Λευκάδα, όνειρο ντυμένο στο μπλε και στο βαθύ πράσινο

Λευκάδα. Το νησί με τα δύο πρόσωπα. Γεμάτη κόλπους, νησίδες, ήρεμες θάλασσες και ελαιώνες στα ανατολικά και μια ομορφιά που σου κόβει την ανάσα στα δυτικά σε μια φύση άγρια, με κορφές που αγναντεύουν το Ιόνιο, με φαράγγια, πηγές, παλιούς νερόμυλους και θάλασσες με τιρκουάζ νερά και ονειρεμένα ηλιοβασιλέματα.

Με το ένα πόδι στα Επτάνησα και το άλλο στην Αιτωλοακαρνανία διατηρεί, σε πείσμα των πολλών καταστροφών, αδιάσειστα τα πειστήρια της ιστορικότητάς της.

Το όνομα Λευκάδα το πήρε από το νοτιότερο ακρωτήριο του νησιού Δουκάτο ή Λευκάτα, λόγω του λευκού των βράχων. Το ακρωτήριο της Σαπφούς, όπως το ονόμαζαν οι Βενετοί, που ο μύθος θέλει, η ποιήτρια να πηδάει από τον βράχο για να απαλλαγεί από τον έρωτα της για τον Φάωνα.

 Οι πρώτοι κάτοικοι του νησιού ήταν οι Λέλεγες που κατακτήθηκαν από Κεφαλληνίους και τον Λαέρτη ( πατέρα του Οδυσσέα). Ίσως αυτός είναι και ο λόγος που το νησί διεκδικεί τον τίτλο της Ομηρικής Ιθάκης. Τον 7^ο αι. Κορίνθιοι αποικούν την Νήρικο, την πρώτη πόλη του νησιού.

Τον 13^ο αι. η Λευκάδα ανήκει στο Δεσποτάτο της Ηπείρου και παραχωρείται στον Ιωάννη Ορσίνι ως προίκα για τον γάμο του με την κόρη του Δεσπότη της Ηπείρου Νικηφόρου του Α΄ ο οποίος και κτίζει το φρούριο της Αγίας Μαύρας. 

Το 1410-20 η πόλη στο εσωτερικό του φρουρίου αποτελεί την πρωτεύουσα του νησιού. 126 κανόνια και φρουρά 300 ανδρών προστατεύουν το νησί από πειρατικές επιθέσεις.

Το φρούριο της Αγίας Μαύρας (πηγή Google)

Από τον 14^ο αι. αλλάζει χέρια συνεχώς. Ενετοί (1685 ) με μια στυγνή ολιγαρχία της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας που άφησε έντονα τα σημάδια στο νησί και το λαό της και κράτησε 130 χρόνια, Οθωμανοί με μια κυριαρχία 200 χρόνων, Γάλλοι με αρχηγό τον Ναπολέων Βοναπάρτη και δυσβάσταχτα για το λαό οικονομικά μέτρα, Άγγλοι (1810) με αυστηρά μέτρα και αυταρχικούς νόμους που προκάλεσαν εξεγέρσεις, μέχρι το 1864 που ενσωματώνεται μαζί με τα υπόλοιπα Επτάνησα στην Ελλάδα.

Νησί των ποιητών η Λευκάδα που φιλοξενεί τις προτομές στον κήπο των ποιητών, το Μποσκέτο που λένε οι μπουρανέλλοι (οι κάτοικοι της Λευκάδας), με τον Αριστοτέλη Βαλαωρίτη που γεννήθηκε και πέθανε στο ιδιόκτητο νησάκι Μαδουρή, τον Άγγελο Σικελιανό, τον Λευκάδιο Χερν, τον Δημήτρη Γολέμη, την Κλεαρέτη Δίπλα Μαλάμου,κ.α

Περιορισμένος ο χρόνος των διακοπών ωστόσο προλάβαμε να επισκεφθούμε ένα αρκετά μεγάλο μέρος του νησιού, ελπίζοντας σε μια επόμενη επίσκεψη για όσα ο χρόνος δεν μας επέτρεψε.

Ρίο-Αντίρριο. Στο δρόμο για τη Λευκάδα

Η ξύλινη γέφυρα των στεναγμών ή των ερωτευμένων είναι το πρώτο πράγμα που θα τραβήξει το ενδιαφέρον κυρίως την ώρα του ηλιοβασιλέματος.

πηγή:Google

Λιμνοθάλασσα της Γύρας όπου ακύμαντα τα νερά καθρεφτίζουν την ομορφιά της πόλης

Η πόλη της Λευκάδας με χρώμα που συνθέτει το παλιό που δένει αρμονικά με το νέο και τις νεοκλασικές επιρροές του 18^ου και 19^ου αιώνα, τα στενά δρομάκια με τις βουκαμβίλιες και τις απλωμένες μπουγάδες, τα γραφικά καντούνια που ταυτόχρονα είναι και αυλές των σπιτιών όπου στο ξωπόρτι αποσπερίζουν οι γιαγιάδες Λευκαδίτισσες τα ζεστά καλοκαιρινά απόβραδα.

Δυστυχώς, λογω του προχωρημένου της ώρας δεν επισκεφθήκαμε το αρχαιολογικό μουσείο και το μουσείο Άγγελου Σικελιανού. Στις 12,30 τα μεσάνυχτα, περαστικοί απ' το μουσείο φωνόγραφου (ήταν ακόμη ανοιχτό)  ο Λευκαδίτης γέροντας που έστησε με πολύ μεράκι, με ευχαρίστηση και υπομονή μας εξήγησε για όλους τους μικρούς θησαυρούς μιας άλλης εποχής. 

πηγή: Google

Πολιτιστική κληρονομιά οι εκκλησίες με ιδιαίτερο στυλ αρχιτεκτονικής, Βενετσιάνικο μπαρόκ και επτανησιακή εικονογράφηση από μεγάλους ζωγράφους Βεντούρα και Ρούσου. Κάποιες είναι ιδιοκτησία μεγάλων αρχοντικών οικογενειών όπως ο ναός του Παντοκράτορα, της οικογένειας Βαλαωρίτη, όπου πίσω από το ιερό υπάρχει ο τάφος του ποιητή. Επισκεφθήκαμε την εκκλησία του Αγίου Νικολάλου (1687) με ένα καταπληκτικό τέμπλο που ωστόσο δεν μπορέσαμε να φωτογραφήσουμε.

Ι.Ν.του Παντοκράτορα

Μοναστήρι Παναγίας Φανερωμένης, ανάμεσα στο Φρύνι και Τσουκαλάδες. Φιλόξενη και γαλήνια ατμόσφαιρα, έργα τέχνης οι αγιογραφίες.

Άποψη της πόλης απ' το μοναστήρι της Φανερωμένης

Κοσμοπολίτικο Νυδρί, ιδανικό για κρουαζιέρες στα γύρω νησάκια, τα πριγκηπόννησα όπως τα αποκαλούν οι ντόπιοι, σπαρμένα λες στην τύχη μεσοπέλαγα, φορτωμένα μνήμες.

Λικνίζονται τα ιστιοφόρα, μια άσπρη πινελιά ανάμεσα ουρανού και θάλασσας

Τ' αναμμένα φώτα μια αντανάκλαση στον καθρέφτη της θάλασσας την ώρα που έσβηνε η μέρα

Νοτιότερο γραφικό ψαροχώρι η Βασιλική

Οι πιο όμορφες παραλίες του νησιού στη δυτική Λευκάδα με νερά γαλαζοπράσινα, λευκή άμμο και βότσαλο

Άγιος Νικήτας

Το γαλάζιο και το βαθύ μπλε, ένα

Νικιάνα

Σύντομο το ταξίδι μας, χωρίς προγραμματισμό, αν και το ξαφνικό έχει τη χάρη του. Οι τουριστικοί οδηγοί λένε λίγα πράγματα, τα υπόλοιπα τα διαπιστώνεις περπατώντας τη.

 Στη Λευκάδα ερωτεύεσαι τα καλοκαίρια.

Πάλε.....καλές αντάμωσες!

Αννίκα

Σημ. Οι φωτογραφίες είναι από κινητό. Όσες δεν ήταν δυνατόν να αναρτηθούν αντικαταστάθηκαν απ' το Google