Τετάρτη 22 Απριλίου 2020

Έως πότε Κύριε υψωθήσεται ο εχθρός μου επ' εμέ (ψαλμ. Δαυίδ)


Ανάσταση κεκλεισμένων των θυρών, απλή και λιτή, καθόλου απαστράπτουσα. Μια Ανάσταση μοναξιάς, προδοσίας, που ξέμεινε στο φιλί του Ιούδα, που έσβησε τις πατημασιές των χρόνων, τη μνήμη, τις λέξεις, σαν να έκοψε σε χιλιάδες κομματάκια τη ψυχή μας και τη σκόρπισε στον άνεμο. Μια διαφορετική Ανάσταση που έμοιαζε περισσότερο με  "ζωή εν τάφω "
Σε ποιο πλανήτη μετανάστευσε το φως; Η νοσταλγία πόσες άφησε στη σκέψη μας πληγές; Ζωή φτηνή, ξένη, αιχμάλωτη της μοναξιάς, καταδικασμένη στα όρια της απόστασης. Καινούργια σημάδια των καιρών, σκιές και στιγμές κρεμασμένες στο τσιγκέλι μιας ελπίδας. Μέρα τη μέρα ασήκωτη η προσμονή που στο όνομα μιας προστατευμένης αγάπης θρύψαλα γίνεται κάτω απ’ το πέλμα της αβεβαιότητας.
Μια λεπτή συγκίνηση και μια χαμηλόφωνη θλίψη την ώρα που το δεύτε λάβετε φως ξέφυγε απ’ του σαλονιού την τηλεόραση και σύρθηκε σύρριζα στην κορνίζα του παραθύρου για το διπλανό μπαλκόνι. Άστραψαν τα σκοτάδια ως τα σύνορα του ορίζοντα απ’ τα αναμμένα κεριά. Μίκρυναν οι σκιές. Ένα θεϊκό φως σαν αγιοράντισμα φώτισε πρόσωπα και ψυχές, χαρά και πόνο, ζωή και θάνατο.
 Εκεί στα μπαλκόνια όλο και γιγαντώνονταν οι φωνές σ’ ένα Χριστός Ανέστη κι έμειναν έτσι, μπορεί κι όλη νύχτα, να χαιρετίσουν έναν αναστημένο Χριστό, νιολουσμένο στο φως, το πρώτο της ανατολής.
Θα έπαιρνα όρκο πως είδα ένα χέρι απλωμένο. Μπορεί και να ήταν όνειρο, μπορεί κι οι πρώτες αχτίδες του ήλιου που λόγχιζαν τα μάτια. Δεν ξέρω!
Ένοιωσα την ψυχή ν’ αλαφραίνει και μια ελπίδα, που μέρες πηγαινοερχόταν, κυμάτισε ανάερα και λοξοδρόμησε προς τ’ άστρα.
Ήταν γραφτό μας να το ζήσουμε κι αυτό. Ποιος ξέρει ύστερα από καιρούς αν κάποιος θα θυμάται.
 Η σιωπή αποφασίζει τι είναι να μείνει, τι είναι να χαθεί.
Χριστός Ανέστη!

Αννίκα

12 σχόλια:

  1. Χριστός Ανέστη!
    Όντως,Αννικα μου,οι στιγμές που βιώσαμε ήταν πολύ θλιβερές και λυπητερές.... ακούγοντας μεγάλους ανθρώπους πέρα των ενενήντα ετών να λένε ουδέποτε δεν ξαναείδαμε τέτοιες καταστάσεις... έχοντας ζήσει μία ζωή γεμάτη με ιστορία...που ξανακουστηκε να κλείσουν τις εκκλησίες,να απομακρυνθούν οι άνθρωποι ,κ.τ.λ.
    Εύχομαι ο Θεός να μας ελεησει και να ξεπεράσουμε γρήγορα αυτήν την δοκιμασία και να μην ξεχνάμε να λέμε ως και σαράντα μέρες, τον ομορφότερο χαιρετισμό του χρόνου: Χριστός Ανέστη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αληθώς Ανέστη Μαρία μου!
      Φοβάμαι πως αυτά που βιώνουμε "περί άλλων τυρβάζουν" Το μήνυμα της Ανάστασης είναι πιο δυνατό και σ' αυτό πρέπει να σταθούμε.
      Να είσαι καλά Μαρία!
      Χριστός Ανέστη!

      Διαγραφή
  2. Καλημέρα γλυκιά μου
    Χρόνια Πολλά, Χριστός Ανέστη, με υγεία και κάθε καλό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Χριστός Ανέστη Αννίκα μου.
    Αυτή η Ανάσταση που ζήσαμε για μένα ήταν η πιο αληθινή μακριά από γιορτές και φανφάρες. Ναι ήταν πολύ συγκινητικό αυτό το αυθόρμητο με τα μπαλκόνια και τα κεριά στα χέρια να διώχνουν σκιές. Αχ πόσο θα ξεχαστεί...και δεν θα αφήσει και καμιά διδαχή...
    Χρόνια πολλά κορίτσι μου
    Και ο Θεός ας βάλει το χέρι του για τα μελούμενα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αληθώς Ανέστη Άννα μου.
      Ξωκλήσια έγιναν τα σπίτια μας. Κι αυτός ο εγκλεισμός σε τίποτα δεν λιγόστεψε την πίστη μας που μέσα απ' την θλίψη, την αγωνία και την μοναξιά πέρασε και μηνύματα ελπίδας.
      Χρόνια Πολλά και ευλογημένα Άννα μου!
      Να είστε καλά!

      Διαγραφή
  4. Πιστεύω Αννίκα μου ότι αυτή η Ανάσταση δεν θα ξεχαστεί. Ήταν τόσο ξεχωριστή, ήταν τόσο δυνατές οι παραστάσεις που την συνόδεψαν που δεν μπορεί εύκολα να χαθεί από τις μνήμες.
    Επίσης να πω ότι ήταν μια Ανάσταση πιο ουσιαστική, πιο ανθρώπινη και ζεστή καθώς ένωσε ανθρώπους με άλλο τρόπο. Δεν είχε το θόρυβο άλλων εποχών, δεν είχε βαρελότα και λάμψη. Είχε λάμψη όμως εσωτερική.
    Η στιγμή που το οικογενειακό καντήλι ήρθε στο σαλόνι του σπιτιού για να πάρουν φως τα μέλη της οικογένειας, είναι ανεπανάληπτη. Νιώσαμε τόσο κοντά ο ένας στον άλλον όσο ποτέ.
    Καλή μου φίλη. Φυσικά και όλο αυτό να μην ξαναγίνει. Ποτέ! Να μην το ζήσουμε! Ποτέ!
    Και να βγούμε καλύτεροι από όλο αυτό.
    Αφέθηκα στων λόγων σου την ανθρωπιά και τη ζεστασιά, να το ξέρεις.
    Χριστός Ανέστη με όλη μου την αγάπη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φέτος Γιάννη μου το Αναστάσιμο μήνυμα δεν στάθηκε στη μελωδία του "Χριστός Ανέστη" Δεν ήταν ένα τυπικό θρησκευτικό καθήκον. Ήταν ένα μήνυμα πιο δυνατό γεμάτο πνευματικότητα, μυσταγωγία και ειλικρίνεια.
      Κάναμε το σπίτι μας ξωκλήσι κι εκεί μεγάλωσε η αγάπη, δυνάμωσε η πίστη, αναπτερώθηκε η ελπίδα, γαλήνεψε η ψυχή. Θύμιζε άλλες εποχές.
      Φώτισαν τα σκοτάδια απ’ το Άγιο φως κι ας πλανιόταν στον αέρα ο φόβος της απαγόρευσης. Οι λιγοστές στιγμές που τις μοιράζεσαι με τους δικούς σου, χωρίς φανφάρες, αγήματα, λαμπερά άμφια και υποκρισία έχουν άλλη ομορφιά.
      Ναι μ’ αυτές τις συνθήκες όμορφο Πάσχα ήταν κι αξίζει να καταγραφεί στη μνήμη.
      Ίσως να λέμε στα εγγόνια: Το Πάσχα την εποχή του κορονοϊού. Ποιος ξέρει;
      Χριστός Ανέστη Γιάννη!

      Διαγραφή
  5. Χριστός Ανέστη φίλη μου και μακάρι να έρθει η Ανάσταση σε όλο το κόσμο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αληθώς Ανέστη Αχτίδα μου με υγεία και δύναμη!
      Να είστε καλά!

      Διαγραφή
  6. Αληθώς Ανέστη, Αννίκα μου!
    Πράγματι, τόσο διαφορετικό το φετεινό μας Πάσχα, μακριά από τους αγαπημένους μας, μακριά από την εκκλησία...Στην γειτονιά μας, ένας ιερέας πήγε το Φώς από την ακοίμητη κανδήλα της εκκλησίας και το μοίρασε στους υπαλλήλους των σούπερ-μαρκετ. Η γειτόνισσά μας που το πήρε, μας φώναξε και μας το έδωσε λίγο πριν την Ανάσταση και έτσι είχαμε την τύχη να ανάψουμε με αυτό τις λαμπάδες μας μπροστά στην τηλεόραση και όχι με σπίρτο.
    Να έχουμε την υγεία μας και του χρόνου να γιορτάσουμε μαζί με τα παιδιά και τα εγγόνια μας!
    Φιλιά και καλό μήνα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μια Ανάσταση διαφορετική Μαριάννα μου με υπακοή στα ανθρώπινα αλλά και παραμονή στο σπίτι που καθόλου δεν επηρέασε την πίστη μας. Ευγνώμονες για πολλά όταν νιώθεις πως στην απουσία του Θεού είναι ο εχθρός. Διαδικτυακή επικοινωνία χλεύασαν κάποιοι. Την εκκλησία δεν την προσδιορίζει ο χώρος, εκκλησία είναι η ψυχή μας, η αγάπη κι η συγχώρεση. Κι εκεί στη μοναξιά μας ο καθένας ένιωσε πιο αληθινό το μήνυμα της Ανάστασης, πιο δυνατό το φως της αλήθειας.
      Ήταν όμορφο που ο ιερέας σκέφτηκε να μοιραστεί το φως. Ας είναι ελπιδοφόρο.
      Με υγεία να είστε όλοι καλά!
      Καλό μήνα με...αισιοδοξία

      Διαγραφή