Μάρτη μήνα......

 

Κάθε που έρχεται Μάρτης, μετά το απομεσήμερο κάθομαι στη δυτική βεράντα, περιμένοντας την Άνοιξη. Χαζεύω το φως που βάφει τον τοίχο με εκείνο το πορτοκαλί, λίγο πριν το λιόγερμα. Κι όταν ο ήλιος χάνεται φωτιές ανάβει ο ουρανός στις απλωσιές του σούρουπου. Ξαναγεννιούνται οι μέρες. Σπυρί-σπυρί αναστυλώνονται και μεγαλώνουν. Ξεφεύγουν απ’ την κρύα αγκαλιά του παγερού χειμώνα, φλερτάρουν με ένα φλύαρο νοτιά κι ονειρεύονται του ήλιου την μεγαλοπρέπεια. 

Ξεχνιέμαι καμμιά φορά και με βρίσκει ακόμα στη βεράντα αλαφροΐσκιωτο το φεγγάρι. Οι καρακάξες με δυνατά κρωξίματα κουρνιάζουν στα δέντρα, μα το μάτι τους, ανήσυχο πάντα, δεν αφήνει τη φωλιά του κότσυφα. Η νύχτα γεμίζει με ήχους την ώρα που η σιωπή υφαίνει το σκοτάδι. Σουρσίματα από σκαθάρια, προνύμφες που προετοιμάζονται για τη μεταμόρφωσή τους, τριξίματα από σαρακοφαγωμένα ξύλα, μυστικές συνομιλίες της βραδινής δροσιάς με το μίσχο της πικραλίδας. 

 Παντού μια μυστική διάθεση για ζωή που έρπει ακόμη ανάμεσα στα νιοβλάσταρα που σύντομα θα δώσουν μπόι και θα πάψουν να φοβούνται του Μάρτη τις αναποδιές. Ο κύκλος της ζωής βλέπεις! Ναι είναι Μάρτης. Όμως μην ξεγελιέσαι, δεν είναι ακόμα Άνοιξη κι ας λένε « Κάθε Μάρτη αρχίζει μιαν Άνοιξη» 

Ο τρίτος γιός του Χρόνου απρόβλεπτος είναι, πεντάγνωμος και τζαναμπέτης. Μπορεί να γελά το πρωί, μα ως το μεσημέρι μπορεί να ξαμολήσει τέτοιο χαλασμό, που να σκιαχτεί η πλάση. Μάρτυρας ο καλόγερος Γερόθεος, απ’τη μονή Οσίου Λουκά, που έζησε τον παγωμένο αέρα του Μάρτη και λίγο πριν το τέλος του έγραψε στον τοίχο της σπηλιάς « είδα το πάλεμα στοιχειών είδα και το παλάτι, κι άλλο δεν εφοβήθηκα σαν του Μαρτιού τ’ απόγειο» Κι αν δε με πιστεύεις, σύρε ως την κορφή της Λιάκουρας, που ‘χει το κρουσταλένιο του παλάτι ο Κατεβατός και εκεί να δεις βουητό και μούγκρισμα οι αέρηδες, να σειέται και να σκεπάζεται με χιόνια ο Παρνασσός, Μάρτη μήνα.

  Γι’ αυτό σου λέω, μη φορτωθείς με υπερβολικές προσδοκίες και σε βγάλουν σε λάθος μονοπάτια. Καμμιά φορά πλανεύουν οι μεθυστικές ευωδιές. Σταμάτα να περιμένεις την Άνοιξη, με το πρόσωπο κολλημένο στο τζάμι και τις τσέπες γεμάτες ελπίδες. Ναι, πάντα θα υπάρχουν ονειροπόλοι, μα όλα στην ώρα τους. Κράτα μόνο εκείνες τις αναμνήσεις και κρέμασε στην τριανταφυλλιά το ασπροκόκκινο βραχιολάκι σαν δώρο στο πρώτο χελιδόνι να χτίσει τη φωλιά του και ευχήσου καλοτάξιδος να είναι ο γυρισμός του. 

  Κι όταν το δεις….εε κάπου εκεί γύρω θα τριγυρίζει και η Άνοιξη μ’ ένα πανέρι άσπρες μαργαρίτες που θα αφήσει κάτω απ’ το περβάζι σου και ένα ξέφτι γαλάζιου ουρανού δεμένο στα μαλλιά της. Θα είναι τόσο γλυκό το φως κι η ζωή θα πάρει και πάλι το δρόμο της, σαν τίποτα να μην έχει προϋπάρξει.

Καλό Μήνα!

Καλή Σαρακοστή!

 

Η φωτογραφία είναι από Pixabay και οι πληροφορίες για τον Κατεβατό από το  https://arahovameteo.gr/2020/05/01/mithos-katevatos/