Γυναίκες

                                                   

..........................................................γυναίκες του ανέμου, της βροχής, του κουρνιαχτού.
Νιώσαμε το φόβο που κρύβεται καμιά φορά πίσω από την αγνότητα,
την κούραση πίσω από την καλοσύνη ή την αδιαφορία πίσω απ’ την υπακοή.

Μα πιο πολύ νιώσαμε την αδυναμία που κρύβεται πίσω απ’ την κακία.

Αν μας έβλεπε κανείς το βράδυ, όταν μένουμε μονάχες και βγάζουμε τις φουρκέτες, τις ζαρτιέρες, και κρεμάμε στην κρεμάστρα το πανωφόρι κι αυτήν τη βαμμένη μάσκα

που μας φόρεσαν, εδώ και αιώνες τώρα, οι άντρες για να τους αρέσουμε –

αν μας έβλεπαν, θα τρόμαζαν μπροστά σε τούτο το γυμνό, κουρασμένο πρόσωπο.

Αχ, γυναίκες έρημες,
κανείς δεν έμαθε ποτέ πόση αγωνία κρύβεται πίσω απ’τη λαγνεία, ή την υστεροβουλία μας.

Και πάντα γυρεύαμε το καλύτερο….παλεύοντας αιώνια με τα έξω και τα μέσα μας στοιχεία.

Έτσι ζήσαμε. Αγνοημένες και μονάχες μέσα στο εσωτερικό μας πάθος,

αγνοημένες κι έρημες μέσα στην ιερότητα της μητρότητάς μας…

Με αφορμή την ημέρα της γυναίκας απόσπασμα από το ποίημα "Γυναικες" του Τάσου Λειβαδίτη

(Τάσος Λειβαδίτης, Ποίηση, τ. 1, Κέδρος)