Πασχαλιάτικα

 Φτάσαμε μια ανάσα πριν τη Μεγαλη Βδομάδα κι ότι κάναμε, κάναμε. Τώρα για να ακριβολογούμε τίποτα δεν κάναμε, γιατί κάτι ο καιρός, κάτι η διάθεση (κυρίως) σκόνταφτε σε χίλιες δυο δικαιολογίες προκειμένου να μην ασχοληθώ με οποιαδήποτε δραστηριότητα. Αυτό το συναίσθημα που καθορίζει τον έλεγχο του θέλω απ' το μπορώ, έχει άμεση σχέση όχι με το αποφασίζειν αλλά με το πράττειν. Αυτό που ο κόσμος θεωρεί ευχάριστος τρόπος να περάσεις την ώρα σου, στη συγκεκριμμένη περίοδο μου έφερε μια απίστευτη βαρεμάρα και 'ελλειψη ενδιαφέροντος για οτιδήποτε με ενθουσίαζε πριν. Είπα θα περάσει που θα πάει, αλλά μάλλον ο χρόνος πέρναγε χωρίς καμμιά βελτίωση. Ξέρετε, κάποιες φορές η αναβλητικότητα
σε συνδιασμό με την κακή διάθεση μπορεί να σε οδηγήσει σε άλλα μονοπάτια και να εξελιχθεί σε μια δυσάρεστη κατάσταση. Τέλος πάντων μην κάνω την ανάρτηση  δακρύβρεχτο μελό.
Για καιρό, εγώ και μια κατασκευή που ξεκίνησα, δεν θυμάμαι πότε, αλληλοκοιταζόμαστε σαν να φοβόταν ο Γιάννης το θεριό και το θεριό τον Γιάννη. Ένας στίχος του Λειβαδίτη λέει:

Αύριο λες

Και μέσα σαυτή τη μικρή αναβολή

Παραμονεύει ολόκληρο το πελώριο ποτέ

Κι ένα πρωί, αντι να μηρυκάζω τα ίδια και τα ίδια, είπα να το τολμήσω κι ότι γίνει. Στο κάτω-κάτω δεν είναι απαραίτητο  οτιδήποτε κάνεις να αρέσει σε όλους. Ο καθένας έχει τη γνώμη του, που είναι απόλυτα σεβαστή. Έκανα αρκετές προσπάθειες με τη σκέψη πως "τρώγοντας έρχεται η όρεξη"....αλλά 'μένα μου λες......πιο κακοφτιαγμένη και πιο πρόχειρη κατασκευή δεν έκανα ποτέ…αλλά είπαμε…ας όψεται. Δεν ήταν δύσκολη ή απαιτητική και ακολούθησα τη διαδικασία της αλευρόκολας-χαρτιού, όπως και στις χριστουγεννιάτικες κατασκευές. Φούσκωσα ένα μπαλόνι, πέρασα 6-7 στρώσεις χαρτί με αλευρόκολλα, κι όταν σκλήρυνε αρκετά έσπασα το μπαλόνι. Με αλουμινόχαρτο έκανα το λαιμό, το κεφάλι και την ουρά, κάλυψα με χαρτάκια 1-2 στρώσεις και έβαψα (χωρίς στοκάρισμα) Ένα αυγό από φελιζόλ, δυο συρματάκια με πηλό για χεράκια και ποδαράκια και έτοιμη η κατασκευή….Θα μου πείτε, σιγά, πολύ φασαρία για το τίποτα…..Εε και θα ‘χετε  δίκιο νομίζω. Ούτε και μένα μ' αρέσουν, αλλά ........για να μη με λέτε τεμπέλα.

             
  Καλό Πάσχα

                 Ανίκα