Φθινοπώριασε

Κοιμήθηκε η βροχή στο λασπωμένο δρόμο......
............................................................................

Οι κήποι φεύγουν στην ομίχλη, φεύγουν με τους ανέμους,

μπλέκονται τα κλαδιά των δέντρων με τα σύγνεφα,

ένα πουλί χτυπάει το τζάμι του παραλιακού σπιτιού.

Κανείς δεν είναι να του ανοίξει. ...........

Και το καπέλο του καλοκαιριού κουρελιασμένο

το σέρνει ο αγέρας στο ακρογιάλι, το χτυπάει στους βράχους

και μένει μόνο η θάλασσα κάτω απ’ τις αστραπές

μέσα στην πολυθόρυβη ερημιά της…»

                                                            

 Γιάννης  Ρίτσος:  Δοκιμασία     εκδ. Κέδρος

Φθινοπωρινή Μέρα

  «Κύριε, ήρθε η ώρα. Το καλοκαίρι ήταν πολύ μεγάλο.

Άφησε τον ίσκιο σου πάνω απ” τα ηλιακά ρολόγια,

και στα λιβάδια ξαμόλα τους ανέμους.

Διέταξε τους τελευταίους καρπούς γεμάτοι να “ναι,

δώστους ακόμα δυο μέρες ζεστές σαν νότου.

Στην τελειότητα ώθησέ τους και κυνήγα

στο δυνατό κρασί την στερνή γλύκα

Ράινερ Μαρία Ρίλκε:     Φθινοπωρινή Μέρα

                                     

                    

Με την

πρώτη σταγόνα της βροχής σκοτώθηκε το καλοκαίρι

Μουσκέψανε τα λόγια που είχανε γεννήσει αστροφεγγιές

Οδυσσέας Ελύτης:     Ελένη

Καλό  Φθινόπωρο