Για να γελάσουν τα παιδιά......

Ένα μικρό φυλλαράκι που το πήρε ο άνεμος και το στροβίλισε μέχρι που βαρέθηκε το παιχνίδι του κι ύστερα τ’ άφησε στη μέση ενός κεντρικού δρόμου της πόλης. Ώρες όρθιος με βλέμμα εγκατάλειψης, επαίτης  ενός χαμόγελου

 Πότε πότε σκύβει σχεδόν δουλικά και προσποιείται πως χαιρετάει κάποιον. Φέρνει το χέρι στο μέρος της καρδιάς όταν ακούει τον ήχο από κάποιο κέρμα που πέφτει στο τσίγκινο τενεκεδάκι.

 Ωω! μη φανταστείς! Πενταροδεκάρες!

Μοναδική του συντροφιά οι ήχοι της πόλης. Εξασκημένο το αυτί του στους ψίθυρους, σκληροί κάποιες φορές, τρυφεροί στα αθώα παιδικά μάτια, αδιάφοροι μέσα σε τόσες αδιάφορες μορφές.

 Φοβάται!

Πόσο θ’ αντέξει;  Μα ποιος νοιάζεται.

 Η μόνη του λαχτάρα να τελειώσει η βάρδια του, ν’ απαγκιάσει στη μοναξιά του, αυτή την απεραντοσύνη της μοναξιάς που αλύπητα μαστιγώνει την ψυχή του είτε μονάχος, είτε στη μέση ενός κεντρικού δρόμου. Να σαν κι απόψε.

 Βράδιασε!
 Οι δρόμοι αδειάζουν. 

Βαθιά υπόκλιση!
Αυλαία! 

Μάζεψε ότι είχε το τσίγκινο κουτάκι και τα ριξε στην χιλιομπαλωμένη του τσέπη. Ούτε να τα μετρήσει είχε κουράγιο. Αργά, σέρνοντας το πονεμένο του κορμί, κίνησε για κείνο το υπόγειο δωμάτιο που το λογάριαζε για σπίτι. Μύριζε μούχλα, κλεισούρα κι εγκατάλειψη. Ακριβώς σαν τη ζωή του. Κρέμασε στα κάγκελα τον στεναγμό της πληγωμένης του ψυχής αφού προηγουμένως στοίβαξε στη γωνία τις καινούργιες εικόνες που κουβάλησε στην πλάτη. Η αλήθεια είναι πως κάτι έπρεπε να κάνει με δαύτες έπιαναν πια πολύ χώρο.

 Στάθηκε σ’ ένα παλιό ραγισμένο καθρέφτη έκανε μια βαθιά υπόκλιση και με αργές κινήσεις βάλθηκε να ξεβάψει το πρόσωπό του. Ύστερα μάζεψε τα συντρίμμια του και βαρύς σωριάστηκε στη μοναδική καρέκλα. Έπιασε μια βελόνα να μπαλώσει την χιλιοξεφτισμένη καρδιά του.

 Με περισσή προσοχή τη φύλαξε στο κουτί με τα πολύτιμα. Το πρωί καθαρή και καλοραμμένη θα είναι έτοιμη για το μεροκάματο.

 Κοιτάχτηκε στον καθρέφτη. Όλο τα ίδια και τα ίδια, σκέφτηκε, δεν βαρέθηκες. Για τα παιδιά, είπε σχεδόν δυνατά.

Κέρδιζε λίγη ευτυχία όταν τα βλεπε να χαμογελούν κι αυτό άξιζε ακόμη και το ποδοπάτημα της καρδιάς του απ’ τους περαστικούς.

Δεν θα ξεχάσει ποτέ τη μέρα που μια μάνα με ένα μικρό αγοράκι στο χέρι του είπε συγκινημένη.

 Ν’ αγαπάς πάνω απ’ όλα εσένα, γιατί είσαι μοναδικός. Χαμογέλασε στη θύμησή της. Κάτι τέτοιες θύμησες φώτιζαν μια σχισμή της καρδιάς του με μια μικρή φλογίτσα που τρεμόπαιζε για να ‘χει φως σε μια ενδεχόμενη συσκότιση.

  Έτσι έκανε σχεδόν κάθε βράδυ.

 Άφηνε πρώτα την πληγή να γιάνει για να ‘ναι έτοιμη την επομένη να γράψει καινούργιες μνήμες κι ύστερα καθόταν σε μια γωνιά κι έκλαιγε με την ησυχία του.

 Κλάψε παλιάτσο, άπλωσε το χέρι να ζητιανέψεις όνειρα απ’ του κόσμου το χειροκρότημα.... μη φοβάσαι, τα όνειρα δεν κοστίζουν.

Αννίκα

Ο Φερνάντο Πεσσόα λέει, το ουσιώδες στην τέχνη είναι να εκφράζεσαι.

 Και μπορεί μια λευκή επιφάνεια να μετασχηματίζεται σε πίνακα ζωγραφικής, όμως  η προοπτική να ανακαλύψεις τεχνικές που μπορούν να δώσουν σχήμα και μορφή σ’ ένα υλικό είναι επίσης μια δημιουργική φιλοδοξία. Πολλές φορές λέμε πως δημιουργούμε με την ψυχή. Αλήθεια είναι.

 Μια εικόνα, μια ανάμνηση, αισθήματα όπως ο πόνος, η θλίψη, ένα χαμόγελο, γίνεται ανάγκη έκφρασης σ’ αυτό που συλλαμβάνει ο νους και συναισθάνεται η ψυχή.

 Και σε ότι με αφορά όσο το δουλεύω μ’ αρέσει στο τέλος όμως απογοητεύομαι ανακαλύπτοντας πως θα μπορούσα και καλύτερα. 

 Αυτό το άλλοθι μου δίνει μια ώθηση για την επόμενη δημιουργία.

Στα πιο ουσιώδη τώρα.

 Είναι γνωστό πως ο χαρτοπολτός είναι το αγαπημένο μου υλικό. Εύκολος στη χρήση, στεγνώνει γρήγορα, βάφεται με όλα τα χρώματα και έχει άπειρες εφαρμογές. Ο πηλός από μόνος του είναι ένα υλικό εύχρηστο μεν αλλά βαρύ και μπορεί να σπάσει εύκολα.

 Ένας συνδυασμός των δύο θα ήταν ιδανικός αλλά για μεγάλες κατασκευές απαιτεί πολύ υλικό.

Μια λύση είναι το αλουμινόχαρτο. Ένα κομμάτι τσαλακωμένο αλουμινόχαρτο στο σχήμα που θέλετε ( σώμα,χέρια,πόδια) που θα ντύσετε με χαρτί ή χαρτοπολτό ή χαρτοταινία και στην συνέχεια με πηλό. Μπορείτε να κολλήσετε τα κομμάτια με κόλλα (ατλακόλ ή λόγκο) και να βάψετε με ακρυλικά.

 Έτοιμο! Στην κρίση σας αν θέλετε να περάσετε βερνίκι για να σταθεροποιήσετε τα χρώματα. Αν ναι, προτιμήστε το σατινέ νερού, ματ.

 Ότι κι αν κάνετε πάντως καλή επιτυχία!

Diy κατασκευή με χαρτοπολτό
και air dry πηλό.