Χωρίς λόγια.....

                                                       .....για καλό σκοπό

Αννίκας δια χειρός

Από σπιτικό πηλό ή κρύα πορσελάνη και μεράκι!

Καλό Πάσχα!

Άγγελοι επί γης....

 

Κάποια πράγματα είναι απαραίτητα… για να ονειρευόμαστε! Ανοχύρωτη η ψυχή όταν η μνήμη την κεντρίζει εύκολα παρασύρεται και ανεπιτήδευτη βγαίνει η σκέψη να διασώσει σημάδια απ' τα πίσω χρόνια. Και τότε πιάνεις τον πηλό, με τον τρόπο που ξέρεις, ή νομίζεις πως ξέρεις, όχι τίποτ’ άλλο, αλλά να, οι μέρες που θα ‘ρθουν να μοιάζουν λίγο από κείνο τον παλιό, αλαργινό καιρό. Στο τετράδιο της ζωής, σε όλα τα κεφάλαια, άγγελοι κυριαρχούσαν αυτές τις Άγιες μέρες. Άγγελοι από χαρτόνι, από πηλό, από πορσελάνη, πολυεστερικό, ή οτιδήποτε άλλο.

Έτσι φυλαγμένα στην πιο ζεστή κόχη της ψυχής σου, μέρες που είναι, ξαναγυρνάς, με το δικό σου πια τρόπο στα χρόνια εκείνα. Φθαρτός κι ευάλωτος καθώς είσαι, αυτή η σπίθα στην ψυχή παίρνει άλλη διάσταση, άυλη κι αόρατη. Είναι η προοπτική ενός άλλου ονείρου! (δεν είναι όμως καιρός να μιλήσουμε γι αυτήν, όχι ακόμη)

Άγγελοι λοιπόν! Με υλικά απλά και μυθοπλαστική φαντασία. Κάθε προσπάθεια και μια δοκιμασία. Όμως επιμένω μέχρι να βρω το στόχο μου! Ίσως κάποια στιγμή, ποιος ξέρει, απογειώσει τις αισθήσεις και επακόλουθα και τη δημιουργία. Μέχρι τότε, εγώ θα συνεχίσω να ονειρεύομαι!

Κάπως έτσι ξεκίνησε! Ένας απλός κώνος που ντύθηκε με σπιτικό πηλό ή κρύα πορσελάνη ή όπως αλλιώς σας αρέσει να λέγεται! Η διαδικασία της δημιουργίας περνά μέσα απ' την φαντασία και το συναίσθημα για να καταλήξει με τη μορφή των αγγέλων..... Και δεν χρειάζεται ιδιαίτερη δεξιοτεχνία, αρκεί να βάλεις λίγο απ' την ψυχή σου που εμφορείται από το πάθος της δημιουργίας! Αλάνθαστη συνταγή!

Ευχές Φωτεινές, Χαρούμενες, γεμάτες Ελπίδα!

Χρόνια Πολλά!

Αννίκας δια χειρός!

Θεανώ! Όσα έζησε κι αγάπησε!

 

 Εφτά του Νοέμβρη. Ένα μάτσο λευκά χρυσάνθεμα ξύπνησαν  μνήμες, σαράντα χρόνων και, κι έβαλαν σημάδι την ψυχή σαν ξεχασμένες φωτογραφίες που ζωντανεύουν όνειρα και εφιάλτες σε διαδρομές θαρρείς μιας μόνο στιγμής που ξεκινά από μια σκέψη, ένα βλέμμα και καταλήγει στης ψυχής τη γλυκόπικρη νοσταλγία για όσα έζησες. Βαριά φορτία οι θύμησες σαν παραμύθια της πραγματικής ζωής, σαν κύματα που το 'να πίσω απ’ τ’ άλλο, βουβά σκάνε στην καρίνα του πλοίου, στ’ ατέλειωτα ταξίδια. Τέτοιες στιγμές, πριν η ομίχλη του μυαλού τις τυλίξει, μετράς τη ζωή αλλιώς κι αρχίζεις καινούργια αφήγηση πιάνοντας την ιστορία απ’ την αρχή.

  Όλη η ζωή της, μια πρόκληση ήταν! Ονειροπόλα η Θεανώ κι ασυμβίβαστη,  παρορμητική ή τάχα ήταν το ανήσυχο πνεύμα της και η αγάπη της για τη θάλασσα που όσο πιο απειλητική, τόσο την έπιανε το πείσμα.