Δημιουργώντας (συνέχεια)

 Κάποιες φορές οι ιδέες έρχονται από κει που δεν περιμένεις. Μια ιστορία, ένα παραμύθι, μια εικόνα σ’ ένα βιβλίο…και έστησες κιόλας την επόμενη δημιουργία.                

  Η μια ιδέα φέρνει την άλλη και μέχρι να τελειώσει έχεις σκαρφιστεί και την επόμενη κατασκευή.

Παρατηρήστε το αποτέλεσμα μετά από κάθε δημιουργία, και δείτε πως βιώνετε την εμπειρία, πως παθιάζεστε, ακόμη κι αν δεν έρθει η επιβράβευση. Αρκεί που τολμήσατε!

  

 Τι σας έλεγα περί ορέξεως; Αυτό ακριβώς εννοούσα.

  Ένα βιβλίο με παραμύθια μου έδωσε την ιδέα. Μπορεί να ζούμε στην εποχή της τεχνολογίας, μπορεί να άλλαξαν τα δεδομένα των παραμυθιών, να μη γεννιούνται πια παραμύθια όπως αυτά της γιαγιάς, όμως η δημιουργική φαντασία μέσα από ένα ταξίδι στο όνειρο δεν έπαψε ποτέ να υπάρχει, όπως δεν έπαψε να υπάρχει το δάσος με τις κυράδες και τα μικροσκοπικά ανθρωπάκια, τους σοφούς γέροντες με τις μακριές άσπρες γενειάδες που αποπνέουν τρυφερότητα, χαρά και σοφία. Είναι τα ξωτικά που όσο κι αν θέλουμε να πιστεύουμε πως δεν υπάρχουν, δεν εξαιρώ κι αυτούς που πιστεύουν στον ορθολογικό τρόπο σκέψης,….αν κοιτάξουμε προσεκτικά γύρω μας ίσως και να τα δούμε.

 Μια φορά κι έναν καιρό……………έτσι μπαίνουμε στον κόσμο των παραμυθιών  και στη δική μου φαντασία οι ιδέες και η δημιουργικότητα ξεφεύγουν από την ενήλικη ζωή και γυρίζω πίσω, στα χρόνια που με γοήτευε κάθε ιστορία με όλα τα απίθανα και απίστευτα που γέμιζαν τον κόσμο μου με φως με όνειρα, με αλήθειες ή ψέματα για το ακατόρθωτο.

 Όταν η φαντασία είναι ελεύθερη να ταξιδέψει δεν ρωτάει χρόνια. 

Και δεν είναι κακό κάπου-κάπου να αφήνεις στην άκρη την ηλικία, τον σοβαρό εαυτό σου να ξεφύγει ξεγελώντας το χρόνο, φέρνοντας στο μυαλό ιστορίες άξια φυλαγμένες. Εξάλλου λίγη τρέλα δεν βλάπτει, όταν μάλιστα μέσα απ’ τα  παιδιά και τα εγγόνια  ανακαλύπτεις τι σημαίνει να ζεις το τώρα, ξαναγυρίζοντας στο παιδί που κάποτε υπήρξες.

 Γιατί όποια ηλικία κι αν έχει κανείς σταματά άραγε να ονειρεύεται;

 Και ζήσανε αυτοί καλά και μεις καλύτερα!