Στη μνήμη του πατέρα μου
Στου καφενείου του βοερού το μέσα μέρος
σκυμμένος στο τραπέζι, κάθετ' ένας γέρος
με μιαν εφημερίδα εμπρός του, χωρίς συντροφιά.
Και μες στων άθλιων γηρατειών την καταφρόνια
σκέπτεται πόσο λίγο χάρηκε τα χρόνια
που είχε και δύναμη και λόγο, κ' εμορφιά
Ξέρει που γέρασε πολύ, το νοιώθει το κοιτάζει
Κι εν τούτοις ο καιρός που ήταν νέος μοιάζει
σαν χθες.Τι διάστημα μικρό.
Και συλλογιέται, η Φρόνηση πως τον εγέλα,
και πως την εμπιστεύονταν. Τι τρέλα!
Την ψεύτρα, που έλεγε,"Αύριο. Έχεις πολύν καιρό."
Θυμάται ορμές που βάσταγε, και πόση χαρά
θυσίαζε την άμυαλή του γνώση.
Καθ' ευκαιρία χαμένη τώρα την εμπαίζει.
...Μα απ'το πολύ να σκέπτεται και να θυμάται
ο γέρος εζαλίστηκε. Κι αποκοιμάται
στου καφενείου ακουμπισμένος το τραπέζι.
Κ. Π. Καβάφης: Ποιήματα Google
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου