Οκτώβρης

Βγαίνω στο παράθυρο, για να ιδώ καλύτερα. Ότι γίνεται στο σπίτι, γίνεται και στον ουρανό. Σύννεφα, ατμοί, ομίχλες, να τα απλωμένα εκεί κάτω στους μακρινούς ορίζοντες.

Λες πως βγήκαν κι αυτά από τα ουράνια μπαούλα και κρεμάστηκαν στις άκρες ,για να ξεζαρώσουν και να ξεμυρίσουν από τη ναφθαλίνη. Κι αύριο μεθαύριο ο ουρανός θέλοντας και μη, θα τα φορέση και το γαλάζιο του φόρεμα θα σκεπαστεί κι ο λαμπρός ήλιος θα κρυφτή.

Ωστόσο το θέαμα είναι ωραίο Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί πως η φθινοπωριάτικη φύση παρουσιάζει ένα σωρό ομορφιές. Το φως κάνει χίλια τρελοπαίχνιδα μ’ εκείνα τα μακρινά σύννεφα, τους ατμούς και τις ομίχλες. Τα χρωματίζει με τρόπο, που θα ‘φερνε απελπισία σ’οποιονδήποτε  ζωγράφο.

……..Κι όλο το τοπίο, πόλη μαζί και εξοχή, πως φαίνεται σαν καθαρισμένο, σαν ξανανιωμένο

Γρηγόρης  Ξενόπουλος , Φθινόπωρο

Περιοδικό Διάπλασις των παίδων, 1920

Καλό Μήνα