Σάββατο 15 Δεκεμβρίου 2018

Όσο θα είστε σε θέση να απαλύνετε τον πόνο ενός άλλου ανθρώπου η ζωή δεν θα είναι μάταιη. (Helen Keller)

Αυτός ο κόσμος λες και είναι φτιαγμένος μόνο από λέξεις, κάποιες φορές χωρίς κανένα περιεχόμενο.  Καμμιά φορά η καθημερινότητα έχει μουντά χρώματα και καμμιά  φορά όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου όταν βρεθούν στο δρόμο σου άνθρωποι που ζωγραφίζουν φως στις ζωής τα σκοτάδια.
Όταν μικρές πράξεις έχουν την δυνατότητα να αλλάξουν πολλά τότε η προσφορά γίνεται αγάπη και η αγάπη γίνεται πράξη που μοιράζει χαμόγελα, αισιοδοξία και ελπίδα.
Σήμερα είχα την τιμή και την χαρά να γνωρίσω από κοντά δυο κορίτσια που μαζί με την ομάδα του xeblogarismatos απέδειξαν έμπρακτα την αλληλέγγυα φύση τους. Που έκαναν δικό τους τον πόνο των άλλων, που στο πρόσωπό τους αντανακλάται η ομορφιά της ψυχής τους. Χαρισματικοί άνθρωποι που αφιέρωσαν χρόνο, δούλεψαν με αξιοπρέπεια, αγάπη και προσφορά χωρίς αντάλλαγμα. Η Νικόλ και η Πέτρα παραδίδουν μαθήματα ανθρωπιάς σε μια κοινωνία που για να πάει μπροστά χρειάζεται αγάπη για να ανθίσουν λουλούδια, μεσ' το χειμώνα, απ' τα μάτια των παιδιών.
 Μπράβο κορίτσια! Μπράβο στην ομάδα!

Για όσους ενδιαφέρονται δείτε:



2 σχόλια:

  1. Βρε συ Αννίκα, έρχομαι εδώ να σε διαβάσω και πέφτω σ' ένα εγκωμιαστικό κείμενο, που πραγματικά με συγκινεί και με εκπλήσσει ευχάριστα, ωστόσο οφείλω να σου ξεκαθαρίσω ότι όλα τα παραπάνω ανήκουν δικαιωματικά και μόνο στη Νικόλ, όπως και σε όλα τα παιδιά που δουλεύουν εθελοντικά σχεδόν όλο το χρόνο (χρόνια τώρα), γι' αυτό το μπαζάρ, και τους αξίζουν χίλια μπράβο!!! Εγώ από την άλλη είμαι πάντα μια απλή επισκέπτρια και τίποτα περισσότερο. Ωστόσο χάρηκα πάρα πολύ που γνωριστήκαμε από κοντά Αννίκα μου, και χάρηκα επίσης και για τα καλά σου λόγια για το blog μου. Μεγάλη μου τιμή!!! Σου εύχομαι να έχεις υπέροχες γιορτές! ✿ Θα χαρώ να τα λέμε γράφοντας και διαβάζοντας η μια την άλλη. Καλό βραδάκι και καλή εβδομάδα ✿

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πέτρα μου προσφορά είναι και ο χρόνος που θα αφιερώσουμε για τις ανάγκες των άλλων, είναι και το χέρι που απλώνουμε χωρίς να μας το ζητήσουν, είναι τα συναισθήματα και η ταύτιση με την ομάδα που δίνουν μια αλυσιδωτή βοήθεια. Η Νικόλ είναι το νήμα, είναι ο ιστός μέσα στην ομάδα που υπερβαίνει το εγώ. Υπέροχο συναίσθημα, υπέροχη η δουλειά και μπράβο σε όλους.
      Όσο για το blog με τράβηξε ο τίτλος, τα σχόλια που αφήνεις και που λάθρα διαβάζω, το χιούμορ με μια δόση αυτοσαρκασμού. Μ’ αρέσουν οι έξυπνοι άνθρωποι που δεν μασάνε και κυρίως λένε αυτό που σκέφτονται.
      Έτσι σε γνώρισα και ελπίζω να τα λέμε συχνότερα.
      Σ’ ευχαριστώ που πέρασες Καλό βράδυ!..Μια όμορφη εβδομάδα μέχρι τα Χριστούγεννα!

      Διαγραφή