Ψυχο-λόγια

Η ζωή δεν είναι συμφωνητικό με όρους και κανόνες, με κλικαρισμένο το αντίστοιχο τετραγωνάκι της ευτυχίας, με υπαγορεύσεις συμπεριφοράς, με συνέπειες ή ανταμοιβές. Δεν είναι online παιχνίδι, να πατάς next  όταν κάτι δεν πάει καλά, κι όταν αυτό το κάτι είναι η κόλαση.

Αργά κάποιο απόγευμα στο « Αγία Όλγα» η ενημέρωση στα εφημερεύοντα έγινε ξερά, τυπικά χωρίς ίχνος συμπόνιας.«Φεύγετε για το Σωτηρία ΤΩΡΑ» Μου κόπηκαν τα πόδια. Κι επειδή είδε όλη την απορία στο βλέμμα μου συμπλήρωσε «Κυρία μου έχει καρκίνο»

Με την άκρη του ματιού μου είδα όλη την αγωνία και τον πόνο στο πρόσωπό του. Δεν ξέρω αν κατάλαβε, εγώ σίγουρα όχι.  Αδύνατον! ο πατέρας μου, στα 88 του χρόνια έστηβε ακόμα την πέτρα. Ήλπιζα πάντα στην αίτηση της Θείας Χάριτος "Χριστιανά τα τέλη της ζωής ημών, ανώδυνα, ανεπαίσχυντα και ειρηνικά" Ήλπιζα και παρακαλούσα γι αυτό. Κι όμως.
Η επιβεβαίωση ήρθε αυτή τη φορά με πιο σικ ορολογία, «μόρφωμα» Δηλαδή όχι Γιάννης, Γιαννάκης.

Κι έτσι μπήκαμε στο μονοπάτι για την κόλαση που μέρα με την μέρα γίνονταν όλο και πιο δύσκολο. Δεν ξέρω ποιος χρειαζόταν μεγαλύτερη ψυχολογική στήριξη. Δεν υπάρχουν ούτε ιδανικές συμπεριφορές για τέτοιου είδους καταστάσεις, ούτε τέλειοι άνθρωποι όταν η αρρώστια σου χτυπήσει την πόρτα.
 Κανείς δεν σου έμαθε, πως να αντιδράσεις. Πως να αποδεχθείς  μια κατάσταση, που στη σκέψη και μόνο λυγίζεις. Κανείς δεν σου έμαθε πως μπορείς να προσπεράσεις τα αρνητικά συναισθήματα που γεννιούνται απ' το φόβο, τα γιατί, τον θυμό που πολλές φορές γίνονται πίκρα, απογοήτευση, απελπισία.

 Είναι πολύ εύκολο να δίνεις ορισμό για το σωστό ή το λάθος, όταν είσαι έξω απ' το παιχνίδι, όταν το θέμα αφορά άλλους. Είναι ακόμη πιο δύσκολο να αντιμετωπίσεις μια κατάσταση, που έτσι κι αλλιώς δεν μπορείς να αλλάξεις.

 Χρειάζεσαι δύναμη να μπορείς να ελέγχεις τις αντιδράσεις σου. Μπροστά στους άλλους φοράς ένα ήρεμο πρόσωπο και μια έκφραση ότι όλα πάνε καλά. Και μέσα σου ουρλιάζεις. Δίνεις τη μάχη σου μαζί τους, μα ποτέ δεν είσαι έτοιμος για το τέλος. Κι η ζωή είναι τόσο μικρή, τόσο σύντομη  Χρειάζεσαι δύναμη να ελέγχεις τα συναισθήματά σου όταν μπλέκουν με τα πρέπει και τα θέλω. Χρειάζεσαι δύναμη και πίστη  για να μπορείς να προσφέρεις, αλλιώς δεν βγαίνει η ανηφόρα.
 Κάτι τέτοιες στιγμές το μόνο που μπορείς να κάνεις, είναι να είσαι δίπλα τούς και πάλι να νομίζεις ότι είναι λίγο. Να ικετεύεις και να προσεύχεσαι όταν η θέλησή σου τα παρατάει, να προσεύχεσαι και να ελπίζεις πως πίσω από ένα Γολγοθά υπάρχει μια Ανάσταση.

 Κανείς δεν βγήκε νικητής στο παιχνίδι με την μοίρα του. Μπορείς να κάνεις κάτι καλύτερο ή περισσότερο; Δεν έχω απάντηση. Δεν ξέρω αν υπάρχει ο σωστός ή ο λάθος τρόπος. Ο καθένας έχει τον τρόπο του. Κι εγώ δεν είμαι πιο ικανή ή πιο άξια απ' τους άλλους. Προσπαθώ όσο μπορώ, επειδή θέλω να κάνω πράξη όσα μου δίδαξε όλα αυτά τα χρόνια. Αξιοπρέπεια, αγάπη και προσφορά χωρίς αντάλλαγμα.
Έχουμε απίστευτες δυνατότητες όταν θέλουμε. γιατί η αληθινή δύναμη βρίσκεται στο βάθος της ψυχής. Δεν μπορείς να λες..... θέλω αλλά.....αν δεν βάζεις τον εαυτό σου στη θέση τους. Χωρίς θυσία δεν υπαρχει Ανάσταση! Και για ένα λόγο ακόμη. Στο εγγύς μέλλον, αύριο......η ηλικιωμένη  θα είμαι εγώ. Και μόνο ο Θεός γνωρίζει!!

 Αννίκα