Τρίτη 28 Μαΐου 2019

Επιλεγμένες σιωπές σ' ένα θρυμματισμένο κόσμο!


Η γειτονιά όσο πάει κι αδειάζει. Τους τελευταίους μήνες όλο και περισσότερο. Μια ανάρτηση αποχώρησης έκανε μια συννεφιασμένη Δευτέρα ακόμη πιο βαριά.
Κάποιες φορές οι λέξεις δεν είναι αρκετές για να εκφράσεις αυτά που αισθάνεσαι.
Η απόφαση του κ. Λι να ρίξει αυλαία ήταν κάτι αναπάντεχο που μας συγκλόνισε όλους. Δεν είναι το κενό που αισθάνεσαι, η σιωπή που βιώνεις, το ανασκάλεμα του νου στις ιστορίες ζωής που συναντώνται, για λίγο συνοδοιπορούν και μετά χάνονται.
Είναι κάτι παραπάνω, είναι αυτό το απροσδιόριστο που κάνει την απουσία πιο οδυνηρή, κάνει το ξεσπίτωμα πιο δύσκολο κι ας είναι δικό σου μέλημα να αλλάξεις ρότα. Κάτι τέτοιες ώρες περνούν μπροστά απ’ τα μάτια σου όλα όσα πήραν σάρκα και οστά, πήραν χρώμα και ζωή σ’ αυτή τη γωνιά της μικρής γειτονιάς, της μεγάλης.

Κυριακή 12 Μαΐου 2019

Μάνα, Μητέρα, Μαμά!

..."Σ' αγαπώ...καλό ταξίδι" 
λέξεις που δεν ειπώθηκαν ακούστηκαν σαν απολογισμός
την ώρα που σε ξεπροβοδούσα. Έβρεχε εκείνη τη μέρα. 
Ιούνης μήνας κι ένα γλυκό ψιλόβροχο σαν πρωτοβρόχι 
έκανε τη μοναξιά μου ακόμη πιο πικρή.
Μορφή ολοφώτεινη στα όνειρά μου
 σ' έναν κόσμο ξέχειλο από φως
 και ιλαρότητα. 
Κι όταν το πρώτο φως της μέρας ξεθωριάζει το όνειρο,
 ζεστή ακόμη νοιώθω τη θαλπωρή
 της ματιάς σου,
 γιατί η αγάπη δεν χάνεται στην αιωνιότητα 
ακόμη κι αν οι λέξεις χάνονται στον κόσμο της σιωπής.


ολόκληρο το κείμενο στο  Ααχ Μάνα!


Για τις Μανούλες που ζουν στην καρδιά μας!


                                              Αννίκα

Τετάρτη 1 Μαΐου 2019

Πρωτομαγιά!



Για ποιό βαρύ σας κρίμα σας θερίζουνε;
Πρωτομαγιά σαν χλωρά στάχυα
πίσω από 'να μαντρότοιχο γεμάτο χαμομήλια;
Για την πατρίδα εσείς στενάζατε
κι ονειρευόσαστε τη λευτεριά της.
Τέσσερις ώρες γάζωναν οι σφαίρες την καρδιά σας
και πέφτοντας αμίλητοι κατά οκτάδες
αγκάθινο στεφάνι μας φορέσατε
χαλκά ζεματιστό στην εποχή μας
να ντρέπεται αιώνια για την φρίκη της
και τα εγκλήματά της.
Η οδός Φορμίωνος, οδός του Γολγοθά μας
σπάρθηκε όλη με κόκκινα λουλούδια
απ' το πλούσιο αίμα σας τ' αψύ
που τα μαζεύομε μεσ' σε λευκά μαντήλια
τη Λευτεριά να ράνομε που αργεί (...)


 Της Ρίτας Μπούμη Παπά για τα διακόσια παλικάρια της Καισαριανής

Καλό Μήνα!