσα έγραφα. Δεν ξέρω, αλήθεια δεν ξέρω. Νιώθω, αλλά δεν ξέρω)
Έλεγα λοιπόν ότι διαβάζω όλα αυτά και αισθάνομαι επιπλέον και μια τεράστια αμηχανία. Νομίζω πως πολύ αντικειμενικά δεν μπορώ να εξηγήσω ούτε στον ίδιο μου τον εαυτό καθαρά τις αιτίες και τους λόγους. Ίσως να χρειάζεται μια μεγάλη κουβέντα απ' αυτές που συνηθίζει μόνο ο κύριος Λι με τους φίλους του. Μέσα από τη ανταλλαγή και την αλληλοσυμπλήρωση κάτι περισσότερο θα προσεγγίζαμε. Αλλά ας μπω στο θέμα.
Δεν ένιωσα ούτε μια στιγμή ότι αφήνοντας τα κυριακάτικα κείμενα (προσωρινά; μόνιμα; ιδέα δεν έχω) θα σας έχανα. Δεν είναι η συνήθεια. Είναι αυτό που είπε η Στεφανία χωρίς περιστροφές. Είναι η αγάπη. Είναι οι δεσμοί που συνειδητά ή όχι αναπτύσσαμε όλον αυτό τον καιρό.
Σας διαβάζω και νιώθω μια κάποια ενοχή προδοσίας, αλλά δεν είναι έτσι. Ο μόνος, νομίζω, που θα είχε κάποιο πολύ σοβαρό λόγο να μιλάει για προδοσία είναι ο κύριος Λι.
Με το προχτεσινό κείμενο απ' αυτόν έφυγα. Αν και ακόμα κι αυτός έχω την εντύπωση ότι ξέρει πως πια δεν μπορούμε να ζήσουμε ξεχωριστές ζωές. Δε σκέφτηκα ποτέ πως θα σας χάσω, απλώς γιατί ούτε θέλω ούτε μπορώ. Σκεφτείτε ότι μήνες πάλευα με μια τέτοια απόφαση και κάθε Κυριακή την "έσβηνα" με ένα μικρό κειμενάκι. Κι ο λόγος που δεν τέλειωνε ήταν αυτή η αίσθηση του μαζί που τόσο στοργικά μας αγκαλιάζει όλους.
Γράφω χωρίς ειρμό. Ίσως μόνο για να σας κάνω πιο καθαρό πως ό,τι κι αν αλλάζει, δε χανόμαστε.
Διονύση φίλε μου!
ΔιαγραφήΌπως κι αν γράφεις, με ειρμό ή όχι (λογικό το βρίσκω τούτες τις ώρες) χαίρομαι αφάνταστα για την παρουσία σου και για την σκέψη να βάλεις τα πράγματα στη θέση τους. Μετά τις πρώτες αντιδράσεις που γέννησαν απελπισίες, ξέχειλα τα συναισθήματα, γεμάτα αγάπη, κατανόηση και ελπίδες. Το ‘δες και μόνος σου.
Δεν είναι και τόσο συχνό στις μέρες μας να συναντάς ανθρώπους με καθαρή, όμορφη ψυχή. Και παρά τα όσα εύκολα μοιραστήκαμε (ακόμη και πληροφορίες που ήθελε το σύστημα) η στήριξη και το ενδιαφέρον ήταν κάτι μοναδικό, ήταν η ανάγκη του ανθρώπου για μια αναζήτηση κοινής πορείας με αγάπη, προσδοκίες, ελευθερία που σέβεται τους άλλους.
Δεν θα πω κάτι παραπάνω. Άλλωστε δεν ξέρω πια τι να πω. Μόνο τούτο. Πάρε το χρόνο σου. Άσε το αύριο να έρθει αβίαστα και μεις εδώ θα ‘μαστε.
Εις το επανιδείν φίλε μου Να είσαι καλά!
Αχ τι να πω..
ΑπάντησηΔιαγραφήΠου θέλω να πω πολλά αλλά διαβάζοντας το σχόλιο του Δ. περί νεκρανάστασης γελάω έχοντας πέσει στα πατώματα :-)))))
Τα μπλογ μόνο υποχρέωση δεν πρέπει να είναι.
Μόνο σαν ένα απολαυστικό προσωπικό παιχνίδι βγαίνει, μα κι αυτό κάποια στιγμή, πολλές στιγμές, χρόνια ολόκληρα ίσως, κουράζει.
Το πως το διαχειρίζεται ο καθένας μας, ναι μεν μπορεί να ενοχλεί αυτούς που μένουν χωρίς αυτή την υπέροχη αλληλεπίδραση, είναι όμως δικαίωμα.
Γιατί ακριβώς επειδή πρόκειται για δόσιμο ψυχής είναι ψυχοφθόρο.
Δίνεις, παίρνεις βέβαια αλλά κάποια στιγμή πρέπει να διαχειριστείς αυτό που μένει από τον εαυτό σου.
Το γεγονός είναι ότι ο κύριος Λι μπορεί να χάθηκε αλλά ο Διονύσης ζει..
είναι εδώ και μας κάνει και χιούμορ.
Τι άλλο πια;;;
φιλάκια Αννίκα μου
καλημερα
Στέλλα μου καλό μεσημέρι!
ΔιαγραφήΝομίζω ένα blog είναι πολλά περισσότερα από ένα απολαυστικό παιχνίδι. Είναι δυνατά συναισθήματα που σε παρασύρουν μιας και η τεχνολογία αυτού του είδους μπήκε στην ζωή μας σαν παλίρροια. Κακά τα ψέματα ο καθένας χρειάζεται μια επιβεβαίωση για τις σκέψεις ή τις απόψεις που εκφράζει.
Άλλωστε οι απόψεις και οι διαφωνίες μας εξελίσσουν σαν κοινωνία.
Θα συμφωνήσω για το δικαίωμα της διαχείρισης αν λάβουμε υπόψιν ότι πλάθοντας έναν κόσμο ιδεατό γινόμαστε δέσμιοι του συστήματος είτε γιατί μας αρέσει (ναρκισσισμός και μπλογκολατρεία) είτε γιατί συναισθηματικά είναι δύσκολο.
Αυτό έπαθε ο φίλος μας (νομίζω)
Για να μην παρεξηγηθώ δεν έχω κανένα πρόβλημα μ' αυτούς που τους αρέσει το...σπορ, απλά καταλαβαίνω κι αυτούς που θέλουν να το βάλουν στα πόδια.
Λοιπόν ας πάει στην ευχή του Θεού ο κος Λι, Ζήτω ο Διονύσης!
Φιλιά πολλά απογευματινά!
Μπορεί να μην έγραφα στο μπλοκ του σχόλια μα το διάβαζα μέσω φίλικού μπλοκ. Ελπίζω να είναι κάτι παροδικό, ξέρετε πόσες φορές θέλησα να..κλείσω; πολλές! Μετά όμως βλέπω πως μου λείπει, ο κόσμος των μπλοκ είναι για μένα φιλικός, χώρος οικογενειακός, είναι κάτι σαν..σπίτι. Δεν είχα ποτέ αυτό που λένε" μπλοκ διανόησης" για μένα απλά είναι χώρος που εναποθέτω συναισθήματα και σκέψεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ αλήθεια Αχτίδα μου είναι πως αυτός ο τρόπος επικοινωνίας, θεμιτός ή αθέμιτος, έφερε κάποιους ανθρώπους πιο κοντά, σε μια γειτονιά με δυνατά συναισθήματα. Μπορεί και να απομάκρυνε άλλους, μπορεί να έκανε φανατικούς φίλους ή εχθρούς, μπορεί να έχει τους αυλικούς του, όμως όπως και να 'χει με θετικό ή αρνητικό πρόσημο είναι ένας χώρος όπου το μικρό και ασήμαντο μπορεί να γίνει μείζον γιατί απλά εναποθέτεις συναισθήματα και σκέψεις όπως λες. Κι αυτό είναι όμορφο.
ΔιαγραφήΚαλό σου βράδυ!
Καλημέρα Αννίκα μου, ελπιζω να σε βρισκω καλα
ΑπάντησηΔιαγραφήτο οτι στεναχωρεθηκες δειχνει ποσο αληθινες σχεσεις μπορει να δημιουργησει το μπλοκ
εχω περασει αυτη την φαση, εχω δει στο παρελθον αγαπημενα ιστολογια να κλεινουν αλλα επανερχονται ξανα, επισης εχω περασει την φαση του να το κλεισω και εγω αλλα δεν το εκανα πραξη, απλως απειχα για χρονικο διαστημα
νομιζω πως θα επανελθει
να εισαι παντα καλα
την αγαπη μου
Κική μου η βαθύτερη ανάγκη να δίνεις λόγο στα πρόσωπα που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο μπαίνουν στη ζωή σου. Ίσως γιατί εδώ στη γειτονιά καθρεφτίζεται ένα κομμάτι του εαυτού μας που με κάθε απώλεια λίγο-λίγο φθίνει. Με οδηγό τα αληθινά αισθήματα είμαι αισιόδοξη, θα ξαναβρούμε το δρόμο μας.
ΔιαγραφήΚική μου να είσαι καλά
Φιλιά!
Υ/Σ δοθείσης ευκαιρίας να σου πω καλοτάξιδο το βιβλίο και πάντα οι εμπνεύσεις σου να μας ταξιδεύουν σε κόσμους γόνιμους
Ωραίο κείμενο Αννίκα μου καλοδουλεμένο
ΑπάντησηΔιαγραφήΝατάσα μου σ' ευχαριστώ, να είσαι καλά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό μεσημέρι!
Γεια σου Αννίκα. Πρώτη φορά περνάω από το κατώφλι σου. Εκφράζεις κάτι πολύ προσωπικό που μας αγγίζει. Καλώς σε βρήσκω
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς όρισες Χριστίνα. Ευχαριστώ για την επίσκεψη. Να είσαι καλά, θα χαρώ να τα λέμε.
ΔιαγραφήΚαλό απόγευμα!
Ανικα μου ειχα διαβασει την αναρτηση σου πριν μερες και ειχα την εντυπωση οτι ειχα σχολιασει..αλλα ..αυτο το αλλά..πολλες φορες γραφω και σηκωνομαι γιατι κατι θελουν απο μενα αφηνω το σχολιο και μετα νομιζω οτι πατησα αποθυκευση αλλά εδω ειναι παλι το αλλά δυστηχως δεν εχει αποθυκευτει..
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν εχω παρει ειδηση τι εχει γινει και ποιος ειναι ο κ.Λι...σορυ φιλη μου ..αλλαν πραγαματι ειναι λυπηρο να αφηνουν φιλοι το μπλοκ τους.. ειχω χασει ακι εγω τις καλύτερες φιλες μου απο την αποχη τους στα πλοκ τους ομως δεν εχουμε χασει καθολου την τηλεφωνηκή η την προσωπική επαφη μεταξυ μας και αυτο νομιζω ότι ειναι απο τα ωραιότερα του μπλοκινκ...αυτα ειχα γραψει περιπου τοτε που περασα..στα ξαναγραφω ομως γιατί το θεμα ειναι και προσωπικο μου..ομως σεβομαι τις αποφασεις τους.. Αννικα μου..θα εχουν τους λογους τους....και οσοι εναπομειναντες να περναμε καλά καλη εβδομαδα να εχεις φιλακιααα!!!
Ρούλα μου ένα κοκομπλόκο όλοι το παθαίνουμε, μην ανησυχείς.
ΔιαγραφήΟφείλω να λύσω την απορία σου σχετικά με τον κο Λι. Είναι ο τίτλος της σελίδας του φίλου Διονύση ο οποίος από το τέλος του προηγούμενου μήνα ζήτησε άδεια άνευ αποδοχών, για πόσο; ένας Θεός ξέρει. Μας λύπησε αλλά σεβόμενοι την επιθυμία του να ξεκουραστεί, η άδεια δόθηκε με τις ανάλογες ευχές βέβαια.
Ένας αξιόλογος άνθρωπος, δάσκαλος, φίλος. Ας είναι καλά!
Ρούλα σ' ευχαριστώ για το σχόλιο να είσαι πάντα καλά.
Καλό ξημέρωμα!
Μα γιατί λέτε εγώ γράφω καμιά ανάρτηση που και που; Για να μην εξαφανιστώ και σας μελαγχολήσω! 😜😂😉😁 Όπως και να 'χει, όλα είναι κύκλος (εκτός από ατμός) κι όλοι κάποια στιγμή κάνουμε διάλειμμα για μικρό ή μεγάλο διάστημα. Φιλιά πολλά Αννίκα μου! 🎈
ΑπάντησηΔιαγραφήΚανένας δεν υποχρεούται Πέτρα μου στην δια βίου συναναστροφή, στη συναισθηματική σύνδεση και φυσικά σε αμοιβαίες υποχρεώσεις.
ΔιαγραφήΗ φιλία στηρίζεται στην ελευθερία, στην κατανόηση και τον σεβασμό στις αποφάσεις μας. Οι όποιες παρεμβάσεις θα πρέπει να γίνονται με διάκριση και λεπτότητα.
Έτσι νομίζω χτίζεται μια υγιής σχέση, όταν άγνωστοι μεταξύ αγνώστων συναντιόνται για να " μοιραστούν " τη γνώση, τις πνευματικές ανησυχίες, τις κοινές δραστηριότητες και τα ενδιαφέροντα.
Όσο κρατήσει αυτή η κοινή πορεία, είναι όμορφη.
Κάποιες δυναμικές παρουσίες (ονόματα δε λέμε) έστω και με καθυστερημένες αναρτήσεις με πάθος και χιούμορ είναι χαρά για την γειτονιά.
Φιλιά κι από μένα Καλό βράδυ!