Η γειτονιά όσο πάει κι αδειάζει. Τους
τελευταίους μήνες όλο και περισσότερο. Μια ανάρτηση αποχώρησης έκανε μια
συννεφιασμένη Δευτέρα ακόμη πιο βαριά.
Κάποιες φορές οι λέξεις δεν είναι
αρκετές για να εκφράσεις αυτά που αισθάνεσαι.
Η απόφαση του κ. Λι να ρίξει
αυλαία ήταν κάτι αναπάντεχο που μας συγκλόνισε όλους. Δεν είναι το κενό που
αισθάνεσαι, η σιωπή που βιώνεις, το ανασκάλεμα του νου στις ιστορίες ζωής που
συναντώνται, για λίγο συνοδοιπορούν και μετά χάνονται.
Είναι κάτι παραπάνω, είναι αυτό
το απροσδιόριστο που κάνει την απουσία πιο οδυνηρή, κάνει το ξεσπίτωμα πιο
δύσκολο κι ας είναι δικό σου μέλημα να αλλάξεις ρότα. Κάτι τέτοιες ώρες περνούν
μπροστά απ’ τα μάτια σου όλα όσα πήραν σάρκα και οστά, πήραν χρώμα και ζωή σ’
αυτή τη γωνιά της μικρής γειτονιάς, της μεγάλης.