Κάλαντα Πρωτοχρονιάς από τις Αλησμόνητες Πατρίδες

 " Να τα πούμε; "

               Όταν η παράδοση παραμένει ζωντανή και αναλλοίωτη στο χρόνο και στις καρδιές μας

Άγιος Βασίλης έρχεται  Γενάρης ξημερώνει

Βασίλη μ’ πούθεν έρχεσαι κι απούθε κατεβαίνεις
Από τη μάνα μ’ έρχομαι και στο σχολειό πηγαίνω

να πα να μάθω γράμματα, να πω την αλφαβήτα.

Και στο ραβδί π’ ακούμπησε, χλωρά χορτάρια βγάζει

κι απ’ κάτ’ τα χλωροβλάσταρα, περδίκια φωλιασμένα

δεν είν’ περδίκια μοναχά, ήταν και περιστέρια.

Τα περιστέρια πέταξαν, πάνε στην κρύα βρύση

παίρνουν νερό στα νύχια τους και χιόνι στα φτερά τους

να λούσουν τον αφέντη τους, ν’ αγιάσουν την κυρά τους.

Και εις έτη πολλά.

  πηγή:  http://www.domnasamiou.gr

                                                               ΦΑΝΑΡΙ  ΘΡΑΚΗΣ

Άι Βασίλης έρχεται από το Σταυροδρόμι........

φέρνει μουλάρια δώδεκα, καμήλια δεκαπέντε

στη μούλα την κανακαριά κάθετ' ο Αι Βασίλης

-Βασίλη μ' πούθε έρχεσαι, Βασίλη μ' που πηγαίνεις;

-Από τη μάνα μ' έρχομαι, στο δάσκαλο πηγαίνω

-Αν έμαθες τα γράμματα πες μας ένα τραγούδι

-Εγώ γραμματικός είμαι, τραγούδια δεν ηξεύρω.

-Αν είσαι και γραμματικός πες μας την αλφαβήτα.

Και στο ραβδί ακούμπησε να πει την αλφαβήτα

και το ραβδί ξερό ήτανε, χλωρά βλαστάρια απόλκε

'πο κάτω στη ριζίτσα του λειβάδια, πρασινάδια

και πάνω στην κορφίτσα του σταυρός μαλαματένιος

και στα περικλονάρια του περδίκια φωλιασμένα.

Βουτούσαν τις φτερούγες τους κι αγιάζουν την κυρά τους

και μάτα τις βουτούσανε κι αγιάζουν τον αγά τους

και μάτα τις βουτούσανε κι αγιάζ' ν τον κόσμο ούλο.

 -Και του χρόν'

(Ελπ. Σταμούλη- Θρακικά)     Από το βιβλίο: ΜΑΡΙΑ ΜΙΧΑΗΛ ΔΕΔΕ   Κάλαντα- Καλήμερα και Θρησκευτικά τραγούδια   εκδ.ΦΙΛΙΠΠΟΤΗ

Κάλαντα ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ

Aρχιμηνιά, κερά, κι αρχιχρονιά, κι αρχή, κι αρχή καλός μας χρόνος

και κει που βγήκε, κερά μου, ο Xριστός, τριώ χρονώ παιδάκι
όλο τον κόσμο γύρισε σαν το καλογεράκι.

Kι εκεί που περιπάτησε χρυσή μηλίτσα βγήκε

και μες στα φύλλα της μηλιάς, δυο μήλα χρυσομήλα

όποιος τα πάρει χρύσωσε ο ήλιος της ημέρας

το φεγγαράκι της νυχτός που βγαίνει την εσπέρα.

Σ’ αυτά τα σπίτια τα ψηλά, τα μαρμαροκτισμένα

που ’ναι οι πέτρες μάλαμα, το χώμα ’ναι ασήμι

και μες στη μέση του σπιτιού κοιμάτ’ Άγιος Bασίλης,

ποιός είναι άξιος κι αρκετός να πα τόνε ξυπνήσει.

Eγώ ’μαι άξιος κι αρκετός να πα τόνε ξυπνήσω.

Δω’ μου τε μήλα δώδεκα, κυδώνια δεκαπέντε

και μια φασκιά ανθόνερο να πα τόνε ξυπνήσω.

Ξύπνα αφέντη τσ’ αφεντιάς και μη πολυκοιμάσαι

γιατί ο ύπνος ο πολύς μαραίνει και χαλάσε.

Σ’ αυτά τα σπίτια που ’ρθαμε τα ράφια ’ναι ξυλένια

του χρόνου σα ξανάρθουμε να ’ναι μαλαματένια.

Για σφάξετε τον πετεινό, σφάξετε και την κότα

δω’ μας και μας τον κόπο μας να πάμε σ’ άλλη πόρτα.

Kαι εις έτη πολλά.

 πηγή:  http://www.domnasamiou.gr